Bully's Target

Χρόνια μου πολλά. Ή μάλλον λίγα? [13]

Συγγνώμη για την καθυστέρηση!!
Και μην με σκοτώσετε
Ευχαριστώ :)
Υ.Γ. μάλλον θα χρειαστείτε χαρτομάντηλα
______________________________________

Χρόνια μου πολλά. Ή μάλλον λίγα? 

Είναι 3 Νοεμβρίου. Η μέρα που γεννήθηκα πριν 17 χρόνια. Και η μέρα που θα πεθάνω

Είμαι κουρασμένη και πονάω. Όχι μόνο ψυχικά αλλά και σωματικά. Περισσότερο, βέβαια, ψυχικά

Από τότε που έγινε αυτή η 'συζήτηση' με τον Μάρκο, τα πράγματα έχουν χειροτερέψει κατά πολύ

Τι εννοώ? Στο σχολείο ξεκίνησε πάλι να κάνει αυτά που έκανε παλιά. Να με μειώνει, δηλαδή, και καμιά φορά να με χτυπάει. Έχω και τις τάνες να με χτυπάνε και να με βρίζουν/μειώνουν γιατί τους κλέβω και καλά το κελεπούρι

Από την άλλη, τα πράγματα στο σπίτι δεν έχουν καλυτερεύσει. Αντιθέτως, έχουν χειροτερεύσει. Με τους γονείς βρισκόμαστε σε συνεχείς αντιπαράθεση και τσακονώμαστε για τα πιο μικρά και ανούσια πράγματα. Εννοείται βέβαια το ξύλο δεν λείπει

Επίσης να πω πως τώρα τελευταία δεν πολυτρώω. Δεν είναι επειδή θέλω να χάσω κιλά ή κάτι τέτοιο. Απλά δεν πεινάω. Δεν έχω όρεξη. Είμαι λίγο σαν κινούμενο ζόμπι μιας και ούτε τρώω, ούτε κοιμάμαι, ούτε έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Θα μπορούσες άνετα να με χαρακτηρίσεις ζωντανή-νεκρή

Δεν κοιμάμαι επειδή διαβάζω γιατί, χελλοου? πάω τρίτη λυκείου και δίνω πανελλήνιες. Πρέπει να διαβάσω. Δεν μπορώ να αφήσω μερικούς ανθρώπους στην ζωή μου να με εμποδίσουν από το να σπουδάσω

Τέλος πάντων, και που λέτε το σκέφτομαι εδώ και καιρό αυτό και νομίζω ήρθε η ώρα να γίνει. Σκεφτόμουν και χαρακιές αλλά ποτέ δεν έκανα. Θα άφηναν ίχνη και ποιος άκουγε την μάνα μου μετά. Αφήστε που θα πονούσαν. Αν και αυτός ο πόνος δεν θα ήταν τίποτα μπροστά σε αυτό που έχω ζήσει. Τουλάχιστον τώρα θα πεθάνω ανώδυνα. Και επιτέλους θα ηρεμήσω

Τα μόνα άτομα για τα οποία λυπάμαι είναι η Αγάπη, η οποία θα πιστεύει... Δεν ξέρω και εγώ τι θα πιστεύει με αυτό που της έστειλα. Το μήνυμα έλεγε 

Heyy, 
πως είσαι? πως ήταν η μέρα σου? 
ελπίζω και στα δύο η απάντηση να ήταν θετική
Έχουμε απομακρυνθεί λίγο αλλά για πάντα θα είσαι η πρώτη μου i-bff. Always remember that (=πάντα να το θυμάσαι αυτό)
Το ξέρω ότι δεν έχουμε συναντηθεί αλλά κάποια στιγμή θα γίνει και αυτό. Ίσως όχι σε αυτή τη ζωή, σε κάποια άλλη σίγουρα
Σε ευχαριστώ που ήσουν δίπλα μου όσες φορές σε χρειαζόμουν και συγγνώμη που σε έπριζα με τα προβλήματά μου
Αυτοί οι 3 μήνες που μιλάμε ήταν μία ευλογία. Πραγματικά πιστεύω ότι σε έστειλε ο Θεός. Και τον ευχαριστώ πολύ για αυτό
Βρίσε με, μίσησέ με, κάνε ό,τι θες, αλλά να ξέρεις ilysm sis
Δεν αντέχω άλλο σε αυτή τη ζωή. Και ακόμη και αν μου πεις ότι μπορώ να σπουδάσω και να φύγω, όχι δεν μπορώ. Δεν έχω αυτή την οικονομική άνεση. Και να μείνω σε αυτό το σπίτι, είναι κακό. Για την ψυχολογία μου, για την σωματική μου ακεραιότητα, για μένα
Θα μου λείψετε πολύ και εσύ και τα παιδιά, ακόμη και αν δεν τους έχω ακούσει/μιλήσει
Τα λέμε σε κάποια άλλη ζωή
I love you <3
With much love,
your Nikol

