selamlar bölümleri eskisi kadar sık atamıyorum farkındayım.
ama son zamanlarda fazla yoğunum ve aklıma sahne gelmiyor.😞
neyse uzatmadan bölüme geçelim
______________
Asiyeden
şarkı bitmiş he artık herkes çadırlarına gitmişdi.
oysa ben bu gece uyuya bileceğimi düşünmüyordum bile
tahminen 1 saatin ardından ortalıkda kimse kalmamış Aybikeyle Melisada uyumuşdu
Uykunun bana bu gece uğramayacağını anlayarak dışarı çok sessiz bir şekilde çıkdım.
ve aslında uykusuz kalanın bir tek ben olmadığımı anladım.
çokdan sönmüş olan kömürün yanında oturmuş kişinin Doruk olduğunu anlamam pekde zor olmamışdı
o daha beni fark etmemişdi ama ben baya bi yaklaşmışdım
yanına oturduğumdaysa en sonunda görmüşdü beni
"uyku tutmamış seni de"
beni gördüğünde o çok sevdiğim tebessümünü sunmuşdu bana
"öyle oldu biraz, düşünmekden uyuyamadım"
ne düşünmüşdü acaba
eline aldığı çubukla kömürleri karışdırıyordu
"ne düşünüyordun?"
sanki sorumu beklermişcesine yüzüme bakdı ve elindeki çubuğu bırakarak elimi tutdu
ben anlamayan gözlerle ona bakarken o hiç bozmadan konuşdu
"Asiye ben.."
bir süre duraksayıp yeniden devam etdi
"ben artık eminim,gerçi çokdan emindim bundan. Biliyorum hiç iyi bir başlangıç yapmadık, kötü şeyler oldu ama okadar pişmanımki yapdıklarımdan dolayı. "
neden durduk yere açmışdı bu konuyu? hem neden emindi
"ne diyorsun anlamıyorum Doruk"
olduğu yerde biraz daha bana doğru döndü
"Asiye ben sana aşık oldum"
duyduğum şey karşısında gözlerim kocaman açılırken sanki saniyeler içinde dilim damağım kurumuşdu.
bur kaç kez gözlerimi kırpışdırmış ve bunların bir rüya olmadığını anlamışdım
"Asiye? iyimisin?"
Dorukun sorusuyla dışarıdan nasıl gözükdüğümü cidden merak etmişdim
kafamı iyi olduğumu söylercesine sallamışdım
ama gerçekden iyimiydim? çünki kalbim yerinden çıkacakmışcasına çarpıyordu
"Doruk.."
ben tam konuşacakken bölmüşdü sözümü
"Dur konuşma şimdi değil. Düşün.. ne kadar ustersen beklerim. Ama lütfen ani bir karar verme."
sözünü söyler söylemez kalkmışdı yanımdan giderken tutduğu elimr bir buse kondurmayı da unutmamışdı..
Tüm gece Dorukun sözlerini düşünmüşdüm.
Seviyordu beni. Birinin beni sevmesine bukadar mutlu olacağımı asla düşünmezdim. Sanki bulutların üzerinde gibiydim.
Evet iyi bir başlangıç yapmamışdık belki ama o tüm olanları telafi etmişdi bile.
Yaşadığım onca acılara rağmen yüzü güldürmüşdü hep.
Belki kabullenmem tüm gece sürmüşdü ama en sonunda kararımı vermişdim.
bu kampdan sonra hiçbişey aynı olmıycakdı. Ve ben belkide hayatımda aldığım en zor kararı alıcakdım
Aybike ve Melisanın çıkmasını beklemeden çıkdım çadırdan.
Çoğunluk artık eşyalarını toplamış ve diğerlerini bekliyordu.
ben Doruku arasamda bulamamışdım.
sonunda herkesin hazır olmasından sonra otobuslerin olduğu yere doğru yola koyulduk
ben tam umudumu kesmişken son anda görmüşdüm onu.
Herkesden uzakda yalnız yürüyordu.
Birinin görüp görmemesini umursamadan gitdim yanına. Beni gördüğünde yüzünde oluşan koku ve sevinç karışımı bir ifade vardı
duyacaklarından korkuyordu belliki.
ikimizde durmuşduk hatta okadar süre durmuşdukki yine en sonda kalan bizdik
"Doruk.."
evet utanıyordum ama bunu benden başka biri söyleyemezdi
"bende.." Doruk ne söylediğimk anlamıyordu. Zaten anlasa garip olurdu.
söyleyemiyordum saçma bir şekilde. Ama söylemekdense göstermek daha iyiydi
daha iki sözü bir araya getiremeyen ben gelen ani bir cesaretle öpmüşdüm onu
ben ilk öpücüğümün böyle olacağını asla düşünmezdim. ama pişmanmıydım.. galiba hayır
o kısa zaman diliminde çoğu şey değişmişdi
artık ne ben ne Doruk eskisi gibi olmıycakdık..
bitdi.
Seri bitmiş bulunmakda bir sonrakı sahne bağımsız olucakdır bu arada size bir AsDor hikayesi önermek isterim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
