EYLÜL AYAZI

01.BÖLÜM: TAM BİR BAŞ BELASI:)))

Sonunda eylül ayı gelmişti, okullar açılacaktı. Her zamanki gibi dört gözle tatili beklerken tatilden sıkılmıştım ve okulların açılmasını bekliyordum. Son bir gün kalmıştı işte... Arkadaşlarımı ve o eğlenceli günlerimi özlemiştim.

Düzgünce kıyafetlerimi ütüleyip asmıştım dolabıma.Her şey yarın için hazırdı. Sadece geriye yatıp dinlenmek kalıyordu. Ama bu gece nasıl uyuyacaktım ben. Uyuyamazdım ki.

Ama yine sonunda kendimi yatakta bulmuştum. Yatağa girmemle yarınki sahneler gözümde canlanmaya başlamıştı.

Gerçektende uyuyamamıştım. Sabahı zor edip hemen kalkmıştım. Daha alarm bile çalmamıştı oysa. Hemen hazırlanmaya koyuldum.

Güzelce kıyafetlerimi giyindim. Tam saçlarımı tarıyordum ki günaydın sesi duydum. Her zaman ki gibi annemdi. Ben de ona " günaydın" dedim. " Erkenden kalkmışsın?" dedi anlamlı gözlerle. " Uyku tutmadı anneciğim, heyecanlandım da biraz" dedim. Annem gülümsedi ve kahvaltıyı hazırlamak için mutfağa doğru yöneldi. Ben de saçlarımı taradım, sonra arkasından gittim. Güzelce kahvaltımı yapıp evden çıktım. Okula doğru gidiyordum ki bir araba tam yanımdan sıyırdı ve geçti. Az kalsın bana çarpacaktı. Arkasından bağırırken arabanın durup beni beklediğini gördüm. Hemen yanına gittim. Adam pencereyi açtı. Yanında da benim yaşlarımda bir genç vardı. Hiç aldırış etmeden hemen adama bağırmaya başladım."Siz naptığınızı sanıyorsun yaa? Az kalsın beni ezecektiniz. Öyle araba mı kullanılır ehliyeti nerden aldınız?" diyerek içimdeki tüm siniri boşaltı vermiştim. Arabayı kullanan adam yavaşça eğilerek bana" Özür dilerim bayan" dedi. " bu Özür dilemekle geçiyordu hemen" dedim. Tam o sırada adamın yanında oturan genç lafa karıştı. " Hem yolun ortasından gidiyorsunuz hem de özrümüzü beğenmiyorsunuz ne kadar ukala bir kızsınız siz!!" dedi bana doğru. Ben iyice sinirlenmiştim. " Siz kendinizi ne sanıyorsunuz padişah oğlu falan mı? Hem suçlusunuz hem de üste çıkmaya çalışıyorsunuz. Ayrıca ben bana çarpacak olan beyefendiyle konuşuyorum. Sizi alakadar etmez " dedikten sonra o da bana bir şeyler diyecekti ki şöför koltuğundaki adam engel oldu. Tekrar özür diledi ve işi tatlıya bağlamayı teklif etti. Ne kadar sinirli de olsam şu bana ukala diyen adamdan kurtulmak istediğim için kabul edip ayrıldım oradan.

Talihsizliklerle başlayan bir gün olmuştu benim için ama moralimi bozmayacaktım. Artık okuluma gelmiştim. 11.sınıftım artık... Arkadaşlarımın yanına gittim. Hepimiz özlemiştik birbirimizi. Sonra sınıflarımıza geçtik hepimiz. Sonrada o bana ukala diyen çocuk bizim sınıfa girdi arkasından da öğretmenimiz.