Στην ακρη του νηματος

κεφάλαιο 2

Φτάνοντας στην δουλεία,μιάμιση ώρα αργότερα και μούσκεμα βρήκα στο γραφείο μου να με περιμένει μια στοίβα χαρτιά,και πριν προλάβω να καθίσω η Λόρα με πλησίασε με μία περίεργη έκφραση.

-Έμμα ο στριμμένος θέλει να σου μιλήσει,είπε

Ο στριμμένος ήταν ο προιστάμενος μας που ξεσπούσε τα νεύρα του πάνω στους καημένους τους υπαλλήλους διαρκώς.Πήρα βαθεία ανάσα και μπήκα τρέμοντας στο γραφείο του.Μια ματία στο συνοφρυωμένο προσωπό του με έκανε να καταλάβω οτι σίγουρα δεν με είχε φωνάξει για να μου δώσει αύξηση,και πράγματι βγαίνοντας απο το γραφείο του η διάθεη μου ήταν ακόμα χειρότερη.

Η Λόρα με πλησίασε ανήσυχη-Τί έγινε?ρώτησε

-Με βλέπω να φεύγω κατά τις 22:00 αποδώ σήμερα,της απάντησα και εκείνη κατσούφιασε.

-Έμμα δεν γίνεται πρέπει κάτι να κάνεις,είπε

Της χαμογέλασα,η Λόρα ήταν η μόνη μου φίλη και νοιαζόταν για μένα.-Μην ανησυχείς της απάντησα Δεν έχω και τίποτα να κάνω σπίτι.

-Καλά,μουρμούρισε,πώς θα γυρίσεις όμως?

Η Λόρα συχνά με γύριζε σπίτι καθώς μέναμε σχετικά κοντά.

-Μην ανησυχείς,της είπα,θα πάρω το μετρό δεν υπάρχει πρόβλημα.

-Μήπως θέλεις να σε περιμένω?ξεκίνησε να λεεί αλλά την έκοψα -Θα ειμαι μια χαρά

...................................................................................................

Πράγματι ώρες μετά σταμάτησα να δουλεύω και κοίταξα την ώρα.Είχε πάει 22:10 και άρχισα να μαζεύω τα πράγματα μου.Όλοι είχαν φύγει εκτός απο την κοπέλα στην υποδοχη,την χαιρέτησα και αφού έβαλα το παλτό μου βγήκα μέσα στην κρύα νύχτα.Ο παγωμένος αέρας μπήκε μέσα απο τα ρούχα μου και ανατρίχιασα.Άσπρα σύννεφα κάλυπταν τον ουρανό και έκρυβαν εντελλώς το φεγγαρι.Άρχισα να περπατάω πιο γρήγορα καθώς η νύχτα με ανατρίχιαζε.Μία ώρα αργότερα περπατούσα τον δρόμο για το σπίτι μου σκεφτόμενη τι θα φάω και καταλήγοντας στο να παραγγείλω μια πίτσα και να δω ένα DVD.

Η ζωή μου δεν ήταν πάντα τόσο βαρετή.Μέχρι και πριν απο δύο χρόνια ήμουν ευτηχισμένη.Ζούσα σε ένα μεγάλο διαμέρισμα με τον φίλο μου,είχα πολύ καλό μισθό και ήμουν χαρούμενη.Μάλιστα με τον Νικ σχεδιάζαμε να παντρευτούμε.Ωστόσ μια μέα ξύπνησα και μου ανακοίνωσαν οτί οι γονείς μου και η αδερφή μου η μεγάλη μου αδερφή έχασαν την ζωή τους σε αυτοκινητιστικό δυστήχημα.Και έτσι τόσο απλά η ζωή μου καταστράφηκε απο την μία στιγμή στην άλλη.Έχασα την δουλεία μου,έπαθα κατάθλιψη και ένω ο Νικ στην αρχή με στήριζε,ένα μήνα μετά τον έπιασα στο κρεββάτι με την ξαδέρφη μου.Δεν τον κατηγορώ για κάτι.Το ποίο πιθανόν ήταν να χωρίζαμε ούτως η άλλιως οπότε τουλάχιστον αυτός γλίτωσε απο την μιζέρια.Μία ώρα μετά απο εκείνη την ανακάλυψη μάζεψα κάποια πράγματα μου και μετά εξαφανίστηκα.Με τους φίλους μου ήδη είχα απομακρυνθεί και έτσι έκοψα τις ρίζες με το παρελθόν μια και καλή.

Όση ώρα σκεφτόμουν τα παρπάνω είχα φτάσει σπίτι,ανέβηκα τις σκάλες της παλίας μου πολυκατοικίας για να μπώ στο διμέρισμα μου,όταν με φρίκη συνειδιτοποίησα οτι η πόρτα ήταν παραβιασμένη.

......................................................................................