V̸A̸M̸P̸İ̸R̸ ~K̸A̸R̸M̸A̸G̸İ̸S̸A̸~

Vampir: Bölüm 1

Ben Nagisa Shiota klasik bir lise son sınıf öğrencisiyim. Kendi halim de sınıfta takılmak yanayım çünkü tek olmayı seviyorum. İnsanlar dış görünüşüm kıza benziyor diye beni kız sanıyorlar okuldakiler ise benle bu konuda dalga geçiyor. Cidden çok sinir bir durum. Hatta bir keresinde sınıf dolapıma elbise koymuşlardı ve not yazmışlardı. Notta " Sen bir kız olduğun için bu elbiseyi rahatlıkla giye bilirsin" yazıyordu. Cidden hepsi çok sinir.

Okula gitmek için evden çıkarken annem saçımı bağlandığım için ilk başka bayağı bir kızdı sonra böyle daha güzel olduğunu düşündüğü için saçımı bağlamaya izin verdi. Bazen cidden niye benim annem beni niye erkek olduğumu kabullenmiyor diye merak ediyorum. Zaten son zamanlarda bir söylenti var.

Ara sokaklarda ki insanlar boyunlarında bir diş izi ile ölü bulunuyorlar. Bunun nedenini ise vampirlerin yaptığı söyleniyor. Ama bence vampirler gerçek değil.

Okula geldiğim de umarım bu sefer benle fazla uğraşmazlar diyerek sınıfa girdim. Ama evren bana "Nah sana bak nasıl uğraşıyorlar" diyerek bütün moralim daha doğrusu olmayan moralim kötünün de kötüsü oldu. Sıramın üstüne " Etek giy gel" "Kız kılıklı seni" vb. şeyler yazıyordu. Alıştım artık bunlara. Bir süre sonra Koro-Sensei sınıfa geldi ve üniversite sınavına hazırlık sorularının olduğu bir yazılı yaptı. Cidden çok iyi üniversitelere gitmemiz için çok çabalıyor elinden geldiğince bize sınav yapıyor, test çözdürüyor, işlediğimiz konular aklımızda kalsın diye o konular ile oyunlar oynatıyor... ve başka şeyler yaptırıyor.

Okuldan sonra

Okuldan çıktıktan sonra babamın yanına geçtim. Onla biraz sohbet ettik ve eve geç kalmamak için babama veda ettim. Eve erkenden gitmek için en kısa yol olan ara sokaktan gidiceğim. Umarım başıma bir şey gelmez.

Ara sokağa girdim biraz ilerledikten sonra üç tane serseri tipli vardı. Onlardan az biraz uzaklaştıktan sonra sanki beni takip ediyorlarmış gibi hissediyorum. Arkama hafifçe baktıktan sonra tam da tahmin ettiğim gibi beni takip ediyorlardı. AMAN NE GÜZEL. Koşar adım onları atlatmaya çalışacaktım ki beni bileğimden tutup kendine çevirdi. Korkuyorum. Cidden çok korkuyorum. Bu sokaktan kimse geçmediği için yardım istemem boşuna gibime geliyor.

- BIRAKIN BENİ!
- Senin gibi güzel bir kızı niye bırakalım.
- LÜTFEN BİRİ BANA YARDIM ETSİN.
- Bu sokaktan kimse geçmediği için boşuna yardım isteme. Burası bizim mekanımız buraya gitmeye kimse cesaret edemez.
- Bırakın beni ben kız değilim erkeğim ben.
- Yalan söylemen boşuna. Kız olduğun apaçık belli.

Korkuyorum. Hemde çok korkuyorum. Lütfen beni biri kurtarmaya gelsin.

- Aww... Yoksa sen korktun mu? Çokta umrumda ya.
- L.Lütfen y.yalvarıyorum b.bırakın b.beni. B.Ben e.erkeğim
- Biz de bu numaraları yedik zaten.

Göz yaşlarım sel olmuştu artık ve korkudan gözümü kapatmıştım. Birden birinin kafasına bir şey vurulmuş gibi bir ses geldi. Kapattığım gözümü açtığımda maskeli biri vardı karşımda.

- Kız size " beni bırakın" dedi.
- O öyle dedi diye bırakacak halimiz yok ya.
- Yoo bence var.
- Hadi yaahh

Maskeli kişi diğer ikisini de alt ettikten sonra o üçlü hemen kaçtı.

- Sana çok ama çok teşekkür ederim. Hayatımı kurtardın.
- Önemli değil ama niye bu sokağa girdin.
- Eve geç kalmamak için en kestirme yol burası da ondan.
- Anladım ama bir daha böyle sokaklara girme küçük kız.
- Ben küçük değilim lise'liyim ve kız da değilim erkeğim ben

Maskeli kişi şaşırmışa benziyordu. Hem benim nerem küçük yah. Tamam boyum normal bir lise'liye göre küçük olabilir ama bu kadar da olmaz.

- Ne erkek misin?
- Evet erkeğim. Ve neden kız gibi saçın uzun diye sorma çünkü bunun cevabını vermek istemiyorum. Tekrardan beni kurtardığın için teşekkürler artık eve gitmem gerek

Hemen oradan ayrıldım çünkü bu maskeli her kim ise benim dış görünüşüm ile dalga geçebilir tıpkı diğerleri gibi.

Eve geldiğimde annem çok meraklanmış görünüyordu. Beni görünce rahatladı ve azarladı sonra tekrardan "Eğer kız olsaydın böyle olurdu" "Eğer kız olsaydın şunu yapardın" gibi söylenmeye başladı. Keşke velayetim babamda olsaydı o en azından annem gibi yapmıyor. Anneme başıma gelenleri bile anlatamıyorum tam anlatcakken beni susturuyor.

Uyumak için odama çıktım ve yatağıma yattım. Bugün olanlar cidden beni çok korkutmuştu. Umarım yarın daha güzel bir gün olur ama bu imkansız.

3.ağızdan

Kırmızı saçlı çocuk , mavi saçlı çocuğun arkasından baka kalmıştı ve çok şaşırmıştı. Böyle bir erkeğin nasıl bu kadar güzel olduğu konusunda. Hayran olmuştu resmen kırmızı saçlı çocuk ama açıktığı için o dövdüğü üç adamın yanına gitti ve onları kuytu bir yerde nefes nefese kalmış bir şekilde buldu. Cidde o kadar çok açtı ki onlar fark edene kadar bir tanesinin kanını içti diğerleri tam kaçacakken buna izin vermedi ve diğer ikisini de yalayıp onların kanında içti. Birden anlamsız bir şekilde "Acaba o mavi saçlı çocuk evine vardı mı?" düşüncesi geldi aklına ama evini bilmediği için ve mavi saçlı çocuk korktuğu için onun kokusunu tam algılayamadı. Bunun için kendine lanet okudu kırmızı saçlı çocuk.

"Onla tekrar karşılaşır mıyım acaba? Umarım karşılaşırım." düşüncesi ile o sokaktan ayrıldı. Artık o ıssız kimsenin olmadığı evine doğru yol aldı.

Evet karşınız da yeni hikâyem ile buradayım
         (◍•ᴗ•◍)❤İYİ OKUMALAR (◍•ᴗ•◍)❤
HEPİNİZİ SEVİYORUM . Yazım hatam varsa affedin.

Ve evet canım sıkıldıkça kitap yazıyorum ✌🏻