Twist of Fate (on Hold)

Hoofdstuk 8: De Auditie, Spannend!!

Olaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa peepzzzz!

omg dit is mijn langste hoofdstuk everrrrrrrrrr, op word 12 pagina's!!! Wow trotsheid hiero!

:P

Maar hier is de Nieuwjaars-special voor jullie mensjes!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Wat er gebeurt was: Ik schud met een glimlach naar de gedachte van dat gesprek. Tegelijkertijd bedenk ik me dat ik in tijden niet zo écht gelachen. Als je tot het diepste van je ziel wordt uitgescholden, terwijl je alleen maar geaccepteerd wil worden, is er niet veel reden tot lachen. Ik draai mijn hoofd naar mijn beste vrienden. Ze willen altijd het beste met mij voor en ik met hun.

Ik had het niet beter kunnen treffen.

Ik word uit mijn gedachten geschud als de auto plots stil staat. Ik schud mijn hoofd en kijk op. Ik zie dan de grote reclameborden van I-Star. Ik slik.

We zijn er.

__________________________________________________________________________________

 We deden er wel even over om een plaats voor de auto te vinden. Uiteindelijk had mijn moeder haar auto ergens achteraan tussen 2 andere auto kunnen wurmen.

We stappen uit en lopen naar de grote studio. Christian en Jullian springen bijna van opwinding. Zij vinden dit denk ik nog leuker dan ik zelf. Ik  hef mijn hoofd naar de studio. Afgezien van de immense reclame borden is het gewoon een groot, grijs gebouw met grote glazen ramen en een rode loper voor de deelnemers. Lynn gaat naast naar mij lopen. Ik kijk op. 2 grote bezorgde ogen kijken dwars door mijn ziel. ‘Weet je nog steeds zeker dat je dit wilt?’

Hoewel zij dus als eerste het ‘Ja-woord’ had gekregen over de auditie, was zij de enige die zag dat ik soms nog wel mijn twijfels over dit hele gedoe. Ze vroeg dan ook zo nu en dan deze week of ik dit echt wil. Ik zucht.

‘Of ik zenuwachtig ben? Ja, as hell,’Ze glimlacht maar het raakt niet helemaal tot haar ogen, ‘Of ik dit wil? Eigenlijk niet. het liefst lig ik nu lekker in mijn bed en lach ik dieren uit op mijn laptop die spiegels of glas niet begrijpen. Maar ik heb ja gezegd en ik heb niet volledig spijt. Als dit niks word, zullen jullie me er niet meer na vragen en bovendien ben ik wel benieuwd naar wat de jury van mijn ‘kwaliteiten’ vindt, misschien vinden ze het wel wat, misschien niet.’

Weer glimlacht naar het horen van mijn antwoord. Dit keer raakt haar lach wel haar ogen. ‘Oké dan! Let’s rock this shit!’ Ik schiet nu ook in de lach. Wat moet ik toch zonder haar?

We lopen het gebouw binnen. En terwijl de rest vast naar de intens lange rij loopt, kijk ik rustig rond. Het lijkt wel een beetje op X-factor, bedenk ik grinnikend. Het is door de grote glazen ramen heel licht. Groene en blauwe banken zorgen ervoor dat de nerveuze kandidaten even kunnen zitten. Er is zelfs een bar zodat we geen droge keel hebben voor het zingen.

Het is nog eigenlijk best onwerkelijk. Wij, de kandidaten en ik. Ik sta op het punt mee te doen aan iets waar ik altijd van mijzelf heb gezegd dat ik er nooit en te nimmer aan meedoe. En daar sta ik dan. Als een van de honderden kandidaten.

‘Jess? Jessica? Kom je?’

Ik schrik op uit mijn gedachten als Christian mij ongeduldig wenkt.

‘Huh? Oh Ja, ik kom!’

Ik loop naar mijn vrienden. Ze staan te wachten vooraan bij de balie. Oja! Vergeten! Ik moet zelf mijn gegevens invullen. Woepsie… de vrouw achter de balie is zo te zien niet héél blij met mijn late conclusie van aanwezigheid. Ook goedemorgen! Een mens kan wat vergeten of niet soms? Maar goed, ik loop rustig naar de vrouw en besluit me beleefd te gedragen.