Το άλλο μήνυμα που έστειλα, πήγε στην Αγγελική. Η δεύτερη i-bff μου που μέσα σε ένα μήνα δεθήκαμε πολύ. Το μήνυμα ήταν παρόμοιο. Δεν χρειάζεται να το ξαναγράφω εδώ

Είναι κακό αυτό που κάνω, το ξέρω. Και μπορεί να ακούγεται εγωιστικό, αλλά το κάνω για εμένα. Για να είμαι για μια φορά στην ζωή μου χαρούμενη και χαλαρή. Βλέπετε, δεν μπορούν όλα στην ζωή να είναι ρόδινα

Τα μάτια μου έχουν πρηστεί, έχουν κοκκινήσει και έχουν γίνει βρύσες. Το πρόσωπό μου είναι λουσμένο από τα δάκρυα, το ίδιο και ο λαιμός μου και τα ρούχα μου. Ο λαιμός μου καίει και είναι λες και έχει αγκάθια -δεν ξέρω αν με νιώθετε-

Ακούω ήχους αλλά δεν δίνω σημασία. Βλέπω μία αγορίστικη φιγούρα και με την άκρη του ματιού μου διαπιστώνω πως είναι ο Μάρκος. Υπέροχα. Αυτός μου έλειπε τώρα

Τον είδα που με είδε αλλά εννοείται δεν είπε κάτι. Πήγε και έκατσε λίγο παραπέρα από εμένα. Δεν του έδωσα σημασία και πήρα μια βαθιά ανάσα

Σηκώθηκα και πλησίασα τον 'γκρεμό'. Στην ουσία ήταν η άκρη του βράχου και κάτω είχε κι άλλες πέτρες/εξωχές και μερικά φυτά

Γυρνάω έτσι ώστε όταν πέσω, να πέσω με την πλάτη, κλείνω τα μάτια μου και παίρνω μια βαθιά ανάσα

Έτσι όπως είμαι έτοιμη να κάνω ένα βήμα πίσω για να πέσω, νιώθω δύο χέρια στους ώμους μου και μία φωνή να μου λέει 

? : "Μην το κάνεις"

Εννοείται ήταν ο Μάρκος. Ένα πράγμα δεν με αφήνει να κάνω. Βγάζω τα χέρια του από πάνω μου και λέω

Νικόλ : "Γιατί? Έναν λόγο πες μου"

Μάρκος : "Επειδή δεν θέλω"

Νικόλ : "Χαχ βλέπεις πως τα κάνεις όλα για εσένα? Δεν πάω να αυτοκτονήσω για εσένα ούτε για κανέναν άλλο. Το κάνω για να ηρεμήσω. Αυτό δεν μπορείς να καταλάβεις. Γιατί η ζωή σου ήταν πάντα ωραία. Δεν έχεις ζήσει αυτά που έχω ζήσει εγώ. Δεν σου έχει κάνει κάποιος άκυρος την ζωή κόλαση χωρίς λόγο. Δεν το έχω πει σε κάνεναν αυτό αλλά κοίτα. Έχεις την πρωτιά σε αυτό. Σε μισώ", λέω με δάκρυα στα μάτια και τρεμάμενη από το κλάμα και την ένταση φωνή

Ενώ πριν είχε απομακρυνθεί και τραβούσε τα μαλλιά του, με το που ακούει την τελευταία μου πρόταση σταματάει, γυρνάει να με δει και έρχεται μπροστά μου ενώ πιάνει το πρόσωπο μου με τα χέρια του

Μάρκος : "Τι είπες? Πες το πάλι"

Δεν ήταν ούτε θυμωμένος ούτε με ένταση. Μίλησε ήρεμα παραδόξως

Νικόλ : "Τώρα είσαι και κουφός? Σε μισώ. ΣΕ. ΜΙ.-"

Και πριν προλάβω να τελειώσω την πρότασή μου νιώθω τα χείλη του στα δικά μου

_____________________

Αλοχααα

Μπουυυυμμμ να το το φιλάκι 😏

Σορρυ για την καθυστέρηση αλλά είχαν ανοίξει τα σχολεία και έπεσε μετά από καιρό κανονικό διάβασμα χαχαχ

Τι μου κάνετε? Πως είστε? Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο?

See yaaa

~ Lex <3