🌸Walking In The Wind🌸Owen Joyner🌸

🌺10🌺

❤💬▶
Lubi to: owenjoyner i 65 936 innych
Lana_ortega Just chilling 😎

Zobacz wszystkie komentarze: 11 736

Unknown1: Chciałabym tak pochillować z tobą❤💙💚💜💛
Unknown2: 😍😍😍
themadisonreyes: Coś się stało, że zostałaś u rodziców?
Unknown3: śliczna 🌿🌿🌿
Lana_ortega: themadisonreyes wszystko jest okej😊
Unknown4: Ty rusz tą dupe i do pracy darmo zjedzie
Owenjoyner: Czemu nie odbierasz😢
Unknown5: 🌸🌹🌷🌺🌿🐸

🌺🌺🌺

Obudziłam się z bólem głowy ale byłam do tego przyzwyczajona. Jak co dzień wstałam z łóżka i  udałam się w kierunku łazienki. Załatwiłam potrzeby i wróciłam do pokoju. Przez cały czas towarzyszył mi dźwięk dzwonka telefonu, aczkolwiek postanowiłam, że oddzwonię jak się ogarnę. Podeszłam pół przytomna do szafy i ją otworzyłam. Zszokowałam się gdy okazało się, że była całkiem pusta. Rozejrzałam się po pomieszczeniu i dopiero teraz do mnie dotarło, że jestem w swoim starym pokoju. 

Zrezygnowana zeszłam na dół do kuchni mając nadzieje, że zastane mamę, jednak nikogo nie było. Spojrzałam na zegar, który pokazywał za dziesięć jedenastą. Zaskoczyło mnie to, że tak długo spałam. Zazwyczaj śpię max do ósmej, ósmej trzydzieści. Wróciłam do pokoju w poszukiwaniu jakichkolwiek moich ubrań. Na szczęście zostało jeszcze jedno pudło, które miałam wczoraj zabrać. Wybrałam pierwszą lepszą koszulkę i krótkie spodnie bo dzisiaj było wyjątkowo gorąco.

Zeszłam na dół pomijając śniadanie i od razu skierowałam się na podwórko. Położyłam się wygodnie na ławce po prostu aby odpocząć. Ostatnio zauważyłam, że choroba nasila się strasznie szybko. Z dnia na dzień czułam coraz większe zmęczenie a ból głowy pojawiał się coraz częściej. 

Sophi: Dzień dobry słoneczko jak się dzisiaj czujesz?

Powiedziała kobieta siadając na ławce o bok mnie. 

Lana: Dobrze. Co właściwie się stało wczoraj, że musiałam zostać?

S: Zemdlałaś więc położyliśmy cię do twojego pokoju. Mieliśmy nadzieje, że się za niedługo obudzisz jednak zostałaś do dzisiaj. Chłopcy, znaczy twoi współlokatorzy chcieli po ciebie przyjechać ale wybiliśmy im to z głowy. Nie chcieliśmy im wszystkiego tłumaczyć zgodnie z twoją prośbą.

L: Dziękuje. A co z Sky?

S: Przepraszam ale musieliśmy jej o wszystkim powiedzieć. - kobieta uroniła kilka łez.

Ja tylko głośnio wypuściłam powietrze i przytuliłam mamę. Nie wyobrażam sobie jak ciężka musiała być dla niej ta sytuacja. Siedziałyśmy tak bez słowa kilka chwili gdy nagle wstała i poszła w głąb domu. 

Około godziny dziewiątej wieczorem do domu wrócił tata. 

Kenny: Ty nadal tutaj?

Początkowo zmarszczyłam brwi nie wiedząc o co mu chodzi. Po paru sekundach doznałam oświecenia i gwałtownie wstałam z kanapy. Zdałam sobie sprawę z tego, że nie zrobiłam nic co było przewidziane na wczorajszy dzień. W mgnieniu oka pobiegłam do pokoju po pudło i telefon. Zbiegłam żegnając się z rodzicami i wyszłam z budynku. Jednak równie szybko wróciłam z spuszczoną głową.

K: Podwieźć cię?

W odpowiedzi jedynie się uśmiechnęłam. Droga minęła dość szybko i przyjemnie. Tata standardowo jak wszyscy pytał o to jak się czuje i co z chorobą. Podczas drogi zerknęłam po raz pierwszy dzisiaj na telefon, który był zawalony tysiącami wiadomości. Nigdy bym się nie spodziewała, że ktoś aż ta będzie się o mnie martwił. Gdy dojechaliśmy na miejsce tata zamiast po prostu się pożegnać powiedział "miłej zabawy". Nie zwróciłam na to zbyt dużej uwagi ponieważ moje myśli zajmowały zaległości w domu. 

Złapałam pudło pod pachę i cudem wgramoliłam się na nasze piętro. Na korytarzu było słychać muzykę dobiegającą z któregoś apartamentu. Od razu popsuł mi to humor. Jednak okazało się, że te dźwięki dochodzą z naszego mieszkania. Szybko zaczęłam szukać po kieszeniach kluczy jednak ich nie znalazłam. Waliłam ostatkami sił w drzwi jednak muzyka był na tyle głośno, że wszystko zagłuszała. Zmarnowana oparłam się plecami o drzwi i zjechałam bezwładnie na dół. Jak na złość akurat ktoś je otworzył a ja poleciałam plecami do tyłu.

🌺🌺🌺