Oyunun Ustası

Lord'un hisleri

Herkese merhabalar, yeni bir bölümle karşınızdayım. Uzun bir zaman oldu ama işten pek vakit bulamadım. Bu bölümde Tom'un hislerinin iyice değiştiğini görüyoruz. Kendisiyle bir savaş içinde adeta. Yaşadıkları onu farklı biri olmaya itiyor, ama içinde bir yerderde Lord Voldemort geçmişi var. O yüzden hisleri yavaşça gelişiyor. Hepinize iyi okumalar dilerim :)

"O senin arkadaşının yaralarını iyileştirirken ona pis pis bakmayı kes de biraz minnettar olmayı dene Sirius!"

Lily Potter, Severus Snape Sectum Sempra'nın karşı lanetiyle James Potter'ın yara izlerini iyileştirirken Sirius'un ters bakışlarına maruz kaldığının bilincindeydi. Şifacılar James'in kanamasını durdurmayı başarmıştı ama Snape'in karşı büyüsü sayesinde vücudunda herhangi bir iz kalmayacaktı. Severus, Sirius onun sinirlerini bozarken sakin kalmakta zorlanıyordu ama konsantrasyonunu bozmamak için onu duymazdan gelmeye çalıştı. Bir yandan da kendisini tuttuğu için gözleri seğiriyordu. Lily'nin sözleri Sirius Black'te bir etki oluşturmamıştı.

"O gelmeden önce de şifacılar tarafından iyileştirilmişti zaten. Neden ona teşekkür edecekmişim? Böyle bir lanet icat ettiği için mi?" diye homurdandı ama Remus Lupin'in ona attığı dirsek sonunda susmak zorunda kaldı. Arkadaşı kulağında doğru eğilirken kötücül bakışlarını Snape'in üzerinden çekmemek konusunda oldukça kararlıydı.

"Lily haklı Sirius, o koca çeneni kapa da Severus James'in yaralarını iyileştirmekten vazgeçmesin."

Sirius bu sözler sonunda sinirden iyice kıpkırmızı olmuştu. Hiddetle arkadaşına döndü ve "Bir Sümsükus'tan medet ummadığımız kalmıştı öyle mi? İçim içimi yiyor zaten bir şey yapamadıkça Bir de sen üzerime gelme istersen Aylak! " O sözlerine devam ederken büyüsünü son sözlerini söyleyip tamamlayan Snape ayağa kalkmış ve Lily'nin yanında yerini almıştı. James uyumaya devam ederken bakışlarını Sirius'a çevirdi ve merak ettiği soruları sormaya başladı. Ona söylediği sözleri yedirmeyi çok istiyordu ama bunu Lily'nin önünde yapma konusunda oldukça kararsızdı.

"Size saldıranın kim olduğunu hatırlıyor musun Black? Bu onun kim olduğunu bulmamızda yardımcı olacaktır."

Sirius kaşlarını kaldırır ve onun sözlerini dinlerken cevabını vermekte gecikmedi. "Bulmamıza mı? Senin yardımına mı muhtaç kaldık Snape? Biz James ile bana saldıranın kim olduğunu buluruz merak etme. Ayrıca sizden önce seherbazlar da geldi ve beni sorguya aldılar. Her şeyiyle tarif ettim ama ellerinde olan eşkallerden çok farklı biriyle karşı karşıyaydık."

Snape Sirius'un bu davranışlarıyla eğleniyordu. Karşısındaki genç adamı kızdırmak ona tarifi zor bir zevk veriyor içinin sevinçten kaynamasına neden oluyordu. "Seni düşündüğümden değil, yanlış anlama Black. Ama bu saldırganın Lily'e ya da oğluna saldırmayacağı ne malum? Ben Lily'i düşünmek zorundayım."

Snape'in bu sözleri karşısında Sirius kendini kaybetti ve bir anda Snape'in yanına gidip onun karşısında durdu. "Lily'den sanane Sümsukus." dedi zalimce. "Ayrıca adam bize biz onu takip ettiğimiz için saldırdı salak! Bizimle derdi bile yoktu. Lily ile Harry neden tehlikede olsun?" Sirius'un bu sözleri karşısında Snape de ona ters bakışlarını aynı şekilde iade etti.

"Tanımadığı ve tehlikeli olup olmadığını bilmediğiniz bir adamın peşine takılarak asıl salağın kim olduğunu göstermişsiniz Black. Söylesene o adam çok sevgili arkadaşına bir öldüren lanet atsaydı ne yapabilecektin? Siz her zaman bu kadar aptaldınız işte. Kendinizi bir şey sanıp, burnunuz havada gezmek hobileriniz arasındaydı. Ama kimin tehlikeli olup olmadığını asla bilemezdiniz. Bana tek başınıza saldırmaya cesaret bile edemezdiniz. Söylesene Black neyinize güvendiniz de böyle hareket ettiniz? Belki Hogwarts sınırları içerisinde birbirimize bir şey yapamıyorduk ama inan bana okulun dışı öyle değil. Herkes acımasız, herkes zalim. Ve inan bana okul yıllarındaki Snape'i mumla ararsın."