DOLUNAY

BAR

YAZDIĞIM İLK GERİLİM KİTABININ, İLKHİKAYESİ. HER BÖLÜM FARKLI BİR KONU ELE ALINACAĞINI BELİRTMEK İSTERİM. AYRICA YOĞUN GERİLİM İÇERMEDEN TADINDA UFAK SÜRPRİZLERLE GEÇECEKTİR BÖLÜMLER.

GÖRÜŞLERİNİZ BENİM İÇİN ÇOK DEĞERLİ. BU YÜZDEN BÖLÜMLER HAKKINDA LÜTFEN YORUM YAPARAK BANA DESTEK OLUN. EH, BİRDE OY VERİRSENİZ TADINDAN YENMEZ :)

MEDYADAKİ TARIK.

İYİ OKUMALAR...

Tarık daha 18 yaşındaydı. Temiz ve düzenli bir çocuktu. Okumak için geldiği farklı şehirde sırf bu temizlik hastalığı nedeniyle ne bir yurtta kalmayı kabul etmiş ne de bir ev arkadaşı istemişti. Ona göre düzen ve temizlik bir yaşam felsefesi gibiydi.

Koltukların süngerlerinin aralarını temizlemeyi bitirdiğinde şaheserine bir göz gezdirdi. Gerçekten bu işi çok iyi yapıyordu. Yaklaşık üç saattir bu koltuklar ile ilgileniyordu ve resmen kumaşlar bile parlamıştı. Telefonuna bir mesaj gelmesiyle eldivenlerini çıkarıp masanın üstüne bıraktığı telefonunu aldı.

-Fazla titizsin. Bu senin için bir eksi puan.

Kayıtlı olmayan bir numaradan atılan mesaj Tarık'ın merak duygusunu ön plana çıkarmıştı ama az çok tahmin edebiliyordu. Kesinlikle yine arkadaşlarının saçma sapan bir şakası olmalıydı. Tarık'ın temizlik takıntısı ile sürekli dalga geçerlerdi. Bu sebeple mesajı önemsemeyip laptopunun klavyesini, kulak çöpleri ile temizlemeye başladı. Evet Tarık'ta farkındaydı. En son temizlemesinin ardından sadece iki kere kullanmıştı, sadece biraz takıntılıydı.

İki gün boyunca telefonuna, ne kadar temiz ve sinir bozucu olduğuna dair mesajlar gelmeye devam etti ve her mesajın sonunda da eksi puan aldığını.

-Bu gece senin için geleceğim, arka bahçene.

En sonunda Tarık dayanamayıp numarayı aradı ama bu hattın kullanılmadığını söyleyen bir telesekreterin sesi ile sinirlenip bu gece evde kalmamaya karar verdi. Sonuçta az da olsa korkmasına sebebiyet vermişti mesajlar.

Arkadaşları Mert ve Serdar ile anlaşıp bara gitmeye karar verdiğinde temiz bir mekan istediğinden kendisi seçmişti gidecekleri yeri. Yaklaşık üç saatlik bir araştırma yapmış ve az da olsa içine sinen bir yer bulabilmişti.

Tarık itina ile ütülediği üstüne tam oturan spor beyaz gömleği ile en sevdiği koyu renkteki kotunu giyip telefonunun ekranını birkaç kez daha sildi. Üzerine deri ceketini giyip cüzdanının içine kırışmamalarına dikkat ederek paralarını koydu. Arkadaşları ile buluşacağı mekana gitmek için evden çıkarken telefonuna bir mesaj daha geldi.

-Evden kaçış ha? İyi plan ama eksi puan.

Tarık sinirlenip bu sefer aramak yerine mesaj yazmaya başladı.

-Sen kimsin? Bende ne istiyorsun? (İletilmedi.)

Mesaj gönderilememişti. Bu kimdi? Tarık'la ne alakası vardı? Tekrar titreyen telefon ile bakışları telefona döndü. 

-Sen bana ulaşamazsın ama ben seni her zaman bulabilirim.

Telefonu cebine koyup sinirle evden çıktı. Bunlar tamamıyla okuldan birkaç kişinin Tarık'ı korkutmak için yaptığı oyunlardı. Taksiye binmek yerine yürümeyi seçen genç adam kaç kişinin oturduğunu bilmediği , o leş gibi arabaya binmek istememişti bu gece. Genelde taksiye binmeden önce, oturacağı ve dokunacağı kısımları ufak bir temizlik seansından geçirdikten sonra oturmayı tercih ederdi. Bugün ise pek havasında olduğu söylenemezdi.