OKULUMDA KATİL VAR!

《TANIŞMA》

-DERİNİN AĞZINDAN-

Kızların yanından sinirli bir şekilde ayrılıp okul çıkışına yöneldim. Tam okuldan çıkarken güvenliğin sesleniş ile durdum:

-Nereye gidiyorsun kızım dur.

-Şey ben... Biraz rahatsızım da eve gidecektim.

-Olmaz müdüre hanımın kesin emri var kimse okuldan çıkmayacak!

-Ama amcacım valla çok kötüyüm bırak gideyim.

-Olmaz kızım ,bana da zorluk çıkarma. Hadi sınıfına geç.

Oflayıp amcaya kafamı tamam dercesine sallayıp arkama döndüm. Çok iyi okuldan da çıkamıyoruz. Derse girip kızları görmek istemiyordum ,öfkem tam geçmiş değildi kalplerini kırmak istemiyordum. Okulda kendime herkesten uzak bir yer bulmalıydım. Bodrum katının boş olacağını düşünüp merdivenlerden inmeye başladım. Merdivenlerin bitiminden sonra karanlık uzun bir koridor başlıyordu. Sağ tarafta 4, öbür tarafta 5 tane kapı vardı. Yavaş yavaş koridorda ilerlemeye başladım koridorun sonunda sağa dönünce bir kapı daha vardı. Oraya girdim. Ortada bulunan tozlu masayı elimle biraz temizledikten sonra üstüne oturdum ve ayaklarımı kendime çekip kafamı da dizlerim üstüne koyup gözlerimi kapattım.

Acaba Ecem neyi saklıyordu, Burak'la ilgisi neydi, niye bizden gizleme gereği duyuyordu, Burak denen herif onu tehdit falan mı etmişti. Yada gerçekten dediği gibi mi olmuştu her şey. Kafamda bir sürü cevapsız soru dönüyordu. Ne yapmalıydım, Ne yapmalıyım. Biraz bu düşüncelerden kafamı sakinleştirmek için gözlerimi kapatıp uyumaya çalıştım..
_______________________________________________________________________

Ne kadar uyuduğuma dair hiç bir fikrim yoktu. Rahat bir pozisyonda uyumadığım için her yerim tutulmuştu. Ayağa kalkıp bir kaç esneme hareketi yapıp vücudumu rahatlatmaya çalıştım. Odadan çıkıp merdivenlere doğru ilerledim;
-Hadi ama gerçekten mi bu kadar uyumuş olamam.

Okul bomboştu, kimse yoktu. Bir umut kapıya doğru ilerleyip açık olup olmadığına baktım. Lanet olsun ki kapalıydı, tekrar merdivenlere yönelip sınıfın yolunu tutmaya başladım. Çantamdan telefonumu çıkartıp ekranı açtım. Rehbere girip birilerini ararsam belki beni gelip alabilirlerdi. Buraya yeni taşındığımız için ve çevremizin pek olmamasından dolayı sadece Ecem ve Duru vardı. Onlara hala sinirli olduğumdan aramaktan vazgeçtim. Telefonumu çantama geri koyup, sınıftan çıktım. Pencerelere bakmaya gittim belki oradan dışarı çıkabilirdim. Teker teker pencerelere baktım. Alt kattakilerin hepsi demirlerle kapalıydı. ve çıkmam imkansızdı . Bir insan neden pencereli demirler ki. Bir şarkı mırıldanarak yukarı kata çıkmaya başladım, bir umut yangın merdiveninin açık olacağını düşünüyordum. Koridorun sonunda yangın kapısını görünce hızla oraya gittim. Hafif kapıyla didiştikten sonra açıldı. Gerçekten kapı benimle sert dövüşüyordu! Kanter içinde kalmıştım. Düşümceme hafiften güldüm. Merdivenlerden bir ses duyunca kafamı hafif uzatarak dinlemeye çalıştım;

-Hızlı olsanıza çabucak işimizi bitirip gidelim şuradan...

Devamını duyamadan kafamda hissettiğim bir darbe ile gözlerim kapandı.

______________________________________________________________________

TAM BÖLÜM BİTİRMELİK AMA MİNNOŞ KALBİMİZ KALDIRMADI.  OKUMADAN ÖNCE SÖYLEYİN BAKALIM SİZCE KİM DERİNİ BAYILTTI??

___________________________________________________________________

-Burak abiciğim sen salak mısın ne diye kızın kafasına vuruyorsun.
-Ne biliyim ben birden görünce tedirgin oldum vurdum kafasına.
-Kendine gelmiyor hastaneye mi götürsek?
-Biraz daha bekleyelim kendine gelmezse götürürüz.
-Bence onu burada bırakıp gidelim.
-Neden Burak?
-Bakın bu kız bu sabah sorunlu birine benziyordu . Sizde bugün gördünüz kantinde Hande'yi nasıl yere itti.
-Offf oğlum bir sus ya. Bizde geçmiş ciddi ciddi dinliyoruz.