Pam's POV.Sa bahay ko...
Andito na kami ngayon ni Jamie sa bahay ko.
At eto kikukulit niya ako kung anong meron samin ni Mark.
"Oyy Pam sabihin mo nga sakin kung anong meron sa inyo nung Mark na yun at ang sweet sweet niyong dalwa?"
Ang kulit din talaga ng bestfriend ko noh. Aissst. May sakit na yan ha pero umiiral pa rin ang katsismosahan niyan.
"Sabi ko nga diba wala! Wala! Kasi we're just bestfriends kaya kami ganun kasweet" Sagot ko.
"Okay,sige sabi mo eh"
-_____-
Diko na siya sinagot kasi naman hahaba pa.
"Labas lang ako ha! Bibili kitang gamot. Dito kalang wag kana lumabas ha magpagaling kana."
Diko na siya narinig sumagot hulaan ko nagtampo na yun. Tsk!
Ewan ko ba naman kasi kung anong pinaggagawa niyan sa school kahapon at nagkasakit yan
--
So dito nako sa may butika lapit lang naman kasi nun dito eh siguro mga sampung hakbang lang. Dejoke. Sa kabilang kanto lang naman kasi.
Ang daming bumibili kaya ang tagal. Inip nako dito.
After 10,000 years nakabili nako hayyysss antagal nun ah.
Lakad lakad na naman ako pabalik...
"Awww.. syete naman oh. Napakalampa ko talaga."
Nakakainis natapid pako antanga ko talaga diko napansin na may bato sa dinadaanan ko Potek talaga! Kung bakit kasi ang dilim dilim dito eh.
"Miss Okay ka lang?"
May lalaking nakatayo sa harap ko ngayon kaso diko naman mamukaan kasi nga madilim.
"Aiissst. Muka bakong Okay?"
"Antaray mo naman."
Sabi ko ba kasing kausapin moko.
After what he said he grab my hand and help me to stand up.
"Teka! Teka! Anong ginagawa mo!"
"Can't you see I'm helping you!"
"Eh di naman kita kilala ah bakit moko tinutulungan?"
Matinde din tong lalaking to neh anlakas ng loob eh diko naman siya kilala.
"Importante pa ba yun? Kesa naman iwan kita ditong nakalagpak sa kalsada"
Ako naman syempre may kasabihan sa sarili na "Don't talk to Strangers" kaya hinablot ko yung kamay ko sa kanya.
"Ka-kahit pa-ba eh. Iwan mo na nga ako kaya ko naman ang sarili ko eh." Pagmamataray ko.
Takot ko lang naman noh. Baka mamaya Rapin ako nito eh tapos mabuntis ako tas pagkatapos niyang makuha ang gusto niya sakin papatayin niya ako.
Aissshh tama na nga ang sobrang imagination ko. Lalo ko lang tinatakot sarili ko eh.
Ayun naglakad nako ng paika-ika kasi nagkasugat ako sa tuhod ko.
Lakad..
Lakad..
Lakad..
Teka nga feel ko may sumusunod sakin lingon sa likod. Hmm. Wala naman, siguro gawa lang ng hangin.
BINABASA MO ANG
"Can this be Forever"
أدب المراهقينShe used to be happy. She used to be jolly. She used to be funny. But..... there will always be a "But" from the word "She used to be". Let's meet Pamela San Andres who believes in FOREVER ,the girl that will prove to us that we all have different d...