Begin tot eind -boek 2- On Hold

8♡

~pov Merel~

Vandaag is het woensdag dat betekend een halve dag school en dan naar de zanglessen gaan en dansen. Ik sta op en doe mijn dagelijkse routine. Ik pak een setje kleren en ga meteen de badkamer in en kleed me aan en doe meteen mijn haar. Als ik daarmee klaar ben eet ik vlug iets. Ik hoor mama naar beneden komen. "Goedemorgen mamsie" zeg ik blij ze lacht en geeft me een kus. Ze kijkt naar haar horloge "zeg moet je niet vertrekken?" vraagt ze. Ik kijk nar het uur en schrik "ja tot straks mam" zeg ik vlug en geef haar een kus. Ik loop snel naar buiten en neem mijn fiets en spring er meteen op en snel naar de jongens die zitten te lachen. "Niet gedacht dat je laat ging komen" zegt Dilan nog steeds na lachend. Ik haal mijn schouders op en we fietsen vlug door. Als we op school zijn zeten we vlug onze fietsen in de fietsenrek. We lopen net binnen en de bel gaat. We hebben geluk dat we al onze boeken al hadden dus beginnen we allemaal als een gek te rennen. Ik naar het theaterzaal en de jongens naar het muzieklokaal. Als ik aankom is de deur open en ik klop hijgend aan. "Ah mevrouw Van Dijk ga maar snel zitten op de tribune" zegt de mevrouw ik knik en ga naar mijn plaats op de grote zwarte trapachtige tribune. Na een tijdje voel ik me een beetje duizelig. "Mevrouw" zeg ik terwijl ik mijn hand opsteek "ja" antwoord ze zonder op te kijken. "Zou ik even naar het toilet mogen" zeg ik toen ik dat zij kijkt ze om "je ziet er witjes uit meid ga maar" zegt ze. Ik knik en ren naar het toilet waar ik meteen overgeef. Na een minuut of twee gaat de bel maar ik blijf nog even zitten ik heb zo een naar gevoel dat maar niet weg gaat maar dat zal wel niks zijn. Ik wil net opstaan als de deur open gaat. Daar staat hij degene waar ik van gehoopt had nooit meer te zien. Emilio. "Hoi schatje, heb je me gemist?" Vraagt/ zegt hij met een grijns. Ik schuif naar achter. "Wat...wat doe je hier?" vraag ik zo normaal mogelijk. "Jou opzoeken natuurlijk" zegt hij en neemt me bij de kraag vast. Hij komt dicht met zijn hoofd en begint me ruw te kussen. Ik stribbel hard tegen tot gij me een klap in m'n gezicht geeft. De tranen stomen over mijn wangen en hij dat mijn T-shirt uit. Ik zie een kleine uitweg naar de deur en ga meteen lopen. Zo snel als ik kan loop ik de kantine. Maar net voor ik de deur kan opengooien trekt hij me terug en val ik terwijl er een gil uit mijn mond ontsnapt. Trillend sta ik terug op en jou mijn T-shirt voor mijn borstkas en buik. Ik ren huilend de kantine in waar iedereen me aanstaart en val dan terug. Ik wil opstaan maar híj staat weer voor me dus begin ik meteen naar achter te schuiven. "G...ga weg" zeg ik met een trillende stem. "Waarom zou ik babe" zegt hij alweer met een grijns. Als ik verg genoeg ben om op te staan sta ik vliegensvlug op en probeer naar achter te stappen. Ik voel iets aan mijn shirt net wanneer ik het goed wil vastnemen trekt híj het weg. Ik hoor sommige kinderen een giletje slaan en andere naar adem happen meteen doe ik mijn handen voor mijn borsten en begin naar de keuken te lopen.

~Dilan~

We zitten aan tafel de bel is al enkele minuten geweest en ik heb Merel nog steeds niet gezien.  ineens word er gegild jet is meteen muisstil in de kantine. We kijken allemaal naar de deur waar we Merel zien. Ze heeft geen T-shirt meer aan. We zien haar paniekerig naar achter gaan. Als ik goed kijk weet ik waarom. Er staat daar een man met een vieze grijns op zijn gezicht. Als ik terug kijk naar Merel zie ik dat ze al terug recht staat maar dan trekt de man haar shirt weg. Ik eb de jongens happen naar adem zoals enkele andere hier en daar hoor je een gil. Merel begint meteen naar de keuken te lopen. "Jongens we moeten in actie komen" zeg ik zacht tegen ze. Allemaal knikken ze. Dilano en ik rennen naar de man en gaan in zijn weg staan terwijl de andere de man proberen te vangen. "Uit mijn weg stelletje..." zegt hij maar wordt onderbroken door sirenes. We waren niet echt meer aan het opletten waardoor hij zich kon losmaken en weglopen. Meteen snellen ik en Dilano naar de keuken "jongens jullie blijven beter hier" zeg ik ze knikken en blijven staan. We kloppen aan "Merel wij zijn het Dilan en Dilano" zeg ik voor we binnen gaan. Daar zien we haar helemaal overstuur zitten op de grond, zichzelf wiegen terwijl ze huilt. "Merel" zegt Dilano zacht zodat ze niet opschrikt. Ze kijk ons, met betraande ogen, aan. "Mogen we een knuffel geven?" Vraag ik ze knikt zacht maar zichtbaar. We geven haar zacht een knuffel waardoor ze schokkend begint te huilen. "Z... ze hebben het gezien hé" zegt ze snikkend "ja" zegt Dilano. "We willen helpen met de gebeurtenissen. We hebben ook vrienden die ons opwachten die willen ook helpen" zeg ik. Ze knikt zacht "laat ze maar 1 voor 1 binnen niet te vlug alsjeblief" zegt ze "zeker het hoeft niet als je er niet klaar voor bent" zegt Dilano bezorgt. Ze knikt als bevestiging. Als eerste komt Finn.

Sorry dat het zo lang duuurde maar ik heb het druk. Binnen een anderhalve week heb ik examens en dus heb zeker niet veel tijd.