KARANLIĞIMIN İÇİNDEKİ IŞIK

*ZAMAN*

Merhaba arkadaşlar inanın yazmak gerçekten çok güzel bir eylem. Yazarak rahatlayan bir tek ben değilimdir kesin. Bu bölüm çok güzel olacak Allahın izniyle keyifle okumanız dileğiyle.

Zaman belki herşeyin ilacıydı ama benim için sadece kayıptı.

Kafamdaki acıyla inleyerek uyandım alarm çalıp duruyordu. Hemen duş almam ve evden çıkmam gerekti birşeye dikkat etmem gerekti o da yarama su dememesi özellikle su değirme demişti doktor.

Çıkıp saçlarımı yandan atıp biraz parlatıcı sürdüm rimel ve eyeliner çektim kıyafetlerimi de giyindim saat 8 buçuğa geliyordu odadan dışarıya adım atar atmaz annem çağırdı Pera hemen masaya gel ve birşeyler ye.

Sağol anne emrivaki konuşmanla doydum yeterince nazikçe söylesen olmazdı değil mi? Neyse ben çıkıyorum size a-fiyet olsun. Diyip evden kapıyı çarpıp çıktım.

Arkamdan halen bağıran bir babam ve annem vardı etraflarında da onları alttan alttan işleyen ablam ve kardeşim vardı.

Bunlar birde kardeş olacaklar ya bunlar kardeş değil kalleş resmen kalleş. Beni birazcık düşünmüş olsalardı yanımda olurlardı maalesef ki kardeşim olmazlardı nasıl bu kadar kardeş birbirine sadık olup yanyanayken biz böyleydik.

Kendi kendime dalmış yolda yürürken korna sesi böldü düşüncelerimi baktığımda Dila yı gördüm gülümseyerek selam verdim oda bana.

Yanımda gelip durdu kapıyı açıp yanına oturdum kemerimi bağladım.

Merhaba Dila.

Merhaba Pera nasılsın kafan nasıl ağrı kesici içtin mi?

Hayır içmedim.

Neden kesin kahvaltı da etmedin dimi sen?

Ve tekrar hayır.

Dedi bizim deli.

Gülümsedim hafifçe Dila ben hala doğru mu yapıyorum yanlış mı yapıyorum bilmiyorum.

Hangi konuda Pera?

Herşey konusunda aşk, aile, arkadaş, kardeşlik.

Pera noluyor yine dün mesaj atmadın değil mi? Neden korkuyorsun Pera kendini daha ne kadar içine kapatacaksın, daha ne kadar tek olacaksın, daha ne zaman insanlara güvenmeyi öğreneceksin?

Dila keyfimden değil ki korkuyorum kime yaklaştıysam o beni sırtımdan vuruyor, sanki bir çukura düşmüşüm beni kurtarmaya çalışıyorlar ama kendi çapları da yani yanlarındaki ipi uzatmak yerine ellerini uzatıp ulaşamıyorum gidip yardım çağırayım diyorlar sanki.

Pera gerçekten çok çaresizsin bu kelimeler ne böyle ama bak bugünden sonra söz ver bana, bundan sonra güvenmesen bile konuşucaksın en azından gençliğini yaşa gül eğlen mutlu ol bunu en çok sen hak ediyorsun.

Bunu düşünen de bir tek sen varsın tabi.

Pera yeter ama artık hadi lütfen bak babamla konuşucaz ve sonra sen artık çalışan ve güzel bir kız olacaksın.

Peki peki tamam sabah sabah seninde canını sıktım. Özür dilerim.

Okey tamam şimdi babamla konuşalım ve yarın işe başlaman için ikna edicem seninle vakit geçirmek istiyorum hem biraz kafanda dağılmış olur.

Peki bakalım patronum izin verecek mi?

İkimizde gülünce Dila 'hemen arabadan iniyor sunuz küçük hanım' dedi gülerek "peki prenses hazretleri" dedim bende gülerek.