KATİLİÇE

1. Bölüm ~Vicdan Yoksunu~

Soğuk bıçağı adamın sert karnından çekerken hiçbir şey hissetmiyordum. Çünkü biliyorum hakediyor. O da aldatıyor, üzüyor, kırıyor. Bir kadını seviyorsan başkasına neden ihtiyaç duyarsın ki? Benim ailemi terk etme nedenim buydu ; o adamın, o adam diyorum çünkü baba demem ona, o pisliğe baba diyeyemem. Annem aldatıldığını bile bile sesini çıkarmadı o adama. İlk kurbanım o olmalıydı ama kardeşlerim yüzünden yapamadım. Böylelerine karşı artık acıma hissim köreldi. Onlara zarar verirken haz alıyorum mutlu oluyorum çünkü dibine kadar hakettiklerini biliyorum. Bide o kadını eve getirdi utanmadan. Dışardan çok güçlü gözüksemde en ufak şeylere zaafım vardır benim kaldıramam böyle şeyleri. Bu bana fazla geldi. Bende kaçtım. Ve bir kötü alışkanlık edindim aslında bana göre kötü değil aldatanları öldürüyorum. Çünkü onlarda kadınlarını hergün öldürüyorlar. Genelde zeki olduğumu söylerler. Bence de öyle çünkü hiçbir cinayetimin arkasında iz bırakmadım. Bu düşüncelere dalarken elime doğru akan kırmızı sıvının sıcaklığıyla kendime geldim. Ve bu kanalizasyon gibi kokan duvarlarında okuyamadığım çeşitli yazılar yazan sokaktan gelirken ki soğukkanlılığımla uzaklaştım. Benim bir özelliğimde budur belli etmem, kalbimi yüzüme yansıtmam. Gözlerimde duygularıma ayna olmaz ki zaten bu cinayetleri işlerken hiçbir duygu hissetmiyorum. Üzerimde ince bir siyah hırka ve onun altına giydiğim tişört ve pantolondan başka birşey yoktu. Ayağımdaki botlar ayaklarımı ısıtmaya yetiyordu ama yine de bi ürperti vardı tenimde. Bugün nereye gideceğimi düşünürken telefonum titremeye başladı. Ekranda dün gece yanında kaldığım ter kokan adamın lakabı yazıyordu, Akrep. Herkes bu adamdan korkar ama tanısalar böyle düşünmezlerdi heralde. Neyse Akrep'i kızdırmadan açayım telefonu.

-Efendim?

-Katiliçem sesini özlemişim.

-Adım Ecem. Neyse uzatmadan söyle ne söyleyeceksen.

-İşlerini hallettiysen seni alayım diyecektim.

-Tamam. Ben caddeye çıkıyorum herzaman ki yere gel.

Akrep'in telefonu kapatmasıyla tekrar soğuk cadddeyle başbaşa kaldım. Bu arada ben Ecem KAYIHAN Akrep'in bana Katiliçe demesinin sebebi ise adımın anlamı "Kraliçem" ve ben katil olduğum için lakabım Katiliçe. Hava soğumaya başlarken ben buluşacağımız yere doğru ilerliyordum. Ama bi sorunumuz var sanırım sirenler. Bu sesler bana yabancı değil ve tabi ki taktiklerim var. Hemen kafama kapişonu geçirdim ve sokak serserilerinin yaktığı sönmeye yüz tutmuş cılız ateşin yanına kıvrıldım. Polislerin ayak sesleri geliyordu fakat benim tarafıma bakmadılar bile sanırım. Ama sadece sanmışım ayak sesleri bana doğru yaklaşırken iyice duvara sokuldum. Kapıların tok kapanma seslerini duymamla vücudum gevşemesi eş zamanlı oldu. Ben kurnaz bir insanım sanırım. Kurnazlık, kendi kusurlarımızı gizlemek ve başkalarının zayıf taraflarını keşfetmek sanatıdır. İşte benim güçlü kalma sırrım..

××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××

Biraz kısa oldu farkındayım ama vote ve güzel yorumlar gelirse daha uzun yazacağıma emin olabilirsiniz :)) Yorumlarınızı büyük bi heyecan ve merakla bekliyorum. :* Ben multimediadaki şarkıyı bölüme yakışırdım :)