Lise Aşkım PARK JİMİN

Vicdanını yakın biri dindiricek

Kaç defa daha kaç defa ağlamamak için kendini tutabilir ki insan? Bir kere yoksa iki kere ha ama ben hep tuttum göz yaşlarımı, sakladım, bu güne kadar içimde yaşadım fırtınaları.

Ağlamamak için her şeyi yapardım. Fikrimi yayındırırdım ki aklımdan çıksın ağlamayayım.
En son annemi kaybetdiyim de ağladım ağır geldi. Tüm hayatım boyu beni öyle sevip kolladı ki o adam içip içip sarhoş halde eve geldiyi günlerde bile ona bağırınca ben üzülmiyim ağlamıyım diye yanıma gelip bana gülümserdi.

Öyle bir melek di benim annem ama o melek de öldü. Ölümünden 1 buçuk yıl geçti. Şimdi fark ediyorum da ben 1 yıla yakın ki ağlamıyorum.

Hepsi o adam yüzünden. Ben sırf ona inat diye güldüm üzülmedim hep eylenceli biri oldum çünki annemin beni öyle mutsuz hissiz görmesini istemiyorum.

Jimine o kadar kırıldım ki beni kurtarmak için dahi olsa bunu yapmamalıydı beni bayıltmamalıydı.

Onunla artık konuşmayıp yukarı çıktım ve bir odanın kapısını açıp içeriye girdim. Sonrada yatağa yatdım. Bu olanları hala aklım kaldıramamıştı. Birden kendimi uykunun kollarına verdim ve sadece karanlığa haps ettim kendimi.

***
RÜYA

Bir oda siyahlarla kaplı içinde her şey siyah. Beyaz olan sadece bendim beyaz geceliyimle odada tektim. Sonra bir ses yankılandı kulaklarıma o kadar derin bir ses ki gürultulu olduğu için kim olduğunu anlayamadım. Birden ses daha açık bir şekilde geldi.

Annemin sesi bu annemin sesi idi. Benimle konuşuyodu. Bana dedi ki "Hep dik dur korkma kızım vicdanın elbet dinicek onu çok yakın biri dindiricek. Hayatın çox deyişicek ama endişe etmemelisin annen hep burda seni izliyor olucak"  sonra ses git-gide uzaklaşmaya başladı annemin sesini onca ay sonra duymuşken gitmesini istemiyorum.

"Anne hayır anne gitme ANNE nolursun GİTME BENİ YALNIZ BIRAKMA LÜTFEN"

Gözlerimden yaşlar firar ediyodu.
"Anne daha sensizliye alışmadım ANNE GİTME "

Gözlerimi kendi çığlığımla açtım
"ANNE GİTME"

Annem öldüyünden sonra hiç rüyama girmemişti. Bu ilk annemin sesini onca zaman sonra duydum o kadar mutluyum ki.

Birden içeri ayı gibi dalan Jimin i gördüm

"Yn yn noluyo? iyimisin? Niye bağırdın? Ha söylesene"

O kadar mutluydum ki jimini gördüyüm de o beni soru yağmuruna tutuştururken ona sarıldım. Sevinçden dört köşe dönmek istiyorum. Ama jimin e öyle yapıştım ki şaşırdı ve hala olayın şokunu yaşıyor.

"Yn noluyor?"

"Mutluyum ilk defa, annem gitdikden sonra ilk defa sesini duydum onun güzel sesini işitdim jimin. O kadar mutluyum ki anlatamıyorum bile"

"Ama niye bağırıyodun anna gitme diye?"

"Gidiyodu hayatım deyişiceni vicdanımın sesini birinin yatıştıracağını söyledi sonrada sesi boğularak kayıp oldu bu yüzden gitme diye bağırıp ağlıyodum"

Jimine uzun bir açıklama yaptım ama hala aklımı kurcalayan annemin dedikleri idi.

Neden? Ne için öyle dediki? Anlamıyorum daha doğrusu anlayamıyorum.
Neyse bunu sonra düşünücem şimdi hala mutlu kalmak istiyorum.

Pek iyi olmadığını biliyorum
Umarım beyenirsiniz ve oy verirmisiniz?