Untold Chase [Completed] - Executive Series #2

Chapter 34

Chapter 34

Sometimes you have to let go of the things that's been bothering you and letting go isn't a bad thing.

Happiness. Love. Hate. Disgust. Sadness. Madness.

Those feelings filled my whole night. I can't help but to cry too seeing dad who's been disgust about us. Mom is also crying silently while Finn came near me and embrace me. Hinalikan niya ako sa noo tsaka siya nagsalita.

"It's okay," he whimpered, "everything will be okay. I promise."

I look at him. His eyes are determined yet I also feel his pain and confusions. I embrace and hug him back. Gusto kong umiyak pero parang naubos na ang luha ko. I saw mom stare at us blankly as she get up from the couch. Tinignan ko ang tinitignan niya and there they are, nakabalik na ang mga pinsan ko at nagpapark na ng kotse.

"Finn?"

Mabilis niyang tinignan ang mga pinsan ko nagsisisibabaan sa sasakyan at papasok nga ngayon sa guest room.

"Act normally." He suggests at hinalikan niya muna ako sa noo bago niya sundan si mom at salubungin ang mga kadadating kong pinsan.

Naupo ako sa couch thinking about my next move. So Wendy, Hailey, Sam, and Jessie knew about us, only Cloe and Jenrick na lang ang hindi nakakaalam not unless alam na din nila dahil sinabi na ni Hailey sa kanilang lahat. I don't have any problem with Sam or maybe Wendy too. Alam ko namang okay lang sa kanila ang namamagitan sa amin ni Finn but knowing Hailey, she probably still be disgusted about us and it's making me worried about it.

As usual mom welcomed them at kanya-kanyang upo sila sa couch. Si Jenrick na laging maingay ay nagtaka sa katahimikan ko kaya agad niya akong napansin. He even notice my eyes dahil parang kagagaling ko lang daw sa iyak. So he didn't know until now.

"Tita what happened? Parang pinaiyak niyo po ata si Kara. Birthday na birthday niya e. Sayang ang beauty." Nagkunwari pa itong bakla para mapatawa si mom but mom disregard his joke.

"Ask both of them." Tinignan niya kami ni Finn nang makahulugan. Napaiwas na lang ako ng tingin tsaka tumalikod siya sa amin.

Natahimik ang lahat at si Jenrick ay nagtaka lang ang mukha even Cloe.

"I'll go upstairs. I have a jetlag. Iiwan ko na kayo dito, malalaki na kayo, you know the right and the wrong doings. You know morals and rules. After you eat midnight snacks matulog na at wag na mag-inom." Makahulugang sabi ni mom sa aming lahat na parang pinaparinggan kaming dalawa bago siya umalis at umakyat sa kwarto nila dad.

"Tss. Narinig niyo 'yon?" Cloe asks nang wala pang nagsasalita sa amin.

"Oo, hindi kami bingi." Jenrick says at kinuha ang pagkain sa mesa. Sandwich ito tsaka niya agad kinain.

"Tumahimik ka nga Jenrick. Guys, are you both alright? Yong mukha niyong dalawa parang binagsakan ng langit at lupa. Okay lang ba kayo? O baka naman nag-away na naman kayo to the point na may demandahan na at sa korte na lang magkikita?" Seryoso at medyo pabirong tanong ni Cloe tsaka niya ako nilapita.

"Gosh, Kara! What happened to you? You look so uhhh... Ano ba talagang nangyari?"

Hindi ako umimik at nakita ko si Hailey na nagtaas ng kilay sa akin nang mahagip ko siya ng tingin.

"What is this? A Quiet Place? Walang nagsasalita sa inyo? Hoy kayo! Sam, Hailey, Wendy, even you monkey-Jessie aren't you wanna talk? Napipi?" Si Jenrick naman ngayon.

"I'm not a monkey!" Ani Jessie na nainis sa kuya niya.

"Wrong answer, baby girl." Sagot naman nito.