مذكرات شاردة (الملاك الحزين) بقلم ريهام ياسر

الخامسه معدل

لحلقة الخامسه
مذكرات شاردة

..    
استفزها نعم لقد استطاع ذلك.
ملاك بغضب: انا مش طفلة فاااهم
ادهم ببرود: واحده قدك ومفروض فى جامعه بدل ما تقعد مع الضيوف داخله اوضتها يبقي طفلة ولا لا؟؟
ملاك ببكاء : ماما خليه يسكت
ادهم وهو يشاور لهم بان لا يتحدثون: وانتى متعرفيش تكلمى؟؟ ولا خايفة؟ او معندكيش لسان؟ ردى!!
ملاك ببكاء : انا داخله اووضتي
ادهم وهو يمسك  يدها: استني
ملاك : نعم عايز اي تانى سبووونى بقي حراام عليكم
ادهم: ممكن نكلم بهدوء؟ وانا اسف
ملاك وهى تنظر لوالدتها: مش عاااايزة خليه يسبني
صفاء برجااء،: عشان خاطرى يبنتي عشن خاطرى ساعه بس
ملاك بتذمر: طااااايب
ادهم: تعالى نقعد فى الصالون؟
ملاك ببكاء: تمام ..
بعد ان جلسوا اخيرا وهدئت هي قليلا ولكن ظلت تنظر له بغل وغضب لاحظ هو كل هذا ولكن تجاهله
ادهم بجديه: نبطل عياط ونكلم جد؟؟؟
ملاك : حاضر
ادهم: مالك؟
ملاك: مفيش
ادهم: ملاااك مش عايز اتعصب
ملاك ببكاء: انت مين وعايز اي؟؟
ادهم: مامتك فى مقام مرات عمى وكمان صاحبه والدتى انتى عجبك حالك؟ يعني عاجبك ضعفك؟ ردى عاجبك البكاء دة؟؟ عاجبك ان اي حد يخليكي مصدر ضحك ليهم!!
ملاك ببكاء وصراخ: لاااا مش عاااااجبني بس اعمل اي فهمنى اعمل اييي انا لوحدى فى كل حاااااجه محدش جمبي كله بيكرهنى كله بيبعد انا ذنبي اييييي انا الى خلقت شكلى رد اناا ضعييييفه ارحموووونى بقييي

ادهم بهدوء: كملى

ملاك ببكاء: من وانا صغيره مليش اصحاب طالعه الدنيا بطولى معرفش غير ان الناس بتتريق على بشرتى؟؟ ومحدش جمبي كل مكان انا لوحدى فى اى مكان ابقي لوحدى دخلت جامعه عشان احقق حلمى من اول يوم ومحدش كان طايقني الى شافنى وحشه والى اسلوبي بيئة والى اسمي وحش والى بتكرهنى ومن اول يوم فى ثانوى كله بقي ينفر منى كانى شيطان كان انا السببب انا مش معترضه على شكلى بس ارحمووونى وسبوووني فى حالى

ادهم: مسالتيش نفسك ليه بيحصل كدة؟
ملاك: معرفش مرة واحدة بقيت كدة
ادهم: تمام بصي يملاك عشان نكون على نور انا دكتور نفسي وهساعدك سواء بمزاجك او غصب عنك تمام؟
ملاك : تمام بس هتقدر ترجع فرحتى هتقدر تخليني اضحك انا لو اتحط قدامى ارجوووز مش هضحك مفيش اى حاجه فى حياتى عدله
ادهم: بتصلى؟
ملاك: ايوا وبقرا قران وكل حاجه
ادهم: تمام بكرة هستناكى فى العيادة  العنوان فى الكارت اهو واعطاها الكارت
ملاك : حاضر
  ........
عند اسراء
بعد ان اصطدمت فى هذا الشاب
إسراء: اااااه برج ايفل دماااغى
الشاب بضحك: اهدى اسف
اسراء: اسف مين يعم اي الطوول دة يارب
الشاب وهو ليث صديق ادهم: خلاص بقي يا شبر ونص
اسراء' غوور وتركته وذهبت .
........
فى مكان اسود كليا لا نسمع فيه اى صوت فقط ظلام ظلام دامس تجلس فتاة لا نستطيع تحدديد هويتها بملابسها الرجوليه ولكن دعنا نرى

الفتاة: كان لازم اعمل كدة كان لازم اسيب العيشه الحلوة والبس زي الرجاله عشن احمى نفسي

دى مين ؟ وهيحصل اي؟
كدة نقدر نقول الرواية بدات؟🤝❤️❤️
Ŗ
Reham yasser