Baekhyung'dan
Jisooyu ne kadar uyandırmaya çalışsamda başaramamıştım.Bir yandan kendime lanet okuyor diğer yandan ağlayarak görevlilerin jisooyu sedyeyle ambulansa çıkarmalarını izliyordum.
Kuzenimim böyle bir hastalığı varken onu yanlız bıraktığım için o kadar kızıyordumki kendime.Ambulansta elinden tutup uyanması için dua etsemde uyanmıyordu.
Hastaneye girer girmez yoğun bakıma almışlardı,uyanınca ona çok kızacaktım
.Ama önce sarılıp sonra kızacaktım, çünki ilacını içtiğini söylemişti
Uyanması için herşeyi yapabilirdim. Ama sadece oturuyor jisoonun sapasağlam o kapıdan çıkmasını diliyordum.
Jisooyu kardeşim gibi seviyordum.Ona kötü şeyler yapan kişilere,onu üzen şeylere haddini bildirirdim.
Aklıma kötü şeyler geliyordu,çok kötü şeyler.Eğer jisooya benim yüzümden bir şey olursa kendimi asla affetmeyecektim.Sadece kendimde değil kimse beni affetmeyecekti, özellikle jisoonun annesi ve babası.
Öylece oturup hiç bir şey yapamamak beni dahada üzüyor,kızdırıyordu. Annesine ve babasına haber verip telaşlandırmak istemiyordum.
Ama bunu bilmek onların en doğal haklarıydı.Elimi arka cebime attığımda telefonumun olmadığını yeni fark etmiştim.
Evde sehpanın üzerinde unutmuş olmalıydım.Mecburen bana yine beklemek düşüyordu.
Jisooya olacaklar aklıma geldikçe gözlerim doluyordu.Kafamı sürekli hizla acilıp kapanan kapıya çevirdim.
Hemşireler bir şeyler alıp giriyordu.Ne kadar onları durdurup sormak istesemde hepsi işi olduğunu soyluyor veya doktorun haber vereceğini bahane buluyordu.
Ne yapacaktım.Jisoo ölürse nasıl yaşayacaktım,nasıl bakacaktım insanların yüzlerine.Nasıl
Düşüncelerimden kurtulamıyordum. Kafayı yiyecek gibi hissediyordum. Ağlamaktan gözlerim şişmiş ve uyku bastırmıştı.Bu yüzden gozlerimi kısa süreliğine kapatmıştım.
___________________________________
"Baek"
İsmimin söylenmesiyle mızmizlandım
"Ya dursanıza uyuyorum"
Bir uflama sesinden sonra büyük bir acıyla gözlerimi zar zor actım
"AH ACIDI ÖKÜZ-dur JISOO UYANMIŞSIN"
"Sen salakmısın baek,takside uyuya kalmışsında adam telefonundan beni aradı"
"Ne yani uyuyormuydum ben"
"Evet"
"Ah çok kötü bir kabus gördüm jisoo"
Karşımda duran şirin kuzenime sarıldım sırtını sıvazlayıp kafamı omzuna koydum
"Tamam geçti,korkma küçük bebek ne gördün anlat bakalım"
"Ben eve geldiğimde sen evde baygın yatıyordun.Sana birşey oldu diye çok korktum.Bir daha seni yanlız bırakmayacağım"
"Ya sen bana birşey oldu diye korktunmuuu,yerim senii"
Jisooda bana sarıldığında güldüm.
"Malsın felan ama,seni çok seviyorum"
Dediğine dudak büzdüm
"Sana çekmişim"
"Yaa"
"Hadi yemek yiyelim acıktım"
"Bu sefer yemek yapma sırası sende"
Dediğine düsünür gibi yapıp kaçmıştım. Bir yandan kıkırdıyordum.
"YAH BAEK SENI YAKALARSAM OLDURECEGIM"
İkimizde kahkahalarımız arasında bir o yana bir bu yana koşarak eyleniyorduk.
Kuzenime bir şey olmaması için herşeyi yapacak,ona karşı daha tedbirli olacaktım
Bu güzel gülüş toprak altında olmamalıydı,bu güzel yüzü bembeyaz olmamalıydı,bu eğlenceli kız sonsuza kadar gözleri kapalı kalmamalıydı.
Bunun için uğraşacaktım.
