Locked by You

Chapter 8

A year ago

"No, mom!" pasigaw na sabi ko ng matapos nila akong kausapin ni Daddy.

"Honey, calm down." malambing na sabi ni Mommy kahit na naghihisterya na ako sa harapan niya!

"Calm down? How can I come down when it's my fucking life we are talking about!" di ko na talaga mapigilan ang sarili na magtaas pa ng boses.

"Watch your words, young lady! Yes, it is for your future that's why we are doing this!" nabigla ako sa sigaw ni Dad. It is the first time he shouted at me. Kahit anong kasalanan ko noon, never nya akong sinigawan ng ganito.

Lumandas ang luha sa pisngi ko. I can't imagine nagawa nila akong ipagkanulo.

Our company is at stake right now. Dahilan ng pagpilit niya sa akin sa kasalang ito. Bilang isang anak, responsibilidad ko raw na isalba ang kompanyang bumuhay sa akin.

"You will meet him next week. And I expect you to be at your best behavior, Lucinda." malamig na turan ni Daddy.

Di na ako sumagot pa at iniwan ko na sila para dumeretso sa kwarto.

Agad namang lumapit si Cholo sa akin. Siguro nagtataka bakit ako umiiyak. Hinagkan ko muna sya bago ibinaba.

Kinuha ko ang phone ko habang humihikbi.

"Hello?" sagot ni Lanie na kaibigan ko.

"L-lanie, anong gagawin ko?" patuloy pa rin sa pag-iyak.

"Eliz! Bakit anong nangyari? Are you crying?" agad niyang tanong.

Ikinuwento ko naman sa kanya ang mga naging sagutan namin ni Dad kanina.

"Why don't you just give it a try, you know. Baka magustuhan mo kung sino mang ipapakasal sayo di ba? And I don't think tito will marry you off to someone who isn't decent." pag-aalo ni Lanie sa akin.

"Ayoko." sagot ko pa rin kahit alam kong wala na akong magagawa pa.

"Mame-meet mo sya next week, right? At least give it a go." pagpipilit niya pa rin sa akin.

Nakatulogan ko na ang pag-iisip kung ano ba talaga ang dapat gawin.

I love my freedom. It is only the reason kung bakit wala akong sinasagot sa mga manliligaw ko. And besides, I'm still 22! Very young to get tied.

Ang araw na pala na to ang supposed date namin ng lalaki na yun. At wala akong balak na pumunta.

Sa mga nagdaan na araw. Di ko pinapansin sila Mommy at Daddy, kahit ba kita na nag-eeffort silang kausapin ako. Tango at iling lang ang isasagot ko.

"Ma'am, gising na po raw kayo." tawag ni Ate neng sa labas ng kuwarto ko.

Umirap lang ako. Bumangon na ako, not to obey but to escape.

Yup, papalamig muna ako ng ulo. Gusto ko munang mapag-isa at umalis. Again, I very much love my freedom just to give it up. Call me selfish. Pero di ko talaga kaya ang pinapagawa nila Dad sa akin.

Nakalabas ako ng mansion ng di nila napapansin. Nakapag-book na rin ako ng flight patungog kahit saan basta malayo sa lugar na to.

At ngayong nakabalik na ako sa pinagmulan ko, di ko alam kung anong mararamdaman. Isang taon na rin akong walang balita about Mom and Dad. Miss na miss ko na sila. Are they mad at me? How's the company doing? Is it the sign na kailangan ko ng bumalik?

"I'm so sorry, sir. Dahil po siguro ito sa pagloloko ng system namin kaya hindi na-confirm" sabi ng receptionist na nakapagbalik sa akin sa kasalukuyan.