Earned It (gxg)

15

—

—

Telefonum çalmaya başladı.Luna arıyordu.Bir iki gün önce gitmişti.

"Efendim Luna."

"L-Lexa.."

"Ne oluyor ? Sen iyi misin ?"

"Annem kalp krizi geçirdi."

"Ne ? Hemen geliyorum."dedim ayağa kalkarak.Clarke endişeli gözlerle bana bakıyordu.

"Ne oldu ?"

"Annem kalp krizi geçirmiş.Hemen gitmeliyim."

"Ben de geliyorum."dedi ellerimizi birleştirerek.

"Gerek yok."

"Geliyorum dedim."kendinden emin bir tavrı vardı.Şimdi ona karşı gelemezdim.Önemli olan annemin yanına gitmekti.

— —

Hastane koridorunda korkarak attığım adımlarda aklıma bir anda Kate'i beklediğim geldi.Doktorlar onun öleceğini söylediklerinde onlara inanmamış yine de bir ümit onu tam iki gün boyunca hiç uyumadan beklemiştim ama beklemek işe yaramamıştı.

Luna'yı gördüğümde hızlı adımlarla onun yanına gittim.O da bana doğru gelmişti.Sıkıca kollarını bana sardı.

Ağlıyordu.Birini kaybetmenin korkusu onu da oldukça fazla sarmıştı.Annemi kaybetmek istemiyordum.Sonuçta beni büyüten,her zaman nasıl olduğumu soran tek kişiydi o.Onların yanından ayrılsam da..Onun hakkını ödeyemeyeceğimi biliyordum.

"Annemize bir şey olmayacak."dedim sırtını sıvazlayarak.

"Bilmiyorum."Luna bana göre biraz daha yumuşaktı.Daha doğrusu duygusaldı.

"Benim ne zaman yalan söylediğimi gördün ?"dedim ona sarılmayı bırakıp gözündeki yaşları silerek.Hafif de olsa gülümsedi.

"Haklısın hiç görmedim."

"Gel otur şöyle."dedim onu destekleyerek.

Clarke'a döndüğümde onun da gözleri dolmuştu.Yanımıza oturup elini omzumun üzerine attı yanındayım dercesine.

Kulağıma hafifçe yaklaşıp
"Sen çok güçlüsün."dedi ve elimi sıkıca tuttu.

"Senin de dediğin gibi ben varım ve bu elleri hep tutacağım."dediğinde elimi yüzüne götürüp yavaşça hareket ettirdim.

"Bırakmayacağını biliyorum."

— —

Doktor bey ameliyathaneden çıktığında hepimiz yanına gittik.Gergin bir bekleyiş sarmıştı vücudumu.Ağzından çıkacak her kelimeyi merakla bekliyordum.

"Annenizin durumu gayet iyi.Ufak çaplı bir kalp krizi geçirmiş.Stresten,onu üzecek şeylerden uzak durması gerekiyor.Benim önerim onu biraz uzaklaştırın."

Dediğinde sanki içime su serpilmişti.Rahatladığımı tüm damarlarımda hissediyordum.Clarke'ın bakışlarını üzerimde hissetmiştim.

"Şimdi odaya alacağız.Birazdan annenizi görebilirsiniz."

"Teşekkürler."dedi Luna ve telaşla karışık gülümsedi.

"Sana söylemiştim."dedim Luna'ya.

"Sen olmasaydın ne yapardım bilmiyorum."

"Hadi hadi odaya geçelim."

— —

"Nasılsın ?"dedi Luna.

"Tamam kızım iyiyim ben.İki dakikada bir nasıl olduğumu sormana gerek yok.Sen bir dur Clarke kızım sen Lexa ile nasıl tanıştığınızı anlatmaya devam et."dediğinde onu uyarmak istedim.Clarke'ı darlıyordu.

"Anne !"

"Ne var ya ?"

"Stresten uzak durman gerek."

"Clarke bana huzur veriyor.Sesi yumuşacık.Hem ilk defa senin yanında bir kadın görüyorum.Bırak da keyfini çıkarayım."

"O sıradan bir kadın değil.Sevgilim."dedim.Clarke'a baktığımda sırıttığını gördüm.

"Bunları duyacak mıydım ben Luna ?"

"Valla anne alışsan iyi edersin."

"Kızım kusura bakma böyle tanışmak istemezdim."

"Lütfen böyle düşünmeyin.Sizin de dediğiniz gibi bir gün mutlaka akşam yemeğine gelirim ve daha rahat bir şekilde konuşuruz.Önemli olan iyileşmeniz."

"Ne kadar düşünceli görüyor musun ?"dedi annem Luna'ya bakarak.

"Clarke bir benimle gelir misin ? Luna sen zaten annemin yanındasın."

"Evet evet ben buradayım."

Clarke ile birlikte odadan çıktığımızda onu kolundan tutup bana yaklaştırdım ve dudaklarımızı birleştirdim.Bunu beklemediği belliydi.Başta bana uyum sağlamakta zorlansa da devamında uyum sağlamıştı.

Dudaklarımı yavaşça ayırarak
"İyi ki yanımdasın."dedim.

"Benimle olduğun için çok şanslıyım.Senin gibi birini hak edecek ne yaptım ben acaba ?"

"Asıl ben..Asıl ben çok şanslıyım.Sen bu hayatta benim başıma gelmiş en güzel şeysin."

—

—