Selenia: The Emerald Moon

7- Farewell

Hiro's POV

"BULLSHIT! GET OUT! LEAVE BEFORE I WRING YOUR NECK!" galit na sigaw ni Linus sa isang kawawang warrior. Dalawang linggo ng wala si Couz at dalawang linggo na ring may dalaw si Alpha. Rinig niyo naman siguro ang sigaw niya diba? Tsk! Nadamay pa ang inyong gwapong lingkod.

Asan na kasi ang Kiara na yun? Antagal naman kasing bumalik at biruin mo, dyosa pala ang pinsan kong yun. Hindi na ako magtataka. Nasa dugo kasi namin ang kagandahan at kagwapuhan. Mukha ko pa lang alam na!

"Saang banda?"

"Ay gwapo!" sigaw ko ng bigla na lang may nagsalita sa isip ko. Gulat ako ah! Si Kiara lang pala.

"Sa lahat ng banda," sagot ko ng makarecover.

"Hiro kailangan kong makita si Tito. Emergency. Do you know where he is right now?" tanong niya kaya napaayos ako ng tayo dahil sa sobrang kaseryosohan niya.

"He's currently patrolling on the West border of the pack. Bakit ba?" tanong ko. Sobrang seryoso niya eh. Di ako sanay. 

"M-my father needs him. He's dying Hiro please." naiiyak na sagot niya. I can feel her sadness, remorse, and grief. 

"What?! Luna Kiara, where are you?!" di ko mapigilang hindi mag-alala para kay Couz.

"I'm going to tito," she said before cutting our link.

"Anak ng!" Tumakbo ako papalabas ng office in Linus pero pinigilan niya ako.

"Where are you going?" tanong nito.

"My cousin needs me," seryosong sabi ko bago tumakbo ng mabilis papuntang West Border. Nakita kong sumusunod sa akin si Linus pero natigilan siya ng tawagin ni Jane. Wala akong panahon sa mga kadramahan nila.

That Alpha doesn't deserve my cousin. Bestfriend ko siya pero tang'na galit ako sa kanya. I hate him for hurting my cousin's feelings.

Siguro akala ni Luna hindi ko napapansin dahil magaling siyang magkunwari na ayos lang siya. Pero ako, hindi niya ako maloloko. Kita ko kung gaano siya nasasaktan tuwing nakikita niya si Linus at Jane na magkasama. Pero kahit ganon, she still has the guts to smile na para bang walang nangyari.

Pagdating ko sa West Border ay nakita ko si Couz na kayakap ni Dad at umiiyak siya. "Kiara! What the hell happened?!" gulat na tanong ko. Pukto ang mga mata niya ng lumingon ito sa akin pero hindi nakatakas sa akin ang pagbabago ng anyo niya.

"Insan" hagulgol niya. "Insan si Ama!" pagsusumbong niya sa akin. Niyakap ko naman siya habang patuloy pa rin sa pag-iyak.

"Sshh, Couz nandito lang kami ni Dad. Tell us kung may kailangan ka," pagpapagaan ko ng loob niya. Tumango naman siya at bumitaw na sa yakap. Nagpunas muna siya ng luha at ngumiti ng pilit.

"Insan kailangan ko ng ihatid si Tito kay Ama," paalam niya sa akin. Kahit nanginginig ay hinawakan niya ang balikat ni Dad at bigla na lang silang naglaho. Perks of being a goddess.

Nanatili lang ako sa kinatatayuan ko ng ilang oras dahil hindi magsink in sa akin ang mga nangyayari. Pangalawang beses ko pa lang nakita si Kiara na umiiyak.

She's bubbly and strong kaya alam kong pag umiyak siya, sobrang sakit na ng pinagdadaanan niya. She was rejected tapos dumagdag pa yung kalagayan ng ama niya. I know she's having a hard time.

Paalis na sana ako pero nagulat ako ng makita si Kiara na nakasalampak sa lupa at nakatakip ang mata habang humihikbi.

"Kiara," tawag ko bago lumuhod at yakapin siya.