Bully's Target

Κανείς δεν μπορεί να μιμηθεί την φωνή μου [18]

Previously...

Μάρκος : "Δεν ξέρω τι περνάς, ούτε τι σκέφτεται το μυαλουδάκι σου, αλλά θα το περάσουμε μαζί ό,τι και να είναι αυτό. Και δεν χρειάζεται να μου πεις τίποτα. Εντάξει? Αυτό σου το υπόσχομαι", είπε ενώ μου έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο και με ξαναπήρε αγκαλιά

Μην δίνεις υποσχέσεις που δεν μπορείς να κρατήσεις Μάρκο...

Now...

Αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη. Αλλά εντάξει, το παραδέχομαι, ήταν γλυκό αυτό που είπε

Απλώς δεν είμαι σίγουρη αν το εννοεί. Δεν γίνεται βρε παιδιά από την μία να μου φαίρεται σκατά και από την άλλη να κάνει λες και είμαστε κολλητάρια. Πφφφ είμαι πολύ μπερδεμένη

Μετά από λίγο απομακρύνεται και μου λέει

Μάρκος : " Έλα πάμε μέσα να πέσουμε για ύπνο"

Νικόλ : "Δεν νυστάζω. Πήγαινε εσύ αν θες"

Τον λυπάμαι λίγο γιατί τον ξύπνησα και πρέπει να ασχολείται και με εμένα. Αλλά η αλήθεια είναι πως του απάντησα λιγουλάκι απότομα. Με έχουν επηρεάσει οι σκέψεις μου φαίνεται

Μάρκος : " Έλα, πάμε μέσα τότε γιατί έχει κρύο"

Νικόλ : "Δεν κρυώνω. Πήγαινε εσύ αν θες", του απαντάω με τα ίδια, σχεδόν, λόγια

Η δυσανασχέτηση και η κούραση στο πρόσωπό του ήταν εμφανή. Παρολαυτα δεν το έβαζε κάτω

Μάρκος : "Θες μήπως να πάμε μέσα και να δούμε μία ταινία?"

Νικόλ : "Σου είπα δεν θέλω. Αν θες εσύ, πήγαινε. Θέλω να μείνω έξω", λέω ενώ στην πραγματικότητα δεν ξέρω τι θέλω και δεν θέλω

Μάρκος : "Σταμάτα να είσαι τόσο επίμονη βρε κοπέλα μου!"

Νικόλ : "Α δηλαδή τώρα εγώ είμαι επίμονη επειδή θέλω να μείνω έξω αντί να μπω μέσα?"

Μάρκος : "Ξέρεις κάτι? Άστο", λέει ενώ φεύγει και πάει στο δωμάτιό του

Επιτέλους ηρεμία πάλι

Επιστρέφω σε αυτό που έκανα, δηλαδή να βλέπω την θέα -έχει και ωραία θέα ο βλάκας-. Την πόλη εννοώ βρε παιδιά. Όχι τον ίδιο. Αμάν και εσείς, κατευθείαν

Έχει περάσει κανά 10λεπτο από τότε που με άφησε και ξαφνικά ακούω την φωνή του ενώ σταδιακά ακούγεται όλο και πιο καθαρά-δυνατά

Μάρκος : "Εεε εντάξει δεν υπάρχεις"

Νικόλ : "Τι έκανα πάλι?", λέω κουρασμένη από την συμπεριφορά του καθώς γυρνάω να τον δω