Begin tot eind -boek 2- On Hold

12

Het is vandaag zondag. Gisteren heb ik niet veel gedaan. Ik en mama hebben de andere films van Harry Potter gekeken en daarna Alle films op volgorde van The Hunger Games en Divergent. Het is nu 10u en ga naar de badkamer. Ik zet de douch al aan en kleed me al uit. Als ik uitgekleed ben is het water warm genoeg dus ga ik onder de waterstralen staan. Ik doe shampoo in mijn haar en spoel het er daarna weer uit om dan conditioner in m'n haar te doen en me in te zepen. Als ik klaar ben droog ik me af en doe een Licht blauwe jumpsuit aan en doe mijn haar in een ingevlochten vlecht en doe een beetje mascara aan. Het is al 11u dus ga ik naar beneden en doe gewone sneakers aan. Ik ga naar de hal om mijn jeans jas aan te doen als er gebeld word. Ik doe de deur open en zie 11 mensen staan, namelijk mijn vrienden. "Hoi, ik wist niet dat jullie hier kwamen" zeg ik "oh, dat was ook niet het plan maar het leek leuk om samen naar het park te gaan" zegt Blaze "ja t' is wel leuker zo" geef ik toe en doe de deur achter mij op slot. Pratend stappen we naar het park toe. Na een tiental minuten stappen komen we aan het park waar de Ghost rockers staat te wachten. "Hey Tinne, Juan, Marie, Elindo, Wout, Milou en Noah" zeg ik tegen ze "Hoi" zeggen ze allemaal terug. "Dit zijn Dilan, Dilano, Finn, Mason, Tyler, Blaze, Brett, Jade, Noor, Kate en Lotte" zeg ik elke keer wijzend naar de persoon waarvan ik de naam zeg. "Aangenaam kennis te maken" zegt iedereen tegen elkaar. We gaan naar het speeltuintje zodat Milou en Noah kunnen spelen. Terwijl de andere aan een picknicktafel gaan zitten. Ik en de meiden gaan ook op de kinderglijbanen en doen allemaal gekke dinges waardoor de andere aan tafel beginnen te lachen. De jongens komen naar ons toe en beginnen ook gek te doen waardoor ze nog harder lachen en de andere mensen ook lachen. Het voelt goed om eens gek te doen zonder na te denken over mijn zorgen.

Na een tijdje is de energie van de andere een beetje op en gaan ze terug aan tafel zitten terwijl ik nog even wandel. Ineens voel ik een klein handje die aan mijn broek trekken en ik kijk naar beneden. Ik zie een meisje van ongeveer 7 jaar "Zou u mij willen helpen mevrouw" vraagt haar schattige stem "ja hoor maar alleen als ik je naam mag weten" zeg ik lief terug. "Ik noem Emma" zegt ze ik knik. "Waarmee kan ik je helpen dan" vraag ik aan Emma "Wilt u me helpen op de glijbaan" vraagt ze weer beleefd "kom ik zal je helpen en je mag gerust je zeggen hoor ik ben maar 15" zeg ik en help haar op de glijbaan en blijf er even bij voor als ze terug hulp nodig heeft. Na een minuut of twee komt ze terug "nog eens" vaag ik ze knikt en steekt haar handen uit zodat ik haar kan nemen en terug op de glijbaan. Zo gaat het ongeveer een tiental minuten door tot ze het beu is. "Moet ik nog helpen met iets" vraag ik aan Emma "nee hoor heel erg bedankt" zegt ze en gaat weg. Ik ga met een glimlach terug aan tafel zitten en neem een boterham die daar staat. "Je had het naar je zin blijkbaar" zegt Tinne lachend, ik knik blij. We praten over van alles en nog wat. Na een tijdje zie ik Emma weer. Ze zit te sukkelen om op de glijbaan te kruipen. Ik sta recht en ga naar d'r toe "hulp nodig" zeg ik waardoor ze schrikt en bijna valt maar ik ben op tijd om haar te vangen. "Sorry" zeg ik "niet erg" zegt ze "wil je me weer helpen" vraagt ze terwijl ze haar gezicht een beetje schuin zet als ze het vraagt. Ik knik en help haar weer met op de glijbaan te komen. Na dat ze het beu is vraagt ze mij om haart te duwen aan de schommel waar ik zekergeen nee tegen zeg.

"Wil je even meekomen naar mama" vraagt het schattige stem van Emma "Ja graag dan kan ik haar ook eens zien" zeg ik en we gaan samen naar een tafel waar haar mama zit en een jongen van 19 -denk ik- "Kijk mama ik heb een nieuwe vriendinnetje" zegt ze tegen haar mama waardoor ik lach "zou je haar niet voorstellen aan mij" zegt ze "Mama dit is-" zegt ze maar stopt midden in haar zin. "Hoe heet je" vraagt ze "Ik heet Merel" zeg ik hard genoeg dat de mama het ook hoort "Ze heet Merel" zegt Emma dan trots. "Hallo Merel, bedankt dat je haar hielp op de glijbaan" zegt ze ik knik als teken dat het niks is. "Ik ben Els en dat" zegt ze wijzend naar de jongen "Dat is Levi mijn zoon en Emma ken je al" vervolgt ze "Hoi" zeg ik iets zachter tegen de jongen en kijk net boven hem in plaats van naar zijn ogen, hij knikt. "Gaan we weer spelen" vraagt de stem van Emma "Ja hoor wat jij wilt" zeg ik en we gaan terug spelen.

Na een tijdje hoor ik geroezemoes dus kijk ik rond maar zie niet meteen iets. "Emma kom is" zeg ik tegen d'r voor als er toch iets zou gebeuren we weg kunnen. Ineens hoor ik een harde knal en lopen er mensen in paniek zoekend naar hun kinderen. Ik kom ook in actie en pak Emma op die er niks van begrijpt en bang is. "Emma luister heel goed oké" zeg ik ze knikt bang. "Blijf zo dicht mogelijk bij mij en ga niet weg behalve als je mama ziet" zeg ik ze knikt. Ik neem Emma haar hand vast en we beginnen te lopen naar het stukje bos. Ik hoor nog steeds mensen roepen en ik hoor ook geweerschoten wat me ook nog meer bang maakt en bij Emma duidelijk ook. Ik hoop maar dat de anderen weg kunnen komen. "MEREL PAS OP" hoor ik Emma ineens roepen. Ik kijk voor me en zie daar iemand staan meteen weet ik wat er zal gebeuren. Ik hou Emma achter mij. "Wel wel wel, zie is wie we hier hebben" zegt híj met een grijns "Onze kleine Merel" Ik heb niet door dat er iemand achter mij stond. Ineens wordt Emma van me weggetrokken waardoor ik me omdraai. Het was geen goede zet want ik krijg een klap op m'n slaap en alles wordt zwart voor m'n ogen.

1119 woorden