AsDor hikayesi

kayb olduk (beklemek part2)

selam yine ben

yoğun isteğiniz üzere sizi kıramadım ve yeni bölümü yazıyorum

hatalar olursa aff ola

iyi okumalar

_____

Asiyeden

Doruk resmen elimden tutmuş beni otobuse sürüklemişdi

ikili koltuklardan birine geçmiş beni ise pencere kenarına oturtmuşdu

"çocukmusun sen doruk?"

bana sırıtarak bakdı

"eğer her istediğimde elini tuta bileceksem evet çocuğum ben"

her nekadar sinirlenirsem sinirleneyim  sözleri hep beni utançdan domatese çevirmeye yetiyordu

daha fazla ona taraf bakarsam iyice sakinleşecegimi bildiğimden oflayarak dışarıya bakmaya başladım

herkes otobusdeydi ve yola koyulmuşduk bile

otobus kalkalı yarım saat falan oluyorduki omuzumda hissetdiğim ağırlıkla sağ tarafıma mümkün olduğj kadar döndüm

Doruk uyumuşdu

Galiba akşam uykusunu alamamışdı sarı civciv

fırsat elime güçmişken bende istediğim kadar uzun uzun bakıyordum yüzünün her satimine

aksi takdirde uyanıkken bakmam mümkün değildi.

Akşam heycandan uykusuz kalmamın etkisiyle bir süre sonra ben de kafanı ona doğru yaslayarak kendimi uykunun huzurlu kollarına bırakmışdım

biri tarafından sarsılmamla güzel uykumdan uyanmak mücbiryyetinde kaldım

"Asiye kalk geldik"

ben uykulu gözlerle Doruka bakarken o ise gülerek bana bakıyordu

böyle gülmesi insan üzerinde zararlı etkilere sahipdi ama bunun farkında değildi

yada farkındaydı

ben yerimden kalkarak onunla birlikde otobusden indim kamp alanı yoldan biraz uzakdaydı ve herkes oraya doğru gidiyordu.

hızlanıp onlara ulaşmak isterken yine Dorukun başım kadar olan eli sayesinde yerimde kalmışdım

"ya Doruk bıraksana bak sonra yetişemiycez"

ben yerimde debelenirken o umursamadan sakin adımlarla yürüyordu tabi bende onunla birlikde yürümek mecburiyetindeydim.

o an ikimizinde çantasının onun omzunda olduğunu fark etdim

ağır değilmiydi acaba

"çantamı ver ben tanışırım"

peki benim isteğimi yerine yetirdimi

tabikide hayır

"olmaz zaten miniciksin yorulursun falan hiç gerek yok"

bana minikmi dedi o

elimin tersiyle koluna bitane gelişi güzel geçirdim ama benim elim ağrıdı sadece ona bişey olduğunu sanmam

elime doğru üflerken bunu fark etmiş ve durmuşdu

hızlı bir şekilde acıyan elimi eline almış  ve ovalamaya başlamışdı

"çokmu acıdı elin"

sanki ona vurmamışım gibi davranıyordu

vicdan azabı falanmı yaşatacakdı bu adam bana

utanç hissinin verdiği dürtüyle elimi geri çekdim

"acıma elim ya hadi geç kalıyoruz baksana kayb oldular gözden"

okadar oyalanmışdıkki artık onları göremiyorduk bile

garip olanı beni merak edip bekleyen bile olmamışdı

"boş ver eninde sonunda kamp alanına gidicez zaten"

ben tam elimi bırakdığı için hüzünlenecekken o buna izin bile vermemiş ve yeniden tutmuşdu

tamam sinirlenmiş gibi ola bilirim ama hoşuma gitmiyor değildi

tüm yol boyunca gayet kendinden emin birşekilde gezen doruk aniden durmuşdu

"Asiye "

"hıh"

"kayb olduk"

ben inanmayan gözlerle ona bakarken onun yüzü gayet ciddiydi

ne yani ormanın ortasında kaybmı olmuşduk  yani

Allahdan akşam değildi

"ya ben sana söyledim dimi doruk peşlerinden gidelim dedim ama. demedimmi?dedimm"

ben onu azarlarken arkadan duyduğum sesle sözlerimi yutmak zorunda kaldım

"Asiye neden geç kaldınız bukadar?"

Aybike bana garip garip bakarken aslında bitek onun değil okuldan bir çok kişinin öyle bakdığını gördüm

tam olarak kamp yerinin hemen yanındaydık

ben yaşadığım ani moral değişikliğiyle durumu idraknetmeye çalışırken doruk kulağıma doğru eğildi ve sadece benim duya bileceğim sesle konuşmaya başladı

"biz bir birimizde kayb olduk Asiye"