Embracing The Moon

Three

When he said something like punishments?

I thought it was just like me being inside for weeks— that thing always happen to me. Sometimes, ikinukulong ako sa bahay after late isang minuto makauwi.

Something like, hurting the one at fault— from the movies I saw. Madalas ay ginagamitan ng dahas to make them never repeat same action again.

But now?

It's so far from those.

Narito kami sa isang puno, a tall tree. But can be touched at the top because of the ladder which could really help me get it.

And what to do in here?

I SHOULD GET THE HONEY AT THE TOP OF IT.

I observed the movement of bees, napapalibutan nila ang honey na dapat ay kukunin ko. They are loudly buzzing, nagsisilbing babala sa kung sino ang mangingialam sa kanilang tahanan.

Bumalik ang tingin ko sa mga nakapalibot saaking parte ng Generals at namumuno sa kanilang organisasyon.

They supposed to cover their faces in front of me, right?

"A-Are you really sure about t-this, Kaze? Pwede naman akong maglaba o maglinis ng bahay, just not this..."

Kailangan kong magmakaawa sa ngayon, this can either save me o ilulubog nito sa kahihiyan ang apelyido kong Eleanor.

"May nakikita ka bang ngiti sa mukha ko? May ngisi ba? Nakikita mo bang tumatawa kami?" he sarcastically asked me.

"W-Wala, p-pero—"

"Edi gawin mo na. Wala ka naman palang nakita eh, kasalanan mo naman kung bakit mo 'yan kailangang gawin. Sinipa mo ako eh, pati na rin si Theodore!"

"P-Pero you hurt me first! Hindi naman ako ang may kasalanan kung bakit ko 'yon ginawa. Tell me, was it bad to protect myself?" I argued.

Napahagikgik ang ilan na tiningnan lang ng diretso ni Kaze which caused them to stop.

Ang lalaking may pula ang buhok na may bangs sa harap ay nagsalita, "Gawin mo nalang ang parusa mo, Isabelle. Sinasayang mo lang ang oras namin."

"Do not talk when you're not told to, that's the first rule in this organization," I mimicked the voice of the great Rozen.

Muling nagtawanan ang iba. Nawalan ng emosyon ang mukha ni pulang buhok. Napunta nalang ang tingin niya sa puno na kailangan kong akyatin.

"Aakyat ka o ikukuha mo kami ng honey?" Kaze on the other hand said, ipinangkrus ang mga braso. "Ano ba ang problema mo? May suot ka namang protekta sa sarili mo hindi gaya ng pagkuha ko niyan."

I sighed in disbelief, parang kung anong pinagtahi-tahing plastic ng basura ang suot ko. It wasn't used pero ang nipis sa pakiramdam, baka kasi pumasok ang mga bubuyog. Para silang gumawa ng improvised space suit para sa pag-akyat ko. Siguradong magagalit si mom kapag nakitang may peklat ang katawan ko.

"This is a suicide. You secretly want me dead, don't you?" Pinagtaasan ko sila ng kilay.

"Rule number 2, no speaking in English here Isabelle, people might suspect you planning a conspiracy against our organization," the red hair spoke— ginaya niya rin ang boses ni Kaze kanina. I did not even noticed him there para masaulo niya ang sinabi nito! Sa tingin ko ay dapat purihin ko ang pag-camouflage niya.

"Oo na. Magtatagalog na," I scowled at him.

"At gagawin mo na ang sinasabi ko, Isabelle," Kaze interrupted.

Ngumisi ako. "Gagawin, because?"

Nagsihagikhikan muli ang kaniyang mga kasamahan. Dalawang segundo lang ay nasa harap ko na bigla siya at bumulong sa aking kaliwang tenga, "Gagawin mo o iuuwi kita sainyo?