Twist of Fate (on Hold)

Hoofdstuk 4: De inschrijving

OMG! 2 hoofdstukken uploaden op 1 dag! hij is goeeeeeed xD

ik hou het kort: Vote, Comment, Fan, whatever

Vertel wat je denkt, wat je ervan vind!

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Eindelijk! Het einde van de week is aangebroken! 2 dagen rust na 5 dagen in hel! Ik loop met mijn koptelefoon op  langs de winkels. Met mijn schoudertas vol boeken ga  ik na schooltijd meteen langs de winkels. Ik ben er nog maar 2x geweest  en dat was het eerste weekend dat ik in Amerika was en het eerste echte weekend in de VS. Ik heb toen mijn ogen naar de hoeveelheid winkels, vooral muziekwinkels. Ik zweer je, naast de hel die school heet is Amerika het paradijs. Wat best ironisch is! Achja, hel en paradijs kan ook nooit ver van elkaar weg zijn.

 Rustig slenterend en bijkomend van de schooldag, zoek ik mijn favoriete muziekwinkel. De winkel  heet Music for Life. Het is niet echt groot, een vrije kleine winkel, maar ik ken nu de mensen, de mensen kennen mij, de sfeer is goed en de muziek ook. Wat wil je nog meer?

Het is vandaag mooi weer. De zon schijnt, wat ook duidelijk te merken is aan hoeveelheid mensen. Er lopen mensen druk aan de telefoon in een typisch pak, met een advocatenkoffer. Ook mensen die de hond uitlaten, joggende mensen, mensen met ijs (njam njam xD), skateboarders, punks, junkies, ja zelfs het midden van de dag lopen er mensen dronken uit café’s.

En dan die auto’s…….. zoveel auto’s! een enkele fiets en aan paar scooters. Maar die hoeveelheid auto’s is echt bizar. Als je één auto ziet, is de kans vrij groot dat je meteen een file ziet om de hoek. Dat is het duidelijkste oppervlakkige verschil met Nederland. Thuis heb je ook veel auto’s maar niet zooo veel. Ook heb je veel meer fietsers.

Bijna fluitend loop ik naar Music for Life. Ik hou van dit weer. Het is misschien wel druk maar de zon op je gezicht laat je het bijna vergeten.

Ik duw de deur open en word meteen begroet door Christian ’beatbox’ Johnson. Hij is de eingenaar van de winkel en heeft een vrolijke, bijna hypere persoonlijkheid.  “heyy Jess! Het is nu al een week en nu pas zie ik je weer?!  Kan echt niet!’ ik lach luid, terwijl is hem een knuffel geef. ‘Sorry Chris, school en stuff, het gewoonlijke, je weet wel.’  ‘het is je vergeven, maar je moet echt vaker langs komen, je brengt wat leven in deze dooie boel’ zegt Christian terwijl hij een blik werpt naar Jullian.

Jullian had net zo goed in concertzalen piano kunnen spelen. God, wat heeft die jongen een talent! Maar nee, hij geeft niets om die aandacht en dus werkt hij hier. Hij doet niets liever dan muziek maken, net als ik. Hij is ook de enige die weet dat ik muziek maak. Ik heb hem nog niets laten horen maar als hij blijft aandringen zoals hij nu doet, kom ik morgen al langs om mijn nieuwste stuk te laten horen.

En dan heb je Lynn, die verbazingwekkend . Ze is soms nogal stil, maar wat ze zegt , zegt ze met de wijsheid van een 200jaar oude uil. Ik kan goed met haar praten. Dit zijn mijn vrienden. Hoewel ik ze niet heel goed ken, vertrouw ik ze.

‘nou, mr. Beatbox hier, heeft wel gelijk hoor, deze 2 zijn echt saai gezelschap’ Jullian loopt vanuit de opslag naar ons toe.

 ‘Hey Julliard!’ Jullian kijkt boos naar mij, hij weet dat ik vind dat hij naar Julliard moet, de grootste kunstacademie in de VS. Vandaar de bijnaam, maar hij gaat niet. Punt uit. Toch probeer ik hem over te halen, zo onsubtiel mogelijk.

‘hey Jess, ook goedemiddag! Wat brengt jou naar dit nederige paradijs?’ zegt Jullian quasi-verbaasd. Ik moet weer lachen. En ik was subtiel? ‘Ik ben ook blij jou te zien.

Wacht eens even, waar is Lynn?’ ik kijk om me heen. Normaal gesproken is ze altijd voorin de winkel. ‘Ja, ze moest eerder weg….’ Chris ontwijkt plotseling mijn blik en Jullian is druk bezig met… niets. ‘Oke, What’s up, boys?’ ik frons. Wat hebben zij nu?  Het moet iets te maken hebben met waar Lynn nu is. ‘Jongens?’ ze kijken allebei afwachtend naar mij. ‘Waar is Lynn?’ Geen antwoord. ‘Doe niet zo flauw! Jullian, ik denk dat ik iemand naar een bepaalde plek stuur waar die bepaalde persoon niet erg graag heen wil….’ Dreig ik. Ik heb te weinig geduld om te wachten tot Lynn terug is, wanneer dat ook mag zijn.

