Eşimiz bize danışmadan eve misafir davet ettiğinde içimizde ‘değersizlik’ duygusu oluşur. Bu duygu bizi tetikler ve öfkeleniriz. Öfkelenmemizin nedeni masaya koyacağımız fazladan bir tabağın zahmeti değildir;
adamdan sayılmamak, fikri sorulmamak, kâle alınmamaktır. İsteriz ki,
“Hanım işten arkadaşımı yemeğe çağırayım diyorum, ne dersin? Senin için de uygun mudur?” desin.
Varlığımızı önemsesin. Çocuklarda da durum aynı aslında.
Evimizle, ailemizle, çocuğumuzun odası, eşyaları, eğitim hayatı, arkadaşlarıyla ilgili kararlar alırken ona danışmıyor ya da yalancıktan danışıp kararı doğrultusunda hareket etmiyorsak çocuğumuz kendini ‘değersiz’ hisseder. İçten içe bize öfke besler. Ondan sonra da
‘Bu çocuk neden agresif?
Neden benimle inatlaşıyor?
Neden tepkisel davranıyor?
Neden sözümü dinlemiyor?’ der dururuz.
Unutmamak gerek; değer görmek için değer vermek gerekir.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EVLİLİK
General FictionEvlilik hakkinda önemli notlar... *Bölümler birbirinden bağımsız. Alıntıladığım sayfanın instagram hesabı; @dava_islam_ @ilanihayeumutlar
