Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3 gün sonra
"DABI, KAĞIDIN VAR MI?" Y/n Dabi'nin odasının kapısını çalarken sordu. Dabi kapıyı açtı ve ona baktı. "Kâğıt mı?"
"Hıhı... hani şu üzerine yazı yazabileceğin şeyler?"
"Sırf burda yaşamaya karar verdin diye, bu ukalalık yapabileceğin anlamına gelmiyor." diye mırıldandıktan sonra kapısını kapattı. Tekrar açtığında ise elinde kağıt ve kalem vardı. "İyi eğlenceler."
"Teşekkürler." Y/n Dabi'nin elindeki eşyaları aldı ve koridordan geçip odasına gitti. Kapıyı hızlıca kapattıktan sonra kâğıdı dizine koyarak yatağa oturdu.
Kalemin arkasına tıklayarak ucunu açtı ve başlığı yazdı;
Dabi kim?
Pekâla Y/n, onunla ilgili tüm tuhaf olan şeyleri yaz. Seni kaçıran normal bir villain olamaz. Mantıklı değil.
Bir bakalım... adımı ben ona söylemeden önce biliyordu, ama ben şehir merkezinde oldukça popüler biriyim o yüzden bu çok da tuhaf değil... ama... ona bir striptizci olduğumu söylediğimde şaşırmış görünüyordu, önceden bilmiyor gibiydi...
Hmm... beni öldürmeyecek, bu bir villain için çok garip. Ne zaman kaçmaya çalıştıysam hiçbir şey yapmadı, sadece hayal kırıklığına uğramıştı. Pencereden atladığımda ise, arkamdan atlayarak kafamı çarpmaktan korudu. Ne tür bir kötü adam bunu yapar?
Tamam, sonraki şey... Dabi bana tuhaf görünüyor. Ölümcül şekilde değil, tatlı bir şekilde. Küçük bir kesik bile olsa, her zaman morluklarla ve yaralarımla ilgileniyor.
"Seni koruyacağım." gibi şeyler söylüyor. Beni tam olarak neyden koruyacak? Bu beni aşıyor.
Oh! Ve bana hediye ettiği kitap! Çocukken en sevdiğim kitaptı! Demek istediğim... çok popüler bir kitaptı, ama bu sadece bir tesadüf olamaz, değil mi?
Of, kafam patlıyor. Bu sanki bir dejavu gibi.
Y/n kalemi bıraktı ve iç çekti. "Kimsin sen, Dabi?" diye fısıldadı. Aniden odasının kapısı açıldı, içeriye Dabi girdi. "Y/n-"
Y/n korkarak birden özgünlüğünü kullandı ve kağıt paramparça oldu. Dabi gözlerini kırpıştırarak orada durdu. "... uhm, iyi misin?"
"Bir kadının odasına kapıyı tıklatmadan girme, seni sapık herif!" Dabi kıkırdadı. "Üzgünüm, yıkanan kıyafetlerini getirmiştim." dedikten sonra şifonyere yöneldi. Dabi, pijamalarını koyarken Y/n onu inceledi.
Zaten tanıdık gelmiyor... yaraları olmadan düşünmek çok zor.
"Dabi?" diye mırıldandı. Dabi arkasını döndü ve ona baktı.
Duruşu şaşırtıcı şekilde düzgün... Duruşu böyle olan birini tanıyor muyum?
"Sormamda sakınca yoksa... bu yaraların nasıl oldu?"
Dabi kaşlarını çattı. "Bunun seni ilgilendirdiğini düşünmüyorum." kızgın bir şekilde söylendikten sonra kıyafetleri katlamak için tekrar şifonyere döndü.
Oldukça çabuk sinirlenen birisi... "Seni koruyacağım." gibi çılgınca şeyler söylüyor ve sonra "soru sorma, seni ilgilendirmez." diyor.
...Hadi Y/n ısrar etmeye devam et. Sana zarar vermeyeceğini zaten biliyoruz. "Bunun beni neden ilgilendirmediğini anlamıyorum." Y/n yataktan kalktı ve ona doğru yürüdü. "Hakkında bildiğim tek şey adın. Ve bunun biraz haksızlık olduğunu söyleyebilirim."
"Konuşmayı kes." diye mırıldandı Dabi.
"Cidden mi? Senin hakkında tek bir şey bile bilmiyorum? Kimsin sen, Dabi!?—"
"Kapa çeneni dedim!!" diye bağırdıktan sonra ona döndü ve elini yüzünün hizasına kaldırarak büyük bir mavi ateş çıkarttı. Y/n'nin kalbi hızlandı ve ateşin yüksek sıcaklığının yanağını ısıttığını hissetti.
Dabi, Y/n'nin gözlerindeki korkuyu fark etti ve elini geri indirdi. Hızla yanından geçti. "Kıyafetlerini de kendin katla." Sinirli bir şekilde söyledikten sonra kapıyı arkasından çarparak çıktı.
Y/n şifonyeri tekmeleyerek derin bir nefes aldı. "Ne çocuksu haraketler ama."
(Ç/n: Yeni bir Tamaki x reader hikayesi çeviriyorum, tanıtımını hesaba yükledim bakabilirsiniz ❥)