‘Chris…’ zegt Jullian twijfelend. Hij weet dat ik het zou doen als ik wil. ‘Nee, Jul! Je hebt gezworen te wachten tot Lynn terug is.’

Een diepe denkrimpel verschijnt op mijn voorhoofd. Wat is er zó belangrijk dat het persé moet wachten tot Lynn terug is. Ik zucht diep. 

‘Wanneer is Lynn terug?’  vraag ik verslagen. ‘ze kan nu elk moment terugkomen’ zegt Christian als hij op zijn horloge kijkt.

Oké, ik kijk maar wat rond in de winkel. De reden waarom ik hier voor de eerste keer was.  Het gezellige sfeertje en nog belangrijker: ze hebben álle goeie muziek! En met mijn brede muziek smaak is dat een hele grote plus.

Een paar minuten later komt Lynn de winkel binnen. Ik veer meteen op en ren naar haar toe. ‘Waar ben jij geweest?!?! ChrisenJullianwillennietszeggenenikhebalgedreigdenzezeggennogniets! Vertel nou!’ ik brabbel door totdat ze me aanstaart met een van haar als-je-zo-doet-zeg-ik-helemaal-niets blikken. Ik haal diep adem en zucht.

Dan kijkt Lynn kalm naar Christian en Jullian. Deze knikken en dan doet Lynn haar mond open. ‘Om te beginnen was ik bij je moeder. Da…’ Mijn ogen werden groot. ‘wacht! Wat deed je bij mijn moeder?!’ ‘Wil je dat ik het hele verhaal vertel of ga je me steeds onderbreken?’ ik spring bijna door het dak van spanning, hoe kan zij zo rustig blijven?! De woorden van Lynn dringen tot mij door en ik probeer weer rustig te worden. ‘Oke, vertel verder.’ Ze wacht nog een paar seconden voordat ze verder gaat. ‘Ik was dus bij je moeder om wat videobeelden op te halen.’ Bij die woorden wil ik weer vragen wat ze daar deed en wat er op die video’s stond, maar haar blik weerhoudt me ervan.  Mr Beatbox en Julliard staan nu achter mij, glimlachend als de 2 grootste idioten.  Ik trek een werkbrauw naar hun op en luister verder naar Lynn. ‘Die heb ik op mijn computer gebrand en opgestuurd naar I-star Florida.’ Dat was het? Duizend-en-een vragen schieten door mijn hoofd. Waarom de talentenjacht? Wat staat er op de video’s? Wat heeft mijn moeder ermee te maken? En waarom vertellen ze me dit nu?

Ik hoor dan achter me de stem van Chris zachtjes mompelen ‘Yes….’. dan draai ik mij om en verbaasd vraag ik hem ‘waarom zei je dat?’ ‘Zei wat?’ ‘Yes..?’ ‘Geen idee wat je bedoelt…’ Aha dus nu houdt hij zich dom? Dan krijg ik plots een naar gevoel in mijn maag. Ik draai weer om naar Lynn en vraag voorzichtig ‘Lynn?’ ‘Ja, schat?’ ‘Wat staat er op die videobeelden?’ Een moment van stilte. Ik wil mijn vraag herhalen als ze zegt ‘Jij, schat….’

Oh nee! Ze hebben toch niet gedaan wat ik denk dat ze gedaan hebben? Stel dat ze me echt hebben ingeschreven voor de op een na grootste talentenjacht van heel Florida?! Ze hebben me nog nooit horen spelen… Wacht! Die video! Heeft mam….?

‘Ja, Jessica, we hebben je opgegeven voor de I-star Florida.’

Ik kreeg een paniekaanval. Nee! Nee! Nee! Nee! Dit kan niet waar zijn! Ik heb nog nooit mijn muziek aan anderen laten horen. Het is iets wat zelfs Kate heeft me nog nooit horen spelen, ze weet waarschijnlijk niet eens dat ik componeer! Dan realiseer ik me iets wat veel erger is dan dat…

Ik begin te shaken en paniek was geschreven in mijn ogen.  Wat zal Stacey denken als ze me op tv ziet? Alles wat te zien op tv! De audities waren mede daarom ook zo beperkt. Elke kandidaat was te zien. Ik begin nog erger te shaken en vlak voor alles zwart wordt zie ik de geschokte ogen van mijn enige vrienden, Lynn, Chris en Jullian…..

Wat-hebben-jullie-gedaan……….?!

----------------------------------------------------------------------------------------

Oho, wat gebeurt er met Jessica! zal ze instemmen met I-star? Loopt ze weg? Is ze dankbaar?

Iemand een idee? mhuahaha

laat je ideeën horen!

Xxx Youretheone