İmkansızın Ötesi

2. Bölüm

🖤🖤🖤
S

Senden küçük bir ricam olacak lütfen okumadan önce oylarsan çok mutlu olurum :)

21.11.2013

Henüz 6. sınıfın ilk dönemi bitmemişti fakat yeni bir şehre taşınmamız gerekiyordu. Bense daha kitaplarımı bile toplayamamıştım. O an içeriden annemin sesini duydum. "Elif! Acele et kızım hadi geç kalacağız."
"Tamam anne, geliyorum hemen." diyip bir an önce son kitaplarımı da katıp annemlerin yanına gittim. "Bitti mi kızım, bir şey unutmadın değil mi?"
"Hayır unutmadım merek etme." dedim gülümserken.
"Tamam öyleyse sen arabaya bin bizde geliyoruz senin eşyalar ile." dediğinde "Tamam" deyip arabaya koştum.

Küçüklükten beri arkadaşım yoktu pek bu yüzden biraz endişeliydim 'acaba beni severler mi?' diye kendi kendime konuşmaya başlamıştım ki annemler geldi. Artık gidiyorduk ve burayı gerçekten özleyecektim. Bir tane de kedim vardı fakat onu yanımıza alamayacağımızı söyledikleri için çok üzülüp ağlamıştım. O benim tek arkadaşımdı sonuçta. Ona halamın bakacağını öğrendiğimde biraz daha rahatlamıştım en azından güvendeydi.
Camdan dışarıyı izlemek kadar sevdiğim çok az şey vardı fakat dışarıyı izlerken uyuya kalmışım.

Yeni evimize geldiğimizde çok heyecanlandım. Burası eski evimizden çok daha güzeldi. "Elif hadi kızım yardım et de taşıyalım şunları. Sonra da eşyalarını yerleştirirsin." dedi annem ve itiraz etmeden kapıya yöneldim. Eşyaları yerleştirip mutfağa girdiğimde çok acıkdığımı hissettim. Babam "Bitti mi kızım gel Bi şeyler ye sende çok yorulmuş gibisin"
"Yorulmaz mıyım babacım çok yoruldum aynı zamanda kurtlar gibi acıktım."diyip hemen sofraya oturdum.

Yemekten kalktıktan sonra yeni odamda otururken yine uyuya kalmıştım. Sabah annemin sesi ile uyandım" Elif kalk kızım sabah oldu. Daha okula gideceksin" dediğinde içime bir korku oldu ya beni sevmezlerse. "Anne bugün gitmesem yarın gitsem lütfen!"
"Hayır olmaz ilk günden okulu aksatma hadi kalk ve hazırlan babanla birlikte bırakacağız seni."

"Anne lütfeeen."

"İtiraz istemiyorum Elif Hanım acele et 5 dakikaya hazır ol."

"Off anne yaa tamam."

"Oflama Elif oflama." içimdeki korkuyu bastırıp ayaklarımı sürüye sürüye hazırlanmaya gittim.

Okulun önüne geldiğimiz de korkmaya başlamıştım. Bi an "Geri mi dönsek" diyip arkamı döndüm ve annemin korku dolu bakışlarına maruz kaldım. "Olmaz öyle küçük hanım hadi geç." diyip okulun kapısını açtı. Bende mecburen girmek zorunda kaldım. Henüz sınıfa gitmemiştim fakat herkes bana bakıyordu. Sonunda sınıfa öğretmeni ile birlikte girdim.

"Hoş geldin Elifcim. Sen Ali'nin yanına otur bundan sonra." dediğinde gözlerim adeta fırlayacak gibi şaşırmıştım. Daha önce tek başıma oturan, hiç arkadaşı olmayan ben bir erkeğin yanına mı oturacaktım. "Olmaz!" dediğimde öğretmen "Neden? Ali iyi çocuktur hem gördüğün gibi başka boş sıramız yok, hadi geç daha sonra belki değişiklik yaparız." dedi ve mecburen gidip Ali'nin yanına oturdum.

Aslında iyi çocuktu fakat bendeki arkadaş fobisi yüzünden çocuğa öcü görmüş gibi bakıyordum. Bana kendi ders programını uzatıp yazmamı söyledi
Bende teşekkür edip yazmaya başladım. Teneffüs de tüm kızlar etrafımı sarmıştı ve ben bu duruma hiç alışık değildim. İçlerinden en kısa olanı "Merhaba ben Ayşe" diyip diğerlerinin de adını söylemişti fakat ben o an ki şaşkınlık ile ne yapacağımı şaşırıp kekelemiştim. "M-merhaba E-Elif bende" hep birlikte gülmüşlerdi ama alaycı değildi. "Seninle çok iyi anlaşıcaz Elif. Hadi dışarıya çıkalım." dedi Ayşe bende itiraz etmedim ve birlikte dışarıya çıktık.

Kızlar resmen kavga ediyorlardı benim yanımda olmak için "Sakin olun" dedim gülerek. Bana diğer okulumu ve hakkımda bir kaç şey sordular ve bende hepsini tek tek cevapladım. Asosyal birisi olduğum için ailem küçüklükten beri beni müzik kurslarına gönderirdi sırf sosyalleşeyim diye. Bağlama çalmaya başladığımda bağlamam benden büyüktü mesela.

Okuldan döndüğümde gayet mutluydum. Annem beni böyle görünce o da çok mutlu olup "Okulun nasıldı güzel kızım?" dedi heyecan ile arkadaşlarımı sınıfımı anlattığım sırada kapı çaldı. Koşarak kapıya gittiğimde komşumuzun kızını gördüm.

"Merhaba, ben Canan. Dışarıda oyun oynayacağız sende gelmek ister misin?"
"Ben de Elif memnun oldum." dediğim sırada anneme baktım acaba ne söyler diye gidebilirsin der gibi gülümsemişti bana. Bende "Olur" diyip ayakkabılarımı giyip dışarıya çıktık.

Tam merdivenlerden inecektim ki aşağı da birisi vardı. Sanki onu çok yakından tanıyordum ama aslında daha adını bile bilmiyordum. İşte o gün tüm hayatım değişti.

*******

Yeni bir bölüm ile hepinize merhaba.
Uzun bir süredir Wattpad'den uzaktım fakat geri döndüm. Bir hoşgeldini hakettim bence 😅

Bölüm nasıldı? Kitap geçmiş ve gelecek arasında gidip gelecek umarım hoşunuza gider.

Tekrardan iyi okumalar. Seviliyorsun, evet sen bu bölümü okuyan güzel insan.