Take my soul and fix me

κεφάλαιο 13

Μάρκος

«Πρώτη φορά βλέπω τον Θάνο έτσι, ξέρω όμως ότι είναι σε καλά χέρια. Αχ ρε Λυδία μας έχεις αγχώσει όλους, σε παρακαλώ πρέπει να συνέλθεις είσαι τα πάντα για εμένα, δεν μπορώ να σε χασω. Εγώ φταίω, έπρεπε να το είχα καταλάβει,έπρεπε να είχα έρθει νωρίτερα. Μα πώς να το ξέρω; Ήξερες.. ήξερες βλάκα τα σημάδια ήταν εμφανείς ,ο πατέρας της ήταν για δέσιμο αργά η γρήγορα…… Ευτυχώς νιώθω το χέρι της να σφίγγει το δικό μου και σταματάει η νοητή πολυλογία μου.»

-Λυδία μου.

«την βλέπω να τρεμοπαίζει τα μάτια της και αμέσως μετά λέει το όνομα μου, είμαι τόσο χαρούμενος που ακούω την φωνή της που λίγο έλειψε να σηκωθώ και να χορεύω από την χαρά μου.»

-Μάρκο γιατί κλαίς;

-Κλαίω; Ποιος είπε ότι κλαίω;
«Αμέσως γράφω μήνυμα στον Θάνο ότι ξύπνησε και επικεντρώνομαι πάλι σε αυτή. Ακόμα όμορφη.»

-Μάρκο Παΐβανά μη με δουλεύεις εμένα. Πες μου τι έγινε;

-Νομίζω ότι πρέπει να ξεκουραστείς λίγο ακόμα. Δεν… «την βλέπω να με  αγριοκοιτάζει. Της χαμογελάω αλλά επιμένω στην αρχική μου κουβέντα.»

-Σε παρακαλώ πρέπει να μάθω.

-Δε θα σου πω όμορφη, όχι ακόμα τουλάχιστον και όχι μόνος μου. «Την βλέπω να προσπαθεί να πει κάτι αλλά εκείνη την ώρα μπαίνει ο γιατρός μέσα.»

-Συγνώμη αγόρι μου, με ειδοποίησε ο αδερφός της ότι ξύπνησε και πρέπει να της κάνω κάποιες εξετάσεις για αυτό.

-Καταλαβαίνω θα έρθω αργότερα.

-Σου δίνω τον λόγο μου ότι θα σε ενημερώσω όταν τελειώσω.

«Είμαι τόσο χαρούμενος που ξύπνησε ώστε δεν βλέπω ότι ο Θάνος είναι μπροστά μου και πέφτω επάνω του.»

-Ρε ο έρωτας σε έκανε να μη βλέπεις μπροστά σου; Καημένε Μάρκο, να ξέρεις ότι η αδερφή μου είναι αρκετά περίπλοκη.

«Αμέσως κοκκινίζω.» Τι είναι αυτά που λες; Απλός σκέφτομαι.

-Α ναι τι ακριβώς;

-Θέλει να μάθει πως βρέθηκε εδώ και με το δίκιο της. Επίσης πρέπει να της πούμε και για τη μαμά σου και για τον μαλάκα τον πατέρα σου.

-Το ξέρω ότι πρέπει να γίνει αλλά δεν νομίζω να είναι αυτή  η κατάλληλη στιγμή είναι αρκετά αδύναμη και αν πάθει κάτι;.

-Ναι αλλά ξέρεις πόσο πεισματάρα είναι δε θα σταματήσει μέχρι να μάθει. Οπότε πρέπει να της το πούμε.

-Γιατρέ; Όλα εντάξει;.

-Ναι όλα μια χαρά μόλις τώρα ερχόμουν να σας ειδοποιήσω.

-Ευχαριστούμε γιατρέ. Μάρκο ήρθε η ώρα της αλήθειας.

Λυδία

«Το σώμα μου με πεθαίνει ειλικρινά νιώθω αδύναμη και νυστάζω συνέχεια . Επίσης δεν μπορώ να αναπνεύσω μόνη μου τουλάχιστον όχι για μεγάλο διάστημα. Το πιο φριχτό από όλα είναι ότι δεν ξέρω τι έχει γίνει από εκείνη τη στιγμή και μετά. Το μόνο σίγουρο δεν θα είναι καλό. Βλέπω τον γιατρό αρκετά αισιόδοξο και μου έρχεται να τον χτυπήσω γιατί εγώ δεν αισθάνομαι έτσι. Μου κάνει κάποιες ερωτήσεις και με αφήνει να ξεκουραστώ. Επιτέλους.»

-Ώστε είσαι ζωντανή. Καλύτερα έτσι ειδικά τώρα που δεν μπορείς να κάνεις και πολλά.

-Τι «δεν προλαβαίνω να τελειώσω και βλέπω έναν άνδρα να βάζει κάτι στο σωληνάκι του ορού μου, ενώ ταυτόχρονα μου βγάζει την μάσκα από το πρόσωπο μου. Δεν είναι καλό αυτό. Αμέσως αρχίζω και βήχω αλλά δεν μπορώ να κουνηθώ γιατί; Και τότε ακούω τη φωνή του.»

-Εσύ; Μα… πως «λέω ασθμαίνοντας.»

-Απλός η αστυνομία είναι άχρηστη ειδικά όταν έχεις τις δικές μου γνωριμίες. Νόμιζες ότι είχες γλυτώσει από εμένα;.  Μόνο νεκρός θα φύγω από δίπλα σου και αυτό θα το κάνω αφού σκοτώσω τον κολλητό σου και τον αδερφό σου.

-Ει.. σαι τρελός.

-Εννοείται αυτό αστέρι μου. Χρόνια τώρα. Μην κουράζεσαι άδικα κράτα δυνάμεις για να μπορείς να αναπνέεις. Σου έχω βάλει φάρμακο να παραλύσεις και ένα ακόμα που προκαλεί αργό και βασανιστικό θάνατο. Με πονάει αυτό που θα σου πω αλλά θα πονέσεις πολύ, θα εύχεσαι να είχες πεθάνει από τα χέρια μου στο σπίτι. Ώρα να πηγαίνω καλό ύπνο γλυκιά μου  θα τα πούμε στην κόλαση.