𝑂𝑛 𝑡ℎ𝑒 𝑡𝑟𝑎𝑖𝑙 𝑜𝑓 𝑚𝑎𝑑𝑛𝑒𝑠𝑠

7.On jest inny.

P.O.V Delia

- Przestań zachowywać się jak dziecko i grzecznie przebierz się w to co uszykowaliśmy dla ciebie z Regiem- kolejny raz tego popołudnia usłyszałam zniecierpliwioną Narcyzę.

I kolejny raz zignorowałam ją kompletnie, przewracając stronę jakiegoś słabego romansidła. Udawanie uroczej na śniadaniu przemęczyło mnie do tego stopnia, że wolałam udawać, iż czytam jakieś ścierwo, niż kontaktować się z przyjaciółmi.

Gdyby nie oni mój poranek wyglądałby zupełnie inaczej. Może sama jestem sobie trochę winna, ale kiedy Regulus śmiał powiedzieć, że nie umiem być miła i urocza, od razu wiedziałam, że muszę mu to udowodnić.

Przemęczyłam się z tym, a od teraz miałam wrócić do normalności. Miałam zacząć udawać związek z nim, ale chciałam być w tym czasie sobą, a nie jakąś cukierkową podróbką.

Cyzia uznała jednak, że kontynuowanie tej farsy pozwoli mi wygrać zakład. Dlatego właśnie od dwóch godzin namawiali mnie do założenia pudrowo różowej spódniczki, błękitnej koszuli, białych podkolanówek i  różowych trampek.

Nie wiem co sobie myśleli wybierając ten strój, ale jeśli uważali, że dam się na to namówić, to byli w ogromnym błędzie. Nie potrafili zrozumieć moich tłumaczeń, że Syriusz prędzej zakocha się w mojej naturalnej i zadziornej wersji, bo go to intryguje. Słodkich dziewczyn w różowych kubraczkach miał na pęczki, a jakoś nie zauważyłam żeby latał za którąkolwiek.

Tak czy owak strój miałam już dawno wybrany i powinien idealnie zgrać się zarówno z moim charakterem, jak i z ubraniami Blacka. Nie chciałam jednak bez sensu wykłócać się z blondynką, bo szkoda mi było na to energii. Postanowiłam zrobić inaczej, choć to i tak pewnie wywoła irytację dziewczyny. No trudno, takie życie.

Odrzuciłam książkę na szafkę nocną i rozejrzałam sie po naszym dwuosobowym dormitorium. Było owalne, a jedna ściana była szybą, za która znajdowało się znane jezioro. Czasem przypływała tu nawet sama wielka kałamarnica, ale na dłuższą metę była nudna i męcząca. Dwa duże łóżka w srebrnej ramie i z zielonym baldachimem stały po przeciwnych stronach pokoju. Między nimi znajdowały się ciemnobrązowe biurka, szafki nocne i komody. Jak w większości dormitoriów damskich w naszym pokoju również znajdowała się ogromna garderoba, ale jakoś dwa lata temu podrasowałam ją zaklęciami, aby była bardziej funkcjonalne. Drugie drzwi prowadziły do mrocznej łazienki, a trzecie, na co dzień ukryte pod zielona tapetą, prowadziły do tajnych korytarzy, które odkryłam na trzecim roku. Od razu rzuciłam na nie odpowiednia zaklęcia, dzięki czemu nie było ich np. na mapie huncwotów.

Generalnie w całym pomieszczeniu panował mrok. Zielona tapeta, ciemna podłoga i sufit, kryształowe żyrandole i ciemne kotary nadawały pomieszczeniu niezwykłego klimatu. Lubiłam spędzać tu czas, bo nikt nie zatruwał mi przestrzeni osobistej i powietrza, a Pokój Wspólny był bardzo zatłoczony w godzinach popołudniowych. 

W końcu wstałam i bez słowa podeszłam do łóżka Narcyzy, aby wziąć uszykowane ubrania. Dziewczyna nic nie powiedziała, ale widziałam, jak uśmiecha się pod nosem z satysfakcją. Nie długo będzie mogła pocieszyć się wygraną.

Wraz z naręczem ubrań udałam się do garderoby. Zrzuciłam z siebie czarne dresy i czarna bluzę, zostając w najzwyklejszej czarnej bieliźnie. Nie przewidywałam dzisiaj żadnych bliższych kontaktów z nikim, więc nie przebierałam się w koronki. Zastanowiłam się co powinnam zrobić z włosami i jak sie pomalować, aby zgrywało się to z lekko przesadzoną, ale konkretna i drapieżną stylizacja. Ostatecznie postanowiłam zrobić sobie koka, ale nie takiego idealnego, jaki nosiłam na co dzień. Wysunęłam z przodu kilka pasemek, aby wyglądał niechlujnie i charakternie. Zrobiłam sobie car kreski w wewnętrznych i zewnętrznych kącikach oczu i pomalował rzęsy. Dodałam bezbarwny, miętowy błyszczyk i uznałam, że to wystarczy.