Serendipity

Chapter 4

Chapter 4

I immediately stopped writing when the bell rings. The class screamed 'Yes!' when the teacher stopped teaching. The chaos came back after the end of our math class. Puno ng ingay ang classroom, masaya dahil sa pagtatapos ng klase ngayong araw.

Kinuha ko ang aking bag at inayos ang mga gamit, nagbabalak na umuwi. I walked past away, walang pinapansin kahit isa. Tumigil ako sa tapat ng pintuan, tiningnan ang poster sa gilid.

Rank 1: Yukio Nicholas M. Salazar
Average: 96

Tamad kong binuksan ang locker ko. I put all my things inside. Suddenly, a girl whom I don't know approached me.

"Congrats, Salazar. Ikaw na naman ang nagrank one! I should have done better this quarter," she said coldly. A girl with a long hair talked to like we're close. Her face looked upset, walang kangititi ang mukha. That kind of face don't look like she's congratulating me at all. More like she's angry with me, because I ranked one.

"Thanks," walang gana kong sagot. Tamad kong sinarado ang locker at tiningnan siya.

"I'll ranked one next quarter. No, I'll ranked first this year.  I promise that, so you should take me seriously, Nicholas."

I looked at her boredly, atat ng umalis. I was about to ask her name but I stopped when her face looked determined. Nanghahamon ang kanyang mga mata at nagkagat-labi.

That's when I recognized her. Emma Wilson. 2nd rank. Class President. Hindi ko siya nakilala dahil palaging nakaponytail at maamo ang mukha ng aming class president. Kabaliktaran sa nakikita ko ngayon.

Nakakapagtaka na nag-usap kami. She's very popular, palaging sinasabak sa mga contest and a member of the student council. But here she is, talking to my introverted self. Kaya lang ay nabanas ako sa ugali niya.

"Goodluck with that, then."

Now she looked mad, I don't know though. Umalis ako sa harapan niya, completely ignoring her. Nagulat ako ng bigla siyang sumigaw.

"Once I rank one, I'll wipe that blank stupid face of yours, you unemotional bastard!" nangangalahati niyang sigaw.

Now, I'm the one treated like a jerk here. Malakas ang mga bulungan dahil sa pagsigaw niya. They've got the wrong idea, well, I don't care at all.

"Hanep! Ang tapang ni Emma ah!"

Some guy who I recognize as my classmate, approached me. Natatandaan ko siya dahil mukhang gangster ang datingan. I forgot his name. It's either John or Joseph.

He handed me a small gum. Nang hindi ko tinanggap ay siya na lamang ang ngumuya non. Aliw na aliw siya habang pinapanood ang suplado kong mukha.

"The name's Jun, by the way. Basta payo ko lang tol, huwag mong awayin si Emma. Lagot ka sa akin," aniya sa nanghahamon at galit na boses kahit maamo at masayahin ang kaniyang mukha. Hindi naman ako nagsalita at plano siyang lampasan pero hinarangan niya ako.

"Hindi mo ako madadala sa pasnob-snob mong datingan, Nicholas. Winawarningan lang kita, ah. Wag ang Emma ko."

He said it like I'm hitting his girl. Kahit wala naman akong interes sa babaeng iyon. Naiirita na ako ngayon, ang kukulit ng mga taong nakakasalumuha ko.

"Don't worry. I'm not interested on her. Even a bit. So need to worry," malamig kong sinabi.

"Anong sinabi mo? Parang pinamumukha mong pangit si Emma! Hindi ibig sabihin na may itsura ka, ganiyan ka na tumigin sa mga babae!" pikon niyang sinabi. Nakatanga sa akin dahil mas mataas ako sa kaniya. Nanghahamon ang kaniyang mukha. I rolled my eyes.