Στην ακρη του νηματος

Κεφάλαιο 8

Όταν κατάφερα να φτάσω στο ξενοδοχείο τα μάτια μου έκλειναν.Είχα περάσει την μέρα πέρνοντας στην ούσια συνεντεύξεις προκειμένου να μάθω ποία πραγματικά ήταν η Αίρις.Που δεν ήθελε και πολύ φαντασία για να το συμπαιράνει κανείς.Ήταν κακομαθημένη,πλούσια και λίγο αφελής.Κανένας δεν ήξερε γίατι είχε εξαφανιστεί και κανείς δεν είχε δεί ποτέ τους γονείς της.Είχα αρχίσει να κουράζομαι απο την ιστορία και δεν είχα ιδέα πως θα βοηθούσα.

Ήμουν έτοιμη να πέσω για ύπνο όταν ξαφνικά το κινητό μου χτύπησε.

-Ναί?απάντησα 

-Σε σαράντα λεπτά να είσαι κάτω,έχουμε επαγγελματικό δείπνο άκουσα την φωνή του Ντείθ

-Ετοιμαζόμουν να ξαπλώσω,μουρμούρισα

-Αδύνατον,είπε και το έκλεισε

Εκνευρίστικα τόσο πολύ που ήμουν έτοιμη να τον αγνοήσω και να κοιμηθώ αλλά κάτι πάνω του με τρόμαζε πάρα πολύ.Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω.Κάτι στο βλέμμα του μου θύμιζε ρομπότ.Ήταν τόσο άψυχος,ένιωθα πως θα μπορούσα να σκοτώσει εν ψυχρώ κάποιον αν ήταν ανάγκη,

......................................................................................................................................

Αρκετή ώρα αργότερα καθόμουν σε ένα στρογγυλό τραπέζι σε κάποιο πανάκριβο εστιατόρειο μαζί με τους συνεργάτες του Ντειθ.Ήταν ντυμένοι με τον ίδιο ανατριχιαστικό τρόπο και είχαν όλοι το ίδιο κενό βλέμμα.

-Λοιπόν επειδή είμαστε όλοι κουρασμένοι προτείνω να πούμε πολύ επιγραματικά τα διαδικαστικα΄,είπε ο Ντεθ και συφώνησα σιωπηλά.

-Έμμα,έκανες καλά την δουλεία σου από αύριο θα σου δωθεί ένας κατάλογος με κάποια μέρη που πρέπει να επισκεφτείς.Σε αυτό το σημείο να σου συστήσω τον συνεργάτη σου τον Νικ.Δεν μπορούμε να συναντίομαστε καθημερινα και έτσι θα δίνεις σε αυτό αναφορά για ότι χρειαστεί.

Εκείνη την στιγμή γύρισα και κοίταξα το πρόσωπο που μου έδειχνε,Όταν έφτασα απέφυγα να κοιτάξω γύρω μου.Οι συνεργάτες του Ντείθ με τρόμαζαν και έτσι βάλθηκα να παρατηρώ το φαγητό μου.Έτσι λοιπόν δεν μου είχε δωθεί η ευκαιρία να δώ τον άνθρωπο που καθόταν απέναντι μου.

Είχε μακριά μαύρα μαλλία ελαφρώς γκριζαρισμένα στους κροτάφους και πανέμορφα γκριζογάλανα μάτια.Το βλέμα του ήταν άγριο αλλά τουλάχιστον δεν ήταν κενό.

Μου έγνεψε και ανταπέδωσα την χειρονομία

Ο Ντειθ πήρε τον λόγο πάλ

ι-Αυτός είναι ο Νικ θα περνάτε μαζί τις περισσότερες ώρες τις μέρας και θα τον ενημερώνεις για κάθε κίνηση σου.

Μέσα στα επόμενα λεπτά η συνεδρίαση λύθηκεκαι επέστερεψε ο καθένας στο ξενοδοχείο του.

Ξάφνου ένιωσα να ανατριχίαζω.Μόλις είχα μπει στο δωμάτιο μου και έτρεμα ολόκληρη. Δεν ήξερα τι γινόταν αλλά το ένστικτο μου έλεγε να τρέξω μαρκιά και σπάνια έπεφτα έξω