Minik Hırsız

Özel bölüm 2 "Hayatın anlamı"

Bütün desteklerinizle tekrar yanımızda olduğunuz için hepinizie çok teşekkür ederiz :)) Yorumlarınıza ve size bayılıyoruz beğenmeniz umuduyla iyi okumalar =)) <3

Bölüm ithafı iki gündür bölüm yayınla diye başımızın etini yiyen Fatma'ya :D (Url yi öğrenicem ;) ) 

Aynı babasına çekecek bir oğlum olacaktı. Minik tatlı bir Poyraz.. Kızımız olacak olsaydı da en az şu anki kadar sevineceğimi biliyordum ama yine de tam anlamıyla küçük Poyraz'ı içimde taşımak sanki farklıydı. Doktorun yanından çıktığımızda Yavuz ve Serkan'a bebeğin cinsiyetiyle ilgili hiçbir şey söylememiştik. Yeşim'i de çağırdıktan sonra evde haber vermenin en iyisi olduğunu düşünmüştük. Poyraz'ımın ışıl ışıl bakan gözleri dünyalara bedeldi. 

"Hamile yenge ?"

"Efendim Serkan."

"Hiçbir şey demediniz iyi miymiş yaratık ?"

"Bak yine yaratık diyo lan! Ağzını kırarım senin."

"Tamam abi sinirlenme hemen."

Yavuz'da benim gibi yine Poyraz ve Serkan'ın atışmasının bitmeyeceğini anlamış olacak ki söze atıldı.

"Yiğenim sağlıklı çok şükür değil mi ?"

"İyi Yavuz iyi, size abartmanıza gerek olmadığını söylemiştim."

Poyraz elini karnıma koyup yanağımı öptü. Hamile olduğumu söylediğim ilk günden beri ne zaman bebeğimizle iletişime geçmek istese hep bu hareketi yapardı ve ne zaman yapsa sanki oğlumuz hissediyormuş gibi karnımda bir kıpırtı hissederdim.

Öyle ya da böyle sonunda eve vardığımızda Serkan ile konuşup telaş yapmış olan Yeşim'de kapıda bizi bekliyordu.

"Nerde kaldınız ya ? İyi mi minik ?"

"İyi bir sorun yok."

"Serkan hareket etmiyormuş falan demişti ama acil demişti."

"Her zamanki Serkan Yeşim alış artık"

Daha fazla bebek iyi mi muhabbeti çekemeyeceğim için Poyraz'ın kapıyı açmasıyla kendimi eve attım ve biraz dinlenebilmek için direk odamıza çıktım. Bizimkilerin atışma seslerini hala duyabiliyordum. Şu hamileliğimi Serkan'ın çenesini kırmaya çalışmadan atalatabilirsem bir şükür namazı kılacaktım. Poyraz'dan sonraki en büyük aşkım olan tavanla bakışırken yavaştan uykum geldi. O sırada kapının açıldığını fark ettiysem de gözlerimi açmaya dermanım yoktu. Gelen kişinin Poyraz olduğunu yatağa oturuşundan tanımıştım. Artık onu gözüm kapalı bile tanıyabiliyordum. Poyraz konuşmaya başladığında tam gözlerimi açacaktım ki benimle değil oğlumuzla konuştuğunu fark edip sessizce dinlemeyi tercih ettim.

"Oğlum.. Artık annen için atan kalbim senin içinde atıyor. Kader annenle yollarımızı kesiştirdiği için binlerce kez şükrediyorum. Hele sen bir dünyaya gel anneni her şeyden birlikte koruyacağız. Seninle birlikte bir sürü şey yapacağız. Sana söz veriyorum canımın parçası annene iyi bir eş sana iyi bir baba olmak için elimden geleni yapacağım.."

Bu sözleri ve içtenliği karşısında akan gözyaşlarıma engel olamamıştım. Poyraz eğilip karnımı öptüğünde kalkıp dudaklarına uzandım. Onu nasıl hak ettiğimi hiç bilmiyordum ama iyi ki  vardı. Elleriyle göz yaşlarımı sildikten sonra dudaklarımdan ayrıldı.

"Sen uyumuyor muydun cadı?"

"Imm.. Şey aslında tam uyuyordum sonra senin geldiğini fark ettim.. Sonra şey işte.."