Wasted Petals

Chapter 01

" please.... please.. අනේ... please.. මට උදවු කරන්නකෝ... අපි දෙන්න හොදම යාලුවෝ නේද ඉස්කෝලේ යන කාලේ ඉදලම.ඔයාට බැරිද මං වෙනුවෙන් මේකවත් කරලා දෙන්න."

ඇය ආයාචනා කරන්න ගත්තා. මම නිරුත්තරව ඇගේ මුහුණ දෙසම බලාගෙන හිටියා. ඔව් අපි ඉස්කෝලේ යන කාලේ ඉදලම හොදම යාලුවෝ.. නෑ අපේ දෙමව්පියන්ගේ කාලේ ඉදලම අපේ පවුල් හොදම යාලුවෝ. ඒත් please.. අදවත් අද විතරක්වත් ඔය විදිහට හුරතල් හාවෙක් වගේ මගේ ඉස්සරහා ආයාචනා කරන එක නවත්තන්න.. මම මගේ හිතෙන් ඇයගෙන් ඉල්ලුව... ඔයා තවත් ඔහොම කලොත් මට බැරිවෙයි ඔයාට අවනත වෙන එක නවත්තන්න...

"ඒත්... මම කොහොමද ඒකට ඉඩ දෙන්නේ"

මම දහඅතේ කල්පනා කලා.මට කරන්න පුලුවන් එක දෙයක් විතරයි,වෙනදා වගේම කේන්ති අරන් කෑ ගහන එක.මම හිතුවා එයින් වත් ඇය සන්සුන් වේවි කියලා.

"මොලේ අවුල් වෙලාද තමුසෙගේ,තමුසේ මට කියන්නේ මනුස්සයෙක් මරන්න කියලද පන පිටින් ඉන්න, මැරෙන්නයන එකෙක් වෙනුවෙන්, තමුසේ මම කවුරු කියලද හිතුවේ මම පාතාලයෙක් නෙවෙයි මිනී මරන්න.මම දොස්තර කෙනෙක්"

ඇයගේ හඩ ඉබේම වියැකී ගියා.. වෙනදට රෝස පාටට දිලිසෙන කම්මුල් අද මලානික සුදු කඩදාසියක් වගේ වෙලා.. හැම වෙලාවෙම දීප්‍තිමත්ව දිදුලපු ඒ ඇස් අද කදුලු නිසා බොදවෙලා ගිහින්....මට තවත් ඇගේ අසරණ ඇස් හමුවේ කියාගන්න දෙයක් නැතිව ගියා. ඔව් ඇය හරිම අසරණයි මිය යන ප්‍රේමයට ඇය උත්සාහ කරන්නේ පණ දෙන්න.ඒත් මම, මම කොහොමද මගේ අප්‍රකාශිත ප්‍රේමය මරලා දාන්නේ. මම මාත් එක්කම ලොකු සටනක.

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

කාලෙකට පස්සේ මට අන්තිමට ගෙදර ඇද උඩ ඉදන් උදේ ඇස් අරින්න ලැබුනේ.ඇස් ඇරිය ගමන් මම කලේ මගේ ඇදට උඩින් තිබ්බ සිවිලිම දිහා බලන් හිටපු එක...

ඇත්තටම මට දැනෙන සතුට කියාගන්න බැරි තරම්....මනුස්සයෙක්ගේ ජීවිතයක් කොයි තරම් මනුස්සයෙක්ට වටිනවද කියන එක එහෙම ජීවිතයක් හම්බුන එකෙන් අපිට කොයි තරම් ගන්න ප්‍රයෝජන තියෙනවද කියන එක.. මේ ටික දවසට මම ඒ හැම දෙයක්ම හුගක් හොදට තේරුම් ගත්තා..

ඇත්තටම මරණයේ අන්තයටම ගිහින් ආයේ ජීවිතේ ලබපු කෙනෙක්ට , හොදට ජීවත් වෙන හෙට දවසේ මට ඇහැරෙන්න වෙයිද නැද්ද කියලා බයක් දැනෙන්නේ නැති කෙනෙක්ට වඩා හුගක් ජීවිතේ වටිනාකමක් දැනෙනවා ඒක සාමන්‍ය දෙයක්..

මම හුගක් සතුටෙන් නාගන්න ගියේ. Shower එකෙන් එන උණුසුම් වතුර ටිකට ඇග දිගේ ඉබේටම ගලාගෙන යන්න ඇරලා මම කල්පනාවකට වැටුනා.. මම හුගක් නපුරු උනාද.. මට හිතාගන්න අමාරුයි.. ඒත් අන්තිමට Hospital එකට යනකොට මම ගියේ ආපහු එන්න බලාගෙන නෙවෙයි මම මගේ මරණ සහතිකේ අතට අරගත්තා කියන සිතුවිල්ලෙන්මයි ගියේ..

මොකද ඒ වෙනකොටත් මට ගැලපෙන හදවතක් මට අවශ්‍ය තරම් ඉක්මනට හොයාගන්න අමාරු වෙයි කියලා doctors ලා අනතුරු අගවලා තිබ්බ නිසා.. ඒ නිසයි මම ඒ වගේ තීරණයක් ගත්තේ.. මට ඕනේ උනේ නෑ... මම මේ විදින දුක ඇතුලේ තවත් අසරණ ජීවිතයක් හිර කරන්න ඒකයි මම එහෙම තීරණයක් ගත්තේ..

මම මගේ පවුලේ අය එතකොට අපේ අනිත් members ලා මේ හැමෝම ඒ වෙනකොටත් මගේ ප්‍රශ්නේ ඇතුලේ හිර වෙලා වේදනා විදින ගමන් හිටියේ.. ඔයවවත් මට ඕනේ උනේ ඔයාව වත් වේදනාවෙන් ගලවන්න ඒකයි... මම ඒ වෙලාවේ එහෙම තීරණයක් ගත්තේ...

ඒත් මට ආයෙමත් අවස්තාවක් ලැබිලා.. දැන් මට පුලුවන් වෙයිද අතීතයේ උන හැම වැරැද්දක්ම නිවැරදි කරන්න මට පුලුවන්ද ආයෙමත් අපි දෙන්න ගෙවුව ඒ ලස්සන කාලෙට යන්න.. මේ සිතුවිලිත් එක්ක මම නාන කාමරේ තියෙන කණ්ණාඩියෙන් මගේ මූන දිහා බැලුවා.

මගේ මූන දකිනකොට මගේ හදවත ගැහෙන වේගේ වැඩි වෙනවා වගේ මට
දැනුනා. "ඔව් ඒක එහෙම වෙන්න ඕනේ,කොයි තරම් කාලෙකට පස්සේද මම මේ විදිහට ගෙදර කණ්ණාඩියෙන් මූන බලන්නේ". මම මටම කියාගත්තා..
yaaa... kyungsoo ya ඔයා hospital හිටපු ටික කාලෙට තවත් handsome වෙලා වගේ... මම කණ්නාඩියෙන් පේන මගේ රූපෙට කිවුවා...

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