รถจอดหน้าบ้านหลายวินาทีแล้ว อาการนิ่งเงียบของพ่อๆ ทำให้ยอนจุนรู้ว่าไม่ปกติ เขาทำได้แค่เขย่าขาส่งสัญญาณว่า ไม่ว่าอย่างไรก็ห้ามทิ้งเขาไว้บนรถเด็ดขาดจีมินบีบมือจองกุกโดยไม่พูดอะไร ความทรงจำของจองกุกคือพ่อส่งเขาไปเรียนต่างประเทศด้วยเหตุผลที่ใครก็รู้ว่าอยากให้แยกจากจีมิน แต่สำหรับจีมิน หลายปีที่ผ่านมานี้เขารู้ว่าพ่อของจองกุกยอมใจอ่อนให้เรื่องนี้แล้ว
จองกุกใช้อีกมือวางทาบมือจีมิน เขาจะเข้าไปก่อน เรื่องลูกถือว่าเป็นเรื่องใหญ่ เขาไม่รู้ว่าครอบครัวเขาจะมีปฏิกิริยาแบบไหนกับเรื่องนี้ จีมินเขาก็ห่วง แต่เขาห่วงยอนจุนมากกว่า ไม่อยากให้มารับรู้หากเกิดเหตุการณ์ที่เขาไม่อยากให้เกิด
เห็นลูกชายเดินเข้ามาก็แปลกใจ ตอนไปก็ขับรถไป จองกุกพาพ่อเข้าไปในบ้านแม้ว่าพวกเขาจะเอาแต่ถามว่าจีมินอยู่ไหนก็ตาม
"ว่ายังไง จีมินล่ะ" พ่อถามหา เขาไม่ได้เจอจีมินมาสักพักแล้ว
"พ่อครับ ผมกับจีมิน เรารักกัน" ลูกชายมองตาพ่อพูดออกมาอยากหนักแน่น พ่อถอนหายใจยิ้มๆ
"รู้ตั้งนานแล้ว" ตอนนั้นเขาแค่รู้สึกว่าจองกุกจะขัดขืนทุกอย่าง จะทำทุกอย่างที่เขาห้าม การแยกเด็กสองคนออกจากกันเขามองว่าไม่ได้ทำให้เสียหายอะไร ทุกวันนี้ก็พอใจกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ลูกชายเขาเรียนจบจากต่างประเทศ มีงานที่ดีรออยู่ จีมินเองก็เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่เก่ง กล้าหาญ
"เรา.. มีลูกด้วยกันครับ" คำพูดอึกอักในตอนแรก เปลี่ยนเป็นมั่นใจ ไม่ได้เตรียมใจไว้ หากเริ่มตั้งท้องก็คงเป็นอีกอารมณ์หนึ่ง เพิ่งคลอดก็คงอีกอารมณ์หนึ่ง แต่นี่ยอนจุนอายุสามขวบแล้ว เขาจะมาเกรงกลัวอะไรไม่ได้อีก
อะไรจะเกิดก็ต้องให้มันเกิด ใครเคยพูดไว้นะ
ยอมรับจีมิน แต่ไม่ใช่ว่าจะเตรียมใจกับเรื่องนี้ไว้ ไม่เคยเหตุการณ์อะไรที่จะเดาได้ว่าเรื่องราวจะเป็นเช่นนี้เลย
ESTÁS LEYENDO
[END] Grow Kookmin
Fanficการเติบโตของกุกมิน 🌱Grow Kookmin : ไม่มีใครรู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร เรามาใช้ชีวิตให้เหมือนวันนี้เป็นวันสุดท้ายของเรากันเถอะ 🕊️Family life : พวกเราไม่ใช่เด็กกันแล้ว ⏳Faithful : จองกุก & จีมิน