The Boundaries Between Us ( Sanrio Boys 1)

Kabanata 9

Charlie

"I wanna see, Angelie." I told to Mavi. He took a deep sigh and put my meda on my palm.

"Drink that first and we will go see her." Aniya na ikina ngiti ko.

Dalawang linggo na ang lumipas mula ng malaman namin na may cancer ako. Mavi stays in my unit. Kapag papasok siya at uuwi ay dito siya tumutuloy. Halos lumipat na nga lang siya ng bahay.

Hindi siya umalis sa tabi ko at patuloy akong inaalagaan. But despite of that, he hasn't response to my I love you's. Ayoko ulit umasa gaya noon kaya hindi ako maniniwala hanggat hindi niya sinasabi sa akin.

At habang lumilipas ang panahon, the probability of my survival is decreasing. The cancer is hereditary, Kaya kahit malusog at maayos ang pag-alaga ko sa aking katawan ay hindi it mapipigilan. Mamamatay din ako gaya sa nanay ko.

"Pupunta na tayo?" Pangunngulit ko. Tumawa siya tsaka tumango.

"Antayin mo ako. Kukunin ko lang ang kulingan ni choco para hindi siya maiwan dito."

"Okay, I'll wait you here." Just like before, he kissed my forehead before he left.

Hindi mawala ang ngiti sa aking labi dahil doon. Nakaka inis talaga ang tadhana. Mamamatay na nga lang ako pasasayahin pa ako ng sobra, baka naman hindi ako makarating sa langit niyan? Ayoko maging multo.

Nang makabalik si Mavi ay dala-dala na niya si Choco habang nasa kulungan na handy. Tahimik lang si Choco sa loob habang hawak-hawak ang maliit na stuff toy na choco cat. Medyo malaki na ngayon si choco at malusog na rin siya hindi gaya noong una namin siyang nakita.

"Let's go?" Tumango ako at tumayo tsaka lumapit sa kaniya.

Naging maayos naman ang byahe namin sa hospital. Agad akong sinalubong ng yakap ni Dr. steve ngunit tila kina inis ito ni Mavi dahil sa tagal yumakap ni Steve.

Mukhang inaasar nanaman niya si Mavi.

Matapos namin malaman ang kalagayan ko ay agad akong nag bigay ng resignation letter na agad din inaprubahan.

"Kumusta si angelie?" Halos bulong nalang kung magsalita ako.

"She's fine, nasa private room siya and of course sponsored by me!" Magiliw na usal niya.

Natawa ako dahil doon. "Hayaan mo, mag bibigay ako ng share—"

"Ha? H'wag na! Okay lang naman sa akin; marami akong pera 'no! Tinggin mo sa akin— broke?"

"What's your definition of broke, ba?"

"Why you so conyo, ba?" Pang-aasar niya sa akin. Nagtawanan kaming dalawa ngunit agad din napa tinggin ng marinig namin ang pagtikhim.

"Galit na!" Bulong ko.

Pinaningkitan niya ako ng mata. "Parang kasalanan ko pa?!"

"Pwede bang puntahan nalang natin si Angelie?" Biglang usal ni Mavi. "Look, hindi pwedeng magtagal dito si Charlie kaya kailangan na namin makita si angelie agad—"

"Oky pi," pang-aasar ni Steve. 

Bumuntong hininga si Mavi. Pinauna ko nalang si Dr. Steve at tsaka ako lumapit kay Mavi at hinawakan ang kamay nito. Ang nakakunot niyang noo ay umayos at bumaba ang tinggin sa akin. 

"I love you..." I uttered. He smiled at me and kissed my forehead.  Just like in the last weeks; he remains unresponsive. 

Agad na bumungad sa akin ang masayang mukha ni Angelie at mahigpit akong niyakap; ganon din ang ginawa ko sa kaniya. Higit ilang linggo rin kaming hindi nagkita dahil sa sakit ko. Walang makakapag sabi kung gaano ako kasaya ngayong nakikita ko na buhay at masigla si Angelie.