Villain Deku Bkdk (with Oc)

14. Bölüm

Tsukiden:

Çok fazla kargaşa çıkarmadan kaçmayı başarmıştık. Sonunda Eva ve kailayı görebildiğim için mutluyum hehe.

Eskiden yaptığım gibi arka sokaklarda dolaşıyordum. Bir ses geldi. Adam öldüme sesi... Hemen oraya koştum. Gitmez olaydım.

İzunun

Üstü

Kanlı

Yerde ki

Cesete

Bakıyor

Ve sadistçe gülümsüyor. Sanırım birileri yoldan sapmaya karar vermiş ha... İzunun seslenmesiyle düşüncelerimden sıyrıldım.

"Tsuki-chan! Bu ne güzel süpriz. Bunları görmeni istemezdim gerçi ama..."

"Sen... Sen ne yaptığının farkında mısın!?"

"Evet! Bence bu daha çok zevkli~"

"Benim tanıdığım İzuku bir karıncayı bile incitmezdi hani? N'oldu sana böyle? Hem biz kendimizce kahramandık... Neden bu pis işleri yapıyorsun İzuku..?" Gözlerim dolmuştu. Evet bende bir Villaindim fakat boş yere öldürmüyordum. Sanki kazık yemişim gibi hissetmiştim.

"Bak tsuki-chan insanlar değişir. Bende değiştim-"

"Ama neden! Neden değiştin ya? Hani biz sonuna kadar beraberdik? Neden benim düşman olarak gördüğüm insanlara dönüştün!? Neden tutamayacağın bir yemin verdin bana. Neden..." Ağlıyordum. Kendimi tutamamıştım. En yakın dostumdan böyle birşey beklemiyordum.

"Herkes bizi Villain olarak biliyorsa işimizin hakkını verelim dedim. Kahraman gibi görünmek istemiyorum. Ben artık hakiki bir villainim tsuki-chan!"

"Eğer öyle diyorsan... Gözünün yaşına bile bakmayacağım! Artık biz diye birşey yok. Sen ve ben düşmanız İzuku." Gerçekten yapabilir miydim? Onun gözünün yaşına bakmadan durabilir miyim ben? Şuana kadar ki en iyi arkadaşımı nasıl heba edicektim ki ben?

"Öyle olsun tsuki-chan. Ama kararını değiştirirsen burda olacağım." Dedi gülümseyerek. Göz yaşlarım hala akıyordu. Kafam zonkluyor birşey düşünemiyordum. Yere çöktüm. Kafamı tuttum.

"Eğer... Eğer kararımı değiştirirsem. Bil ki o zaman ölüm günümdür İzuku." Ayağa kalktım ve arkama bile bakmadan koştum. Koştum ama nereye koştuğumu bilmiyordum. En sonunda birine çarpmamla durdum.

"Önüne baksana la- kuş boku? Hapishaneden mi kaçtın lan!" Bu katsukiydi. Cevap veremedim onun göğsüne yaslandım. Orda ağlamaya devam ettim.

"Oi oi oi. Ne oluyor lan kalksana!"

"Ka-katsuki izu-izukuyu gördüm. O... O bir Villain"

"Oi siz zaten sikik birer Villain değil misiniz?"

"Hayır! Biz en azından birilerini kurtarıyorduk! O çok değişmiş. Sebepsizce öldüyor adamları..."

"Tch... Gel yurda gidelim en azından kulağımı daha fazla kanatmazsın"

"Teşekkürler katsuki"

"Senin için yapmıyorum lan ben! Kulağımı siktin iki dakikada!" Gülümsedim ve yola koyulduk.

(...)

"Aizawa-sensei!"

"Ne var yine" diyerek ögretmenler odsaının kapısını açtı. Beni görünce şaşırmıştı. E haliyle hapisten çıkıp buraya geldim.

"Ne yapıyorsun burda"

"Aizawa-sensei... Ben izukuyla karşılaştım."

"İçeri geçelim öyle anlat"

İçeri geçtik ve koltuklardan birine oturdum. Yanımada katsuki geçti.

"Sokaklarda dolaşırken birinin bağırışını duydum. Bende yardım amacıyla oraya gittim. İzuku ordaydı... Kanlar içinde cesete bakıyordu. No-normalde o ve ben böyle villainler değildik. Anlatmıştım sanırım. Biz birilerini kurtarmak için öldürürdük. Herneyse onunla konuştum neden böyle yaptığını sordum. Bana insanlar değişir dedi. İlk ona inanmadım. Ama o ciddiydi. İnsanları sebepsizce öldütmekten zevk aldığını söyledi" yumruklarımı sıktım. Anlatırken bile sinirim hopluyor. "Biz biraz daha konuştuk, onu yola getirmeye çalışıyordum. Sonuçta en iyi arkadaşımdı. O bana ne dedi inanabiliyor musunuz? Kararını değiştirirsen burda olacağım. Sanki yaparmışım gibi haha. O bana bunu diyince cok sinirlendim ve kaçtım nereye gittiğimi bilmeden sadece koştum. Ta ki katsukiyle çarpışana kadar ve şimdide burdayım..."

"Anlıyorum." İnsan bir teşekkür eder.

İlham nerdesin bacım. O gelene kadar bölüm yok ztn az yazdım hehe

Sövebilirsiniz---->