Karla's POV.
Nandito na kami ni Dane samin. Nakakainis nga eh napakacold ng treatment ni Dane saken.
Isip..
Nako Karla dika na nasanay diyan eh lagi naman yang ganyan.Aba kwaliti utak ko ah may sarili na ring isip. Sabagay tama nga naman ang mahalaga sakin pa din siya. Huwahahahaaha.!
*evil laugh*
By the way my name is Karla Ibañez.
"Ma! Were here!" Tawag ko kay mama.
"Oww. Iho! I'm glad to see you again. How are you? Pasensya kana ha kung bigla yung pagsundo sayo ni Karla at dina kita nasabihan. Come! Sit!"
Haha tignan natin ngayon kung makaangal kapa kay mama niyan!
"Okay lang po tita! :) Nga po pala nasan po si tito?"
"Ah alam mo na ganun pa din! Nasa Japan siya ngayon eh alam mo na about bussiness as always."
Nakasad face pa si mama. Artistahin talaga tong mama ko, ang galing eh! Biglang tumingin sakin si mama as a sign! It' my turn naman na magdrama Haha.
"Ma naman kakarating lang ni Dane pinapakita niyo na agad na malungkot kayo. Don't make him worry!" Hinawakan ko pa siya sa magkabilang balikat niya.
"Hindi, hindi okay lang po tita I understand your feelings"
Nice one effective
''Sorry ha! Masyado akong nagpapadala sa emosyon ko masyado lang ako naexcite because your here I feel like me and *sniff* Karla is alrea-dy sa-fe..."
Shit si mama umiiyak feeling ko tuloy totoo na yung mga sinasabi niya. Miss niya na nga siguro si papa.
T_T
Huhu wala naman to sa plano eh.
"Shh.. shhhh tita shh don't cry don't worry sige i'll stay"
Really? Totoo bato magiistay na si Dane dito.?
"Yaya. Yaya? Halika tulungan moko let's go upstair and clean Dane's room."
"Yes. Mam!"
Ang excited ko lang noh ganun talaga effective ba naman drama namin ni mama eh. Ganto kasi yun.
*Flashback*
"Mom please help me sige na let Dane stay here pretty please."
Eto ako ngayon nagmamakaawa kay mama na tulungan akong mapilit si Dane na dito magistay. Kaso etong si mama ayaw nakakainis.
"Look Karla darling?! Your looking desperate. I know that you love him but can you accept the fact that....-"
"Mom" putolnko sa kanya masyado na kasi na niya akong nasasaktan sa mga sinasabi niya. "Kung ayaw niyo sabihin niyo hindi yung parang mas lalo niyonpang pinapamukha sakin ang mga bagay-bagay"
Paakyat na aana ako sa kwarto ko ng nagsalita ulit sa mama.
"Okay. Okay darling I will help you na. Go and fetch Dane."
Nabuhayan ako sa sinabi ni mama kaya tumakbo nako papuntang garage at nagpahatid sa condo ni Dane.
Ansaya ko grabe si mama kasi gusto pa nagdadrama ako eh.
*end of Flashback*
Ngayon alam niyo na kung bakit andrama ni mama kaya wag na kayong magtanong ha?!.
Dane's POV
"Look how happy she is?"
"Ha-ha yeah"
Pilit nalang yung tawa ko. Yung saya ni Karla napapansin niyo eh ako tinanong niyo ba kung masaya ako sa desisyon ko. Bushit bakit ba kasi nasabi ko yun eh.
"Are you alright iho?!"
"Ah. Yeah. I think i'm just tired.." then I yawned.
"Ah sige iho umakyat kana at magpahinga. Naghihikab ka narin eh. Go and rest at may party pa pala bukas."
"Yes tita. Goodnight and advance thankyou din po pala sa party"
"Don't mention it. Your already a son for me."
Diko na pinansin yung sinabi ni tita sa sobrang antok na rin siguro.
Umakyat nako sa taas buti wala na ssi Karla siguro tapos na rin siya mag-ayos nilock ko na yung pinto tas nahiga na.
"Dane. Dane. Open the door.!"
Patuloy yung pagkatok niya sa pinto ko kaso ayaw ng kumilos ng katawan ko pero naririnig pa rin siya ng diwa ko hanggang sa.
ZzzzzzZzzzzzzzzz....
BINABASA MO ANG
"Can this be Forever"
Teen FictionShe used to be happy. She used to be jolly. She used to be funny. But..... there will always be a "But" from the word "She used to be". Let's meet Pamela San Andres who believes in FOREVER ,the girl that will prove to us that we all have different d...