Josef's POV
Knock. . . Knock . . . Knock
Napahinto ako sa pagbabasa, “Come in”, pumasok ng bahagya ang sekretarya ko. “Excuse me Sir Josef, nasa labas po si Sir Nathan. Papapasukin ko –“,
“Yow, Dude, pumasok na’ko.”, bigla na lang pumasok si Nathan at deretso itong umupo sa couch malapit sa window wall.
“Sige na Belle, mukhang hindi ko na kailangan sagutin ang tanong mo. You can now go back to you work. Thanks.”, sinara na niya ang pinto at iniwan kami ni Nathan.
Tahimik ng kami ng ilang minuto sa loob. Pinagpatuloy ko ang pagbabasa at siya naka-upo pa rin habang nakasandal sa couch at nakamasid sa labas.
“Ang ganda pala ng view mo dito, Josef. You can see such beautiful scenery. Ganun ba talaga kapag may mataas na posisyon sa trabaho?”, ngumingiti-ngiti siya habang sinabi ‘yun.
“Do you like it here Nathan?”
“Y-Yes. Of course. Gusto mo dito na’ko tumira eh”, binaling niya naman ang pansin sa mga magazines on top of the table and start browsing it.
“Then why don’t you take the position instead. Help your lolo Nathan. You always have the right to take it from me whenever you like, you know that.”, nanahimik siya bigla at panay pa rin ang lipat ng page sa tinitingnan na magazine. After then, he placed it again on the table and come towards me.
“Dude, ano ba ‘yang binabasa mo? You look so serious reading that.”, he’s referring to the files I’m reading at before he came in. “This is lolo’s new and last project. The mere reason why we came all the way here from States. . . .”
“Hmmm,”, holding his chin.
“Nathan look, okay. Before I accept this project, lolo is asking you first to handle this. But you just reject him. You know how important this to lolo, right" I paused to see his facial reaction. Why don’t you try? Mahirap siya oo, pero masasanay ka rin.”, pilit ko siyang kinukumbinsi pero mukhang alam ko na rin naman ang sagot, which is a NO.
“Actually, nasa mabuting kamay na ‘yang project na’yan ngayon. I think it’s best for me not to take care of it anymore.”, he just shrugged his shoulders. “So don’t try to open it up again Josef, okay.”, dugtong niya bago pa ako makapagsalita ulit. Okay, talo na’ko. Hindi ko na siya pipilitin. Inisip ko lang na nagbago na ang isip niya, pero mukhang gan’un pa rin. Hindi mo lang talaga siya maaasahan pagdating sa negosyo.
“By the way, maiba ako. Do you remember Mica? Tito Ken’s daughter?!”, sumeryoso naman ito bigla sa tanong. –syempre, malamang kilala ko siya. I used to know her before you do and before the party.
Sumandal ako sa swivel chair, “Uhmm, y-yes. Why? W-what about h-her?”, in my stuttering voice.
“It was three days ago, I invited her to go out. Sobrang masaya siyang kasama.”, napakunot ang noo ko nang marinig ang mga salita niyang ‘yun. “You t-two, d-did go out?”, gulat na tanong ko. Ang bilis talaga niya pagdating sa mga babae. Pero bakit si Mica pa.
“YESS!!”, proud na proud pa siya.
“Then what?”, sarkastiko kong tanong.
BINABASA MO ANG
The Past
General FictionIn just one night, magbabalik sa alaala ni Mica ang pilit kinakalimutan. Alam niyang matagal na panahon na'yun ngunit tila nakatatak na sa isipan niya si Josef. Hindi niya alam kung ano ang gagawin ng mga oras na iyon. She didn't expect to meet him...
