DOLUNAY

HAYALET?

MEDYA HAKAN.

İYİ OKUMALAR.

Hakan'ın her akşam dans ettiği stüdyoda artık garip şeyler olmaya başlamıştı. Önce ışıklar gidip geliyor, o sırada pencerede bir silüet beliriyor ve ardından bir şeyler kırılıyordu. Ortalık aydınlandığında geriye kalanlar sadece kırılan eşyalar oluyordu.

Bir, iki, üç, beş, on derken, Hakan iyiden iyiye korkmaya başlamış ve o gün bir kamera sistemi kurarak aynı şeylerin olmasını beklemişti. Fakat bu sefer olay evresi değişmiş, ilk başta kamera kırılmış sonra ışıklar gidip gidip gelmiş ve pencerede bir silüet belirmişti.

Hakan, kırılan kameranın yanına gittiğinde içindeki hafıza kartının da -nasıl kırıldığını anlamasa da- kırıldığını gördü. Lanetler okuyarak ayağa kalktığında ise birden kapı kapanıp kilitlendi.

"Sakın şaka yapmaya kalkma it herif." dedi arkadaşı olduğunu tahmin ederek. Sonra aklına gelenle "Bak eğer tüm bu olanlar senin bir oyunun ise, hiç komik değil ve korkmuyorum Suat."

Var gücüyle bağırırken kafayı yemiş gibiydi. Işıklar tekrar yanıp yanıp sönmeye başladığında duvarın dibine çöküp cenin pozisyonunu aldı.

"Tamam, korkuyorum. Aptal herif duydun mu beni? Korkuyorum, bitir şu işi!" Etraf tamamen karanlık olduğunda sadece pencereden gelen az bir ışık vardı. Bir el yanağına dokunduğunda sıkı sıkı kapadığı gözlerini açtı.

"Korkma sakın." dedi yanağını okşayan elin sahibi. "Korkarsan seni acı vererek alıyorlar. Ben korktum ve ızdıraplar içinde alındım. Korkma."