Zorla Güzellik Olur (Aşk-ı Bela Serisi 2)

BÖLÜM 6

Selamın aleyküm pofuduklarım. ♡

YAZARDAN

Beyza Emre'nin yanından çıkıp direk kendi ofisine geçmiş, ceketini aldığı gibi çıkmayı planlıyordu.
Ama çıkamadı. Çünkü Emre onun ardından gelmiş, kapıyı kapatmıştı.

Beyza'nın onu dinlemeden gitmesini istemiyordu.
"Beyza ben-''

" Bir şey demenize gerek yok Emre Bey. Sonuna kadar haklıydınız. Ben sadece bir çalışanım. Böyle olacağını tahmin etmemiştim. Tekrardan özür dilerim. " Beyza ne kadar bir şey olmadığını söylese de Emre sesindeki kırgınlığı anlamıştı. Sadece kendini affettirmek istiyordu.

" Lütfen Beyza. Dinle beni. Bak ben bir anlık sinirle dedim. Dediklerimde ciddi değildim. Öyle konuşmamam gerekirdi. Dediklerim için çok pişmanım. Özür dilerim."

Beyza daha fazla uzatmak istemiyordu. Çünkü sabahtan beridir sadece bir fincan kahve içmiş,midesi açlıktan ağrımaya başlamıştı.

" Önemi yok Emre Bey. İzin verirseniz gidebilir miyim artık? "

" Tabi ki. Eve bırakmamı ister misin? "

Beyza onun bu kibar haline şaşırmıştı.

"Hiç gerek yok. Teşekkür ederim." diyerek tebessüm etti.

"Peki o halde. En azından otoparka kadar götüreyim seni." Emre sevimlice sırıtmıştı.
Beyza onun bu halini çok tatlı bulmuş ve kabul etmişti bu teklifi.

Beraber asansöre bindiler ve otoparkın olduğu - 1'e bastılar.
Sessiz geçen bir kaç dakika sonra asansör durmuştu.

" Teşekkürler Emre Bey. Geldik zaten tek başıma gidebilirim."

"Evet geldik. Yani arabaya gidene kadar da yanında gelebilirim. Değil mi çarpık bacak?" yine eski ukala haline dönüştü. Beyza göz devirip bir şey demedi.

Biraz yürüdükten sonra duraksadı.

"Ne oldu Beyza, iyi misin?"

Aç olduğu için başı dönmüştü. Ama bunu Emre'ye söyleyecek değildi.

"Bir an başım döndü. Bir şeyim yok."

Emre kızı baştan aşağı sözdü. Ama neden başı döndüğünü anlamadı.

Beyza arabasının önüne gelmiş, çantasından anahtarını arıyordu. Emre'ye döndü.

"Tekrardan teşekkür ederim Emre Bey. İyi geceler."

Emre gülümseyerek başını salladı ve Beyza'nın arabaya binmesini bekledi.
Arabanın kapısını açtığı an genç adamın hiç beklemediği bir şey olmuştu. Genç kız yere yığılmış, hareketsizce yatıyordu.

Hemen yanına koştu. Başını dizlerinin üzerine koyup iki eliyle yüzünü kavradı.

"Beyza? Ne oldu kendine gel." diyerek suratına hafif bir tokat attı. Ama kız bana mısın demedi. Bugün o kadar acıkmış ve yorulmuştu ki şuan bilinci açık olsa bile ne gözünü açacak ne de bir kelime edebilecek hali yoktu.

Evet dışarıdan biri görse bayıldı sanırdı. Ama bayılmamış yorgun düşmüş ve kendini yerde bulmuştu.

Emre'ye iyi olduğunu söylemek istedi ama buna mecali yoktu.

Emre onun neden bu halde olduğunu bilmediği için telaşlanmıştı. Telefonunu çıkarıp Ateş'i aradı. Bu saatte Poyraz uyumuş olurdu o yüzden en iyisi Ateş'e haber verip onu yanına çağırmaktı.

"Alo Ateş. Hemen ofisin otoparkına gelmen lazım kardeşim."

"Ne oldu bir sorun mu var?"

"Hayır yani evet. Beyza bayıldı. Hastaneye götürmemiz lazım."