Begin tot eind -boek 2- On Hold

14 ❤️

~pov Dilan~

Vandaag is het weer maandag het is nu 7uur en we zijn nu aan het eten. De gedachten van Dilano en mij zitten nog steeds bij gisteren. Wat er allemaal niet kan gebeuren op een dag. Als we klaar zijn nemen we onze boekentas en nemen onze fietsen en gaan buiten staan. We hebben het reflex om te wachten op Merel maar deze keer zal ze niet komen en dat weten we allebei. Dus vertrekken we al naar school. Op school aangekomen doen we onze fietsen weg en lopen naar de ingang. Daar staan de anderen op ons te wachten. Je ziet aan ze dat ze geen oog dicht gedaan hebben vannacht net zoals Dilano en ik. Samen gaan we naar het muzieklokaal behalve Noor, Kate en Lotte want die zitten in een andere klas. Daar aangekomen gaan we meteen zitten en ik begin aan gisterenavond te denken op Het Nieuws.

Flashback

We komen in huis binnen en gaan in de zetel zitten wanneer mama ineens binnenkomt. "Awel niet blij" zegt ze omdat we normaalgezien iets zeggen. Alle twee kijken we haar aan "hoi mam" zeggen we dan. "Oei oei, 'k zie het al wat scheelt er" zegt ze. Onze moeder is misschien niet vaak thuis maar als ze dan wel thuis is spenderen we veel tijd samen en ze kent onze gezichten vanbuiten. "Er is iets in het park gebeurt en er is een vriendin van ons ontvoert met een meisje van 7 jaar" zeggen we meteen kijkt ze ander. "Zullen we Het Nieuws kijken misschien is er nieuws" vraagt ze we knikken.

'Hier is het nieuws van 19u. Vandaag is er een schietpartij gebeurt in het park van Antwerpen. Er is niemand geraakt maar er zijn wel 2 kinderen vermist. Een meisje van 7 jaar bruin golvend haar en bruine ogen ze noemt Emma hier ook een foto ze droeg op die dag een gele jeansbroek met een grijs T-shirt. Ook De 15 jarige Merel is vermist u kent haar misschien nog van enkele jaren geleden toen ze ook vermist was hier heeft u ook nog een foto van haar ze had een gewone lichtblauwe jumpsuit aan met sneakers. Heeft u één van die meisjes gezien of weet u waar ze zijn? Neem dan zo vlug mogelijk contact op met de politie of de gratis nummer 01******85'

"Dus dat meisje is jullie vriendin en ze is al eens ontvoert geweest" vraagt mam voor de zekerheid Dilano knikt "ze heeft veel meegemaakt in die tijd waardoor ze jongens niet vertrouw maar onze vrienden groep begon ze te vertrouwen" zeg ik. We zijn dan vroeg gaan naar bed gegaan waar we niet konden slapen

Einde flashback

Na een tijdje is bijna iedereen er en kijkt iedereen van ons vriendengroep medelevend aan.

~pov Merel~

Ik word wakker van een klein handje op mijn gezicht en spring meteen op. Ik zie alleen een schim wanneer de beelden van gisteren terug komen. *Emma* denk ik ineens. "Emma" zeg ik met een fluistering bang dat het iemand anders is. "Ja ik ben het" zegt haar zachte stem. "Ben je al lang wakker" vraag ik zacht ik zie haar hoofd nee schudden. "Gaan we snel weer naar mama" vraagt ze waardoor er een stukje van m'n hart breekt. Hoe moet ik aan een klein meisje vertellen dat we ontvoerd zijn. "Kijk Emma ik ga iets heel erg zeggen maar je moet stil zijn oké" zeg ik haar ze knikt. "Er zijn stoute mensen die ons hebben meegenomen naar hun huis" zeg ik eerst, lettend op mijn woorden, ze knikt zacht. "En die stoute mensen gaan ons misschien pijn doen maar ik ga jou proberen te beschermen" zeg ik. "Wat gaan de stoute mensen doen" vraagt ze zacht. "Dat weet ik niet" lieg ik "Maar wat ze ook doen luister naar ze anders gaan ze pijn doen" zeg ik zacht. Na een tijdje komt er iemand binnen, het is een vrouw. "Ik zeg een ding, sorry" zegt ze ik kijk haar niet begrijpend aan. "Ik werd ook ontvoert en werd zwanger waardoor ik hier moest blijven met het kind anders zou hij mij en het kind neerschieten als het geboren was" begint ze "Ik zal elke dag een beetje eten meekrijgen om aan jullie te geven ook zal ik de pil gaan kopen om aan jou te geven zodat het een kleine kans is om zwanger te worden" vervolgt ze "Ik zal niet meer mogen geven van eten want ik mag alleen dan naar beneden" zegt ze tot slot ik knik en ze geeft ons het eten en water en gaat weg. "Eet maar mijn broodje als je nog honger hebt" zeg ik Emma knikt. Ze eet maar 1 broodje op "Heb je genoeg" vraag ik ze knikt dus eet ik het op en drink ook mijn drinken.

Die middag en avond kwam de vrouw weer binnen met eten en zei altijd weer sorry ze had ook een klein pilletje gegeven wat waarschijnlijk de pil was. Omdat ze weet hoe het voelt. Rond een uur of 20 komt er iemand binnen maar je kon horen dat het een man was. Ik zet Emma een beetje achter me. De deur gaat met een zwaai open waardoor ik toch nog schrik. "Dag babe" hoor ik die ene stem die ik haat maar toch bang voor ben. "Heb je me gemist" vraagt hij maar ik antwoord niet. "Ga je antwoorden of hoe zit het" zegt hij geïrriteerd. Hij geeft me een klap in m'n gezicht maar doe nog steeds niks. Ik hoor een zachte snik achter mij en zie enkele tranen van Emma's gezicht glijden. "Zwijg rotkind" zegt hij luid en wilt haar slaan maar ik zet me er vlug voor waardoor hij mij raakt. Ik zou alles doen om haar veilig te houden net als Tinne bij mij deed in die tijd. "Doe haar niks. Straf mij in plaats van haar als ze iets verkeerds doet" zeg ik zacht maar hoorbaar. "jou wens is mijn bevel, maar niet voor alles" zegt hij met een grijns "als je het zo graag wilt mij best" zegt hij schouder ophalend. "maar ik laat jullie voor nu slapen maar wees gerust ik kom morgen even langs" zegt hij en geeft mij een knipoog waardoor er een rilling door mijn rug gaat.

1050 woorden