Serendipity

Chapter 22

Chapter 22

"So, ang dami mong satsat pero hindi mo pa rin sinasabi sa'kin kong bakit mo ako iniwasan?"

I looked away. Pasimple akong sumipol kahit hindi naman ako marunong.

"Sabihin mo, now na!" she commanded.

"It's a guy thing. No need to say it to you."

"The only thing I can think of about guy things are women, sex, and boobs."

"Hah? Saan mo naman narinig ang mga iyan?!" pasigaw kong sabi.

"Don't think I'm stupid, I know men. They're trash. Especially, closet perverts like you!"

"C-closet pervert? Me?" utal kong tanong. She nodded, her face is serious. Nakahawak ang kaniyang dalawang balikat sa baywang. Kuryoso ang kaniyang tingin.

"Hmmm! You're thinking pervert thoughts about me, right? Don't deny it!"

Wow, masiyado ka naman atang assuming, Kaori.

Dinaan ko nalang iyon sa tawa. Mapangmaliit ang ngisi ko sa kaniya kaya lumaki ang ilong niya sa inis.

Isang pasadang tingin sa kaniyang dibdib ay namula siya bigla sa galit.

She's now mad. Nagmumukha siyang namamaktol na bata. Her pouty lips is an evidence of her anger. Ewan ko kung bakit kahit nagagalit siya, ang cute niya pa rin.

"You just insulted me in every possible way! Hmmp," pag-iinarte niya at iniwanan ako.

Malakas akong tumawa at hinabol siya. Pasimple ko siyng inakbayan.

"Such a bummer, huh? I just beat you with just a glance. Wala ka pala eh, weak!" pang-iinsulto ko.

Ang bilis matapos ng araw. Just a span of time at school and you'll just find out, dismissal na. Mabilis nga naman ang oras kapag masaya ka.

Atat ang mga estudyanteng umuwi. Even I am also exhausted pero parang hindi ko pa rin gustong umuwi sa bahay. Cause my favorite part of the day is going home with Kaori.

Siksikan sa parking lot kaya napatagal ang pagkuha ko ng bike. Even, after walking in the street, Kaori's talking nonsense.

"Nakalimutan mo yatang may atraso ka pa sa'kin, Nicholas Yuki! Badtrip pa rin ako sa'yo!"

Yes, po.

"Kainis ka talaga, mabuti na lang natitiis kita. Imagine, you have a pretty and understanding girlfriend. Saan ka pa maghahanap ng tulad ko?" pagmamayabang niya. Sumimangot ako

"Understanding ka talaga. Under ako sa'yo, eh."

And here it comes, her devilish smirk that can make me swoon crazy for her.

"Yehey, such a good boy. Just stay good and listen to your master," aniya at ginulo ang buhok ko. Sinitsitan pa ako na parang aso.

"Yes, baby. I'll be a good boy. Arf! Arf!" tamad kong sinabi. I saw her eyes lit for a second but it faded right away.

"Sabi nang wag mo akong tawaging baby eh! Ano ako bata?!"

"It suits you. You act like a child. And you're cute like a baby too," bulong ang huling sinabi ko.

"Shut up! Naiinsulto ako kapag tinatawag mo akong baby! Babe na lang ang itawag mo sa'kin."

I frowned and cringed. Iniwan ko siya tanda ng hindi pagsang-ayon.

They say time is gold. Yes, it is. Especially when you spend your time with someone special to you. Every moment is precious. You wish you can just stop the time and spend more with that person.