" Yoo Soo Eun ssi ඔයාව හම්බවෙන්න තාත්තා ඇවිත්.. මගෙත් එක්ක එන්න.."
"අදත්?... " මම jailor ගෙන් ඇහුවා..
ඔව් මට ගනන් කරගන්න අමාරු තරම් වතාවක් එයා මේ විදිහට පහුගිය දවස් ටිකේම මාව බලන්න ආවා.. නිකන්ම නෙවි එයා හැමදාම ආවේ මාව ආයේ ගෙදර එක්කන් යන්න.. ඒත්.. ඒත් මම කොහොමද හිත හදා ගන්නේ.. ලොකු හුස්මක් පිට කරලා මම අදත් තත්තාව මුනගැහෙන්න යන්න නැගිට්ටා..
"Soo Euna, ඔයා දන්නවද Kyungsoo.. එයාට හොදටම දැන් සනීපයි.. එයා හුගක් හිතේ දුකෙන් ඉන්නේ ඔයා නැතුව.. එයා අපේ ගෙදරත් ආවා හොයාගෙන.. එයාට ඔයාව හුගක් ඕනේ ඒ නිසාවත් ඔයා දැන් හිත ශක්තිමත් කරගන්න ඕනේ.. ඔයාට තාමත් අවස්තාව තියෙනවා.. ඔයා ඒ කියපු දේවල් ඔක්කොම බොරුවක් කියන්න.. එහෙම කියලා ඔයාට පුලුවන් මාත් එක්ක ගෙදර යන්න... ඔව්.. Soo Euna.. ඔයාගෙ අම්ම හුගක් හිත කරදරෙන් ඉන්නේ ඔයා නැතුව... එයා ඔයා ගෙදර එනකන් බලන් ඉන්නවා"
මගේ තාත්තා මේ විදිහට බැගෑපත් වෙන එක ඇත්තටම මාව හුගක් පුදුමයට පත් කරනවා.. මම කවදාවත් එයාගේ මේ ප්රතිරූපය දැකලා තිබුනේ නෑ... ඇත්තටම මට හිතෙනවා දැන් මට මගේ තාත්තව තේරෙනවා කියලා.. එයා ඇත්තටම මට වගේම අපේ පවුලටම ගොඩක් ආදරෙයි.. ඒත් එයා ඒක පෙන්නන විදිහ වෙනස් ඔව් එතන තමා අපි කාටවත් නොතේරුන තැන..
එයා ඒක පෙන්නන විදිහ වෙනස්.. එයා අපිව ආරක්ශා කරන්න කලේ අපිට සැර උන එක.. ඒකට මම තවත් මගේ තාත්තා එක්ක තරහ නෑ.. ඒත් අවාසනාවට වගේ මට මගේ හෘදය සාක්ෂියෙන් ගැලවෙන්න පුලුවන් කමක් නෑ... ඒක මම නොකලා වගේ පෙනුනත් ඔව් මම තමා ඇත්තටම එයාගේ මිනීමරුවා ඒ ඇත්ත කවදාවත් වෙනස් වෙන්නේ නෑ.. ඉතින් මම කොහොමද පිලිගන්නේ මම කිසිම දෙයක් කලේ නෑ කියලා.. කොහොම හරි අන්තිමට උනේ Kang Min Yeong මේ ලෝකේ දාලා ගිය එක...
YOU ARE READING
Wasted Petals
Fanfictionසමහර වෙලාවට.. අපේ ජීවිත වැරදෙන්නේ අපි හිතන්නෙවත් නැති විදිහට ඒත්... අවසානය තෙක්ම බලාහිදින්න... අවසානය තවත් කතාවක ආරම්භයක් වෙන්න පුලුවන් නිසා....!!!