is this the end?

7.

POV Scarlett

Ik probeer mijn ogen te openen maar een hefige pijn houd me tegen. Mijn keel voelt zo droog dat bij elke keer als ik adem haal het lijkt of er een mes door snijd. Ik probeer te bewegen maar er is iets waardoor het niet lukt. Ik denk dat er touw om mijn polsen en enkels is gebonden want ik voel een schurend iets. Maar waar ik ben en hoe ik hier kom is een raadsel...

*

Ik denk dat mijn bewustzijn is weg gevallen... Ik word net weer wakker alleen ik kan me niet herinneren wat er precies gebeurd is... Alle pijn is alleen maar erger geworden. Ik probeer weer om mijn ogen open te doen en het lukt een beetje. Ik zit in een kleine ruimte. Er zijn geen ramen... Ik draai mijn hoofd een beetje naar links om daar te kijken of ik daar nog iets zie. Daarna naar rechts maar dat had ik beter niet kunnen doen...

Aan een haak aan het plafond hangt een touw. En aan dat touw hangt een-e-e-een l-lijk. Wat!! Een lijk!? Omg, heeft een persoon zichzelf hier opgehangen!? Wat!? Ik voel een zure smaak naar boven komen. Ik durf niet meer te kijken. Er heeft dus serieus iemand hier zelfmoord gepleegd... Ik knijp mijn ogen dicht en will gillen, maar de stekende pijn in mijn keel houd me tegen. Ik begin te hoesten, zo hard dat ik er duizelig van word. Ik durf mijn ogen ook niet meer open te doen...

Ik weet niet hoelaat het nu is, ik weet niet hoeveel uren er al verstreken zijn. Maar ik weet wel dat ik hier zo snel mogenlijk weg wil! Een poosje terug, ik weet niet hoelang, hoorde ik een heel eind verderop voetstappen... Ik heb op een gegeven moment nog meer geluiden gehoord... Maar ik zou niet willen weten wat dat was. Ik heb gehuild, ik heb diep van binnen gebeden dat het een nare droom moet zijn. Maar natuurlijk, niks helpt hier. Ik weet ondertussen gewoon niet meer wat ik moet denken. Doodsangst gemengd met wanhoop is niet bepaald een fijne combinatie... En dan het idee dat je waarschijnlijk niet meer lang te leven hebt... Alsjebliefd! Kan iemand me helpen! Waar ben ik toch...!?