Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"EĞER ÖZGÜNLÜĞÜNÜ KULLANMAYA KALKARSAN, seni yakarım." diye tehdit etti Dabi.
"Sen de kimsin!?" diye bağırdı Y/n, sandalyesinde agresif bir şekilde kıpırdanırken. "Soru sorabileceğini kim söyledi?" dedi Dabi alayla. Öne doğru bir adım attı.
Y/n'nin kalbi hızlandı.
...Beni öldürmeyecek. Apartmana geri dönme şansı vardı.
Y/n odaya göz gezdirdi. Pencere yoktu, bir mobilya bile yoktu. Eğer özgünlüğünü duvarı parçalamak için kullanırsa bu kesinlikle tüm enerjisini tüketirdi; ama bu ona, kötülerin emirlerini dinlemek yerine kaçma şansı verirdi.
Y/n geri adama baktı. "Adın. Ne." diye çıkıştı. Dabi kadına bakmaktan başka bir şey yapmadı. "Eğer bana bunu bir daha sorarsan, seni küllerine kadar yakarım."
"Beni öldürmeyeceksin." diye alay etti, ela gözlerini onun derin mavi gözlerine kilitlerken.
Beni çözdü... her zaman zekiydin.
Ayak bileklerini ve bileklerini bağlayan ip birden parçalara ayrıldı. Y/n sandalyeden kalktı ve sandalyeyi kaldırdı. "aaaaaaAAHH!" diye bağırdı sandalyeyi Dabi'ye doğru fırlatırken. Y/n duvara doğru koşarken, Dabi alevlerini sandalyeye doğrulttu.
Y/n elini tuğlalara koydu, tuğlalar çatladı. Aniden, vücudu duvara doğru bastırıldı. Dabi, kadının bileklerini arkasında eliyle tuttu ve sırtına doğru bastırdı. Kolunu da yan tarafına koydu ve onu duvara kilitledi.
"Haklısın. Seni öldürmeyeceğim. Ama eğer zorunda kalırsam, sen itaat edene kadar canını yakarım." diye fısıldadı Dabi. Soğuk nefesi Y/n'nin kulağına değdi. Y/n sızlandı. "Şimdi dikkatlice dinleyeceksin."
"Hiç bir bok yapmıyo-" Dabi Y/n'nin boynu kavrayıp başını omzuna doğru geri çekti. Y/n acıyla yüzünü buruşturdu.
Dabi babasının bıraktığı morlukları hatırladı ve elini gevşetti.
"Bunu zorlaştırmayı bırak, Y/n. Sana yardım ediyorum."
Y/n' nin gözleri büyüdü. İsmimi nasıl biliyor?
"Direnmeyeceksin. Burda benim korumam altında kalacaksın. Herhangi bir kaçma girişiminde bulunursan seni cezalandırırım. Beni duyuyor musun?"
Y/n sessiz kaldı, gözlerinden yaşlar süzüldü. Korumak mı? Bu adamın sorunu ne?
Dabi gözyaşlarının parmaklarına düştüğünü hissetti. Suçluluk duygusunun onu ele geçirdiğini hissetti. Bileğini ve boynunu bırakarak vücudunu ondan uzaklaştırdı.
"Hadi, sana odanı göstereceğim. Duş da alabilirsin." Dabi kapıya doğru yürürken mırıldandı. Y/n tüm bu zaman boyunca tuttuğu nefesini bıraktı.
"Hadi gidelim." diye seslendi Dabi. "Bana bir saniye ver!" dedi sinirle Y/n, midesini tutarak. Dabi, dirseğini duvara yasladı, Y/n kendini toparlarken onu izledi.
Kadın derin bir nefes alarak ve topallayarak ona döndü. Dabi kapıyı açarken başını yana eğdi. "Neden topallıyorsun?"
"Sana ne!" dedi sinirle Y/n, Dabi'yi geçip içinde bulunduğu bilinmeyen binanın koridoruna girerken. Dabi bileğini tuttu ve onu durdurdu.
"Bana saygısızlık da etme." diye homurdandı.
Y/n yere bakmaya devam etti. Dabi, elini bileğinden çekti.
"Tekrar soruyorum. Neden topallıyorsun?"
"...Eski bir yaralanma."
"Noldu?"
Tanrım, o çok meraklı.
"...Ailem yaptı. Bilirsin, hani şu öldürdüklerin?" diye mırıldandı.
Dabi öfkesinin arttığını hissetti, ama hemen sakinleşti. "Ne yaptılar?"
"...Onları kızdırdım ve beni bıçakladılar, şimdi git ve bana odamın nerede olduğunu göster."
____________
Ilık bir duş aldıktan ve kendisine verilen kıyafetleri giydikten sonra Y/n, odasının kapısını açtı. Arka duvarında penceresi olan, tuğladan yapılma bir odaydı. Pencerenin önünde başka bir bina vardı, bu yüzden bakılacak güzel bir manzara yoktu.
Köşede bir yatak ile birlikte küçük bir şifonyer, üzerinde lamba olan bir komidin, duvara yapıştırılmış bir ayna vardı.
...Burası kaçırılan birisi için tuhaf bir şekilde normal bir oda.
Y/n daha sonra yatağın yanındaki sandalyede oturan adamı fark etti. İlk yardım çantası açıktı. Adam ona döndü. "Gel."
"Ne?"
"Vücudunda bir sürü morluk var. Onları halledeceğim. "
