Bully's Target

"Δεν πρόκειται να το μετανιώσω" [32]

Μπήκαμε μέσα, ανεβήκαμε τα σκαλιά και φτάσαμε έξω από το δωμάτιό μου

Το πάμε εναλλάξ βλέπετε. Μία στο δικό μου, μία στο δικό του

Βγάζω το κλειδί από το τσαντάκι, το βάζω στην πόρτα, την ξεκλειδώνω, την ανοίγω και μπαίνω μέσα

Χωρίς να κοιτάω πίσω μου για το αν έχει μπει και ο Μάρκος, πάω στο κρεβάτι μου και ξαπλώνω με πλάτη έτσι ώστε να κοιτάω το ταβάνι, ενώ αφήνω την τσάντα μου να πέσει στο πάτωμα

Σούπισα τα δάκρυά μου από πριν και συνέχισα να κοιτάω πάνω. Έκλεισα τα μάτια για να μην κυλίσουν κι άλλα, αλλά δυστυχώς κύλισαν. Και έτσι όπως πήγα να τα σκουπίσω, ένιωσα τον Μάρκο να κάθεται και να ακουμπάει το χέρι του στο πρόσωπό μου για να σπουπίσει τα δάκρυα

Άνοιξα τα μάτια μου και τον είδα. Να κάθεται μερικά εκατοστά μακριά μου με ένα λυπημένο βλέμμα. Το χέρι του να χαϊδεύει το μάγουλό μου και εγώ το χέρι του

Νικόλ : "Έλα εδώ", είπα ενώ άνοιξα τα χέρια μου για αγκαλιά

Και ξάπλωσε πάνω μου. Με πέθανε λίγο αλλά ήταν γλυκούλης μωρέ

Ένιωθα την αναπνοή του στον λαιμό μου και ανατρίχιαζε όλο μου το είναι αλλά δεν με πείραζε. Ήταν ωραία. Και που και που μου άφηνε φιλάκια εκεί

Και εγώ του χάιδευα τα μαλλιά και την πλάτη

Και που λέτε το έχω σκεφτεί καλά. Και θέλω να το κάνω. Με τον Μάρκο. Δεν ξέρω αν θεωρείται νωρίς ή όχι, αλλά μου βγάζει μια σιγουριά αυτός ο άνθρωπος

Νικόλ : "Μάρκο, να σε ρωτήσω κάτι?"

Μάρκος : "Ρώτα ελεύθερα"

Νικόλ : "Έχεις προφυλακτικά?"

Μάρκος : "Τι τα θες?", είπε ενώ γούρλωσε τα μάτια του και σηκώθηκε από πάνω μου

Νικόλ : "Τι τα θέλει ο κόσμος τα προφυλακτικά ρε Μάρκο?", είπα ενώ στηρίχτηκα στους αγκώνες μου

Μάρκος : "Σωστό κι αυτό. Εμείς οι δύο εννοείς να....?"

Νικόλ : "Ναι Μάρκο. Τα θέλω για εμάς. Για να κάνουμε μπουρεκάκι. Τράβα τώρα στο δωμάτιό σου να πάρεις"

Μάρκος : "Ποιος είπε ότι έχω?"

Νικόλ : "Αν δεν έχεις εσύ, τότε θα έχουν οι άλλοι. Είστε τρία αγόρια. Δεν γίνεται να μην έχετε καθόλου"

Μάρκος : "Σωστή σωστή. Καλά, πάω", είπε και έφυγε

[...]

Κανά 5λεπτο αργότερα ακούω έναν χτύπο στην πόρτα και σκέφτομαι Επιτέλους ήρθε