😉verhalen voor op je nachtkastje 🍑

We have All the time in the world

We lopen langs het kabbelende water. De stenen en het water spelen met elkaar.

"klots, klots" doet het water. "pats, pats" zeggen de stenen terug.

'Waar wil je zitten, bij de waterval of op het groene gras naast het water.' Vraag ik.

Ze kijkt met aan met haar blauwe ogen. 'Jij mocht beslissen,' zegt ze teder.

Ik knik terug en wijs omhoog. 'Dan lopen we iets verder naar de waterval toe,' lach ik.

Er zitten twee musjes op het kiezelpad met elkaar te praten vermoedelijk...

Ze zien ons komen en springen in paniek snel de struiken in en kijken ons na.

De zon schijnt lekker warm op ons gezicht en de wind waait door onze haren.

We hebben alle tijd van de wereld... ja echt alle tijd. Gewoon voor liefde

Niets meer niets minder... Enige liefde. 'Wat zing je?' Zegt ze zwoel.

'Niets, Honey,'zeg ik snel. Ze kijkt me met verbazing aan en haar onschuldige blik.

'Je hebt toch geen geheim, we kunnen alles tegen elkaar zeggen!' Reageert ze terug.

Ik wil haar niet overrompelen met mijn gemurmel en komt op haar af.

Ze staat aandachtig stil voelt hoe ik met mijn mond dichter bij haar lippen kom.

Ik merk haar verlangen en ze opent haar mond op hetzelfde moment.

Ik zet de picknickmand op de grond en omhels haar. Een tongzoen volgt.

Ik stop en kijk haar aan. 'Ga verder,' zie ik in haar ogen. Haar ogen spreken boekdelen.

Ze pakt me bij mijn hoofd en zoent op dat moment opnieuw.

'Wat is het kostbare wat je ooit hebt gehad,' vraagt ze tijdens het zoenen door.

Ik denk diep na en denk aan het liedje wat ik zat te neuriën. 'Ik heb niets meer nodig.' Zeg ik.

'Ik heb met jou alle tijd van de wereld, dat is alles wat ik nodig heb.'

We stoppen met elkaar zoenen en omhelzen en lopen snel door naar de waterval.

De waterval klettert luid en speelt met de losliggende stenen. 'Prachtig,' beademt ze.

Ze wriemelt aan haar knotje en maakt het elastiekje los...

Met een open mond kijk ik toe hoe ze haar haren heen en weer schudt...

'Waarom vind je dat altijd zo bijzonder, ik doe gewoon mijn ding,' merkt ze op.

Ik zeg maar niets. Het is gewoon bijzonder hoe die zwarte haren langs haar schouders glijden.

Twee duiven komen met een vaart tevoorschijn en vliegen een grote eikenboom in.

'Waar wil je zitten, op dit stukje?' vraagt ze en wijst een plekje aan een platte steen aan.

Ik knik en zie haar richting de steen lopen. Ik loop met de picknickmand naar haar toe.

Ze trekt haar rok omhoog en gaat relaxt zitten op de steen. Ik ze de mand naast haar.

Ik voel een hand over mijn schouder gaan. Kippenvel komt op mijn rug.

'Elke stap van de weg zal ons vinden. Elke stap van de weg zal ons vinden' denk ik zacht.

Het moment waarop ik heb gewacht gaat straks echt komen na al die jaren.

Twee handen slaan om me heen waardoor ik even geen lucht kan krijgen.

Een hoofd komt op mijn schouders ook glijden de zwarte haren mee.

Daar zitten we dan met zijn twee. Ze houdt me stevig vast, bang dat ze gaat vallen.

De zorgen van de wereld zijn ver achter ons. We hebben geen haast wel hebben alle tijd.

'We moeten niet vergeten te picknicken,' glimlach ik. Ze reageert met een kus in mijn nek.

'We hebben toch alle tijd van de wereld...' fluistert ze in mijn oor... Een traan welt op.

Ik denk meteen terug aan het liedje wat ik zat te murmelen. 'Zal ik je een liedje laten horen?'

Ze gaat met haar hand naar de picknickmand en haalt er een flesje rode wijn uit.

'Laat dat liedje maar horen, ik denk te weten, dat ik hem al ken. Glimacht ze terug.

52. We hebben alle tijd in de wereld voor liefde. Niet meer, niet minder. Enkel liefde. We Have All The Time In The World van Louis Armstrong - Ingezonden door: VanjaCodee9