Darkest Love

Chapter Eleven

(A/N) Almost there

XAIY

I am here at the Veranda, staring at my phone as if I'm waiting for someone's call, I don't know if I can talk to him personally

I have already decided, I'm gonna call him once again and ask for his presence where we possibly meet

Hindi tumagal ng anim na ring at sinagot rin niya ka agad

"A-ah, h-hello?"

"Hmm?"

"Magkita tayo sa T-tree house, ngayon na, I just want you to make things clear with me, you don't have to say anything, I'll wait you" agad kong pinatay ang tawag at ilang beses huminga ng malalim

---
Tahimik akong naka subaybay sa Tree house, nasa harap ako nito, sana lang ay ma alala ko na ang lahat yun ay kung ipapa alala na niya.

"I can do this" I said

Katulad ng dati ay walang kahirap hirap na nakapasok ako sa Tree house, umupo ako sa sofa at matamang ipinikit ang mata para pakalmahin ang sarili.

Nakarinig ako ng yapak papalapit sa akin kaya dahan dahan kong iminulat ang mga mata ko. Hindi pa nakakalapit ay amoy na amoy ko na ang napaka bango niyang amoy. Umupo siya sa katapat ko ng seryoso lang ang mukhang nakatitig sa akin.

"Mr Dar- w-what should I call you?" Tumikhim siya saka ginulo ang buhok

"You used to call me L" malamig na sabi niya, Napalunok ako at bahagyang kinagat ang labi

"O-okay L" tumaas ang kilay niya, siguro ay dahil na rin sa gulat

"Hmm?"

"U-uhm,?" Bumuntong hininga ako

"What?" Ganyan ba siya makipag usap sa akin noon?

"Are you still my b-boyfriend?" Diretso kong tanong,

Katahimikan ang namayani sa pag itan namin, hindi ko alam pero kinakabahan ako

"Am I?" Balik na tanong niya kaya napatitig ako sa kaniya, umiwas siya ng tingin

"H-hindi ko alam" ang tanga ng sagot ko

"You're still my girl" bumuntong hininga siya, I bit my lower lip as I stare at him with a teary eye

tumulo ang luha ko, nakatitig siya sa akin, ramdam kong gusto niya akong lapitan pero pinipigilan niya "kaya mo bang tulungan akong maalala ka?" My voice cracked as I said those words. "Please?" I wipe my tears away but it didn't stop streaming down to my cheeks

Kahapon ko pa gustong makausap siya at ngayong nasa harap ko na siya, bakit parang ayaw naman niyang ipa alala sa akin ang mga bagay na gusto kong malaman at maalala?

"It's okay if you don't want to. I will-

"I love you" parang sumabog ang puso ko dahil sa sinabi niya, tatlong salita lamang iyon pero parang gumuho ang lahat ng kabang kanina ko pang iwinawaksi

"And I will still love you even more. you still my L my Love" Napansin ko ang mata niyang kumikislap dahil sa namumuo niyang luha umiwas siya ng tingin nang hindi ako makasagot.

"Bakit hindi mo agad sakin sinabi?" Mahinang tanong ko

"Sorry Xaiy," this time ay nilingon na niya ako. It feels weird, I still don't remember him

"I can't remember you even if I wanted to" bumuntong hininga siya

"Should I introduce myself to you?"

"Please do" sabi ko matapos punasan ang sariling luha

"Zaccaues Xine Dela Cuesta, the day that I invited you for breakfast. That must be our 3rd anniversary"

"Nung nagsimba ako? I mean tayo?" Tumango naman siya

"Can you remember now?" Nakikita kong malungkot siya, hindi ko na kailangan pang itanong iyon dahil ako mismo kitang kita ko.

"Hindi"umiling ako at tumayo na. Ayaw ko na ng ganitong sitwasyon gusto ko ng umuwi. Ang bigat bigat sa pakiramdam ng nakikita siyang ganito.

"Where are you going?" Malamig na tanong niya ng malampasan ko na siya, tumigil ako sa paglalakad pero hindi ko siya hinarap

"Uuwi na ako, this doesn't make any sense-

Shit! Hindi ako makahinga ng maayos ng bigla nalang niya akong niyakap mula sa likuran, nalanghap ko ang napaka bango niyang amoy. I bit my lower lip as i hold his hands around my waist.

"Let me hug you for a while, I've really missed you a lot baby" again, I can't hold my tears kaya tuloy tuloy iyong dumaloy hanggang sa humagulhol ako ng iyak.

"P-please, get off." Niluwagan niya ang pagkakayakap sa akin at ako na mismo ang kumalas mula sa pagkakayakap niya.

Iniwan ko siya sa loob ng tree house habang ako naman ay walang tigil ang luha sa pagdaloy habang naglalakad pauwi.

Hindi ko siya maalala pero bakit ganto nalang ako ka emosyonal pagdating sa kaniya.

"Sorry but I can't love you, I can't love you yet" bulong ko habang tumatakbo palayo sa taong dapat ay mahal ko, pero hindi ko kayang gawin dahil ako mismo hindi siya maalala.

To be continued...

16 days before 12
Getch